วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1887

หัวใจของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

เขาไม่ได้คาดหวังว่า เซียวยี่เฉินจะมีความรู้สึกต่อหยุนซีจริงๆ

เขาไม่รู้เลยว่า หลังจากได้ยินคำพูดของเซียวยี่เฉิน เจตนาฆ่าก็ปรากฏบนใบหน้าของเฉินเทียนมิ่ง ในขณะที่เขาตะโกนว่า “คุณเซียว คุณเป็นคนประเภทไหนที่คิดว่าคุณสมควรที่จะชื่นชมหยุนซี?”

“ฉันจะบอกคุณ หยุนซีเป็นคู่หมั้นของฉัน”

“เมื่อฉันกลับจากที่นี่ ฉันจะแต่งงานกับหยุนซี”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ความเย็นชาในดวงตาของเยี่ยชิวก็รุนแรงยิ่งขึ้น

“เจ้าหนู เดี๋ยวก่อน หยุนซีไม่ใช่คนรักของคุณเหรอ? เธอกลายเป็นคู่หมั้นของผู้ชายคนนั้นได้อย่างไร?”

“ฉันจำครั้งสุดท้ายที่เราเห็นหยุนซีได้ เธอไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลย!”

“ฉันเข้าใจ คงเป็นเพราะพ่อตาของคุณไม่อยากให้หยุนซีอยู่กับคุณ ดังนั้นเขาจึงบังคับให้เธอแต่งงานกับเฉินเทียนมิ่ง”

อมตะชางเหม่ยถอนหายใจ “ดังคำกล่าวที่ว่า ผู้หญิงที่สวยคือปัญหา”

“การอยู่กับผู้หญิงที่สวยนำมาซึ่งปัญหามากมาย”

“เจ้าหนู ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณมีคู่แข่งด้านความรักที่แข็งแกร่ง ถ้าคุณเพิ่มเซียวยี่เฉินคนนั้นลงไป มันจะเป็นคู่แข่งสองคน!”

“สองคนนี้ พวกเขาจัดการไม่ง่าย!”

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดได้ เสียงหัวเราะก็มาจากหุบเขาที่เซียวยี่เฉิน อยู่

“ถ้าฉันจำไม่ผิด คนที่หยุนซีชอบคือผู้ชายที่ชื่อเยี่ยฉังเซิงใช่ไหม?”

“เฉินเทียนมิ่ง คุณบอกว่าจริงๆ แล้วหยุนซีเป็นคู่หมั้นของคุณ คุณมีความละอายใจบ้างไหม?”

เฉินเทียนมิ่งกล่าวว่า “ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันบอกปู่ของฉันให้ไปหาหัวหน้านิกายเพื่อขอแต่งงาน”

“ด้วยสถานะและตำแหน่งของปู่ของฉันในนิกายดาบชิงอวิ๋น เมื่อเขาพูด หัวหน้าจะต้องเห็นด้วยอย่างแน่นอน”

“นอกจากนี้ อย่างเยี่ยฉังเซิงก็ไม่คู่ควรกับหยุนซี”

“ฉันเป็นบุตรเทพอันดับหนึ่งของนิกายดาบชิงอวิ๋น อัจฉริยะด้านการฝึกฝน มีเพียงฉันเท่านั้นที่คู่ควรกับหยุนซี”

เซียวยี่เฉินยิ้มเยาะเย้ย “ฉันไม่รู้ว่าเฉินเทียนมิ่งเป็นคนหลงตัวเอง”

“ตอนแรกฉันไม่มีความมั่นใจมากนักในการจีบหยุนซี แต่เมื่อเห็นคุณแบบนี้ ตอนนี้ฉันก็มั่นใจแล้ว”

“ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกคุณ ในแง่ของภูมิหลังทางตระกูล พ่อของฉันเป็นผู้นำของสำนักปู่เทียน”

“ในแง่ของการฝึกฝน ฉันไม่ได้อ่อนแอกว่าคุณสักหน่อย”

“ในแง่ของรูปลักษณ์และอารมณ์ ฉันบดบังคุณโดยสิ้นเชิง”

“เมื่อเรื่องนี้จบลง ฉันจะไปที่นิกายดาบชิงอวิ๋นเป็นการส่วนตัว ซึ่งเป็นตัวแทนของผู้นำคนต่อไปของสำนักปู่เทียน เพื่อพบกับหัวหน้านิกายดาบชิงอวิ๋นของคุณ”

“ฉันคิดว่า ในฐานะอัจฉริยะรุ่นเยาว์ที่โดดเด่นเช่นฉัน หัวหน้าหยุนชานไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ”

“แน่นอน บางทีเมื่อหยุนซีเห็นฉัน เธอจะตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเห็น ฮ่าฮ่าฮ่า…...”

เซียวยี่เฉินหัวเราะเสียงดัง

“คุณกล้าที่จะเรียกเฉินเทียนมิ่งว่าเป็นคนหลงตัวเอง คุณก็เป็นคนหลงตัวเองเช่นกัน” อมตะชางเหม่ยพึมพำภายใต้ลมหายใจก่อนที่จะพูดว่า “เจ้าหนู หาโอกาสสอนบทเรียนเซียวยี่เฉิน”

เยี่ยชิวตะคอกและพูดว่า “บทเรียนเดียวไม่พอ ฉันอยากจะฆ่าเขา”

“อะไรนะ?” ผู้อมตะชางเหม่ยอุทานว่า “คุณไม่ได้ยินเขาพูดว่าพ่อของเขาเป็นผู้นำของสำนักปู่เทียนเหรอ?”

“แล้วไงล่ะ?” เยี่ยชิวกล่าวว่า “แม้ว่าพ่อของเขาจะเป็นเจ้าแห่งสวรรค์ ฉันก็จะฆ่าเขาโดยไม่ลังเล”

“กล้าที่จะยุ่งกับหยุนซี กล้าหาญอย่างแท้จริง”

“และเฉินเทียนมิ่งคนนั้น ตอนแรกฉันคิดว่าจะช่วยเขาเพราะเขาเป็นศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น แต่ตอนนี้ดูเหมือนไม่จำเป็น”

“ถ้าเขาต้องการหยุนซี ฉันก็อยากได้ชีวิตของเขา!”