วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1889

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยได้ยินความโกลาหล จึงสบตากัน จากนั้นจึงรีบเข้าไปใกล้ป่าใกล้เคียง

พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในที่ซ่อน เห็นลูกศิษย์สองคนจากสำนักปู่เทียนนั่งคุยกันอยู่บนพื้นหญ้า

เยี่ยชิวมองดูอย่างรวดเร็ว สามารถบอกได้ว่าทั้งสองคนอยู่ขั้นหยวนอิงกลาง

“แปลก ทำไมพวกเขาไม่ค้นหาสมบัติ อยู่ที่นี่ทำไม?”

เยี่ยชิวรู้สึกสับสน

ลูกศิษย์สำนักปู่เทียนสองคนนั่งอยู่บนพื้นหญ้า โดยหนึ่งในนั้นหยิบเหล้าองุ่นและอาหารออกมา

พวกเขากินและพูดคุยกัน

“ศิษย์พี่ซ้าย เรารีบไปหาสมบัติกันเถอะ ไม่เช่นนั้นเราอาจพลาดส่วนแบ่งของเรา” ศิษย์น้องทางขวากล่าว

ศิษย์ที่มีอายุมากกว่า อ้วนเล็กน้อยที่อยู่ข้างๆ เขาหัวเราะเบาๆ “ศิษย์น้องหลี่ อย่าเพิ่งรีบร้อนไป”

“เมื่อเราอิ่มและพอใจเท่านั้นจึงจะมีพลัง”

“สำหรับสมบัติ ฉันแนะนำให้คุณละทิ้งความฝันนั้นซะ!”

ศิษย์หนุ่มงงงวย “ศิษย์พี่ซ้าย คุณหมายความว่าอย่างไร?”

ศิษย์พี่ซ้ายกล่าวว่า “คุณเคยคิดบ้างไหม? ในบรรดาผู้ที่เข้ามาในครั้งนี้ คนไหนที่ไม่ใช่อัจฉริยะ?”

“เช่นเดียวกับเทพบุตร ฉีเทียนจากสำนักหยินหยาง เฉินเทียนมิ่งจากนิกายดาบชิงอวิ๋น พวกเขาต่างก็เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงขั้นนักบุญ มรดกของจักรพรรดิมังกรจะต้องจบลงอย่างแน่นอน อยู่ในมือของหนึ่งในนั้น”

“ฉันเข้าใจสิ่งนี้ และผู้คนจากกองกำลังอื่นก็เช่นกัน”

“ดังนั้น คนเหล่านั้นจึงไม่สนใจมรดกของจักรพรรดิมังกร เป้าหมายของพวกเขาคือสมบัติอื่นๆ ในรังฝังศพมังกร”

“มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนในหมู่พวกเขามีความก้าวหน้าในการฝึกฝนมากกว่าพวกเรา ถ้าเรามีส่วนร่วมในการแข่งขัน เราอาจจะตายได้”

“ดังนั้น วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือ อยู่ที่นี่ อย่าเข้าร่วมในการล่าสมบัติ และรอให้ทุกอย่างสงบก่อนเราจะจากไป”

ศิษย์หนุ่มรู้สึกงุนงงมากและพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะเข้าไป?”

“ถ้าเรารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ เราก็อาจจะไม่มาเช่นกัน”

ศิษย์พี่ซ้ายส่ายหัวและพูดว่า “ศิษย์น้องหลี่ ฉันไม่ได้พูดแบบนี้เพื่อวิพากษ์วิจารณ์คุณ แม้ว่าการฝึกฝนของคุณจะเหมือนกับของฉัน แต่คุณยังคงต้องเรียนรู้จากฉันในแง่ของการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล”

“คราวนี้ การเปิดรังศพมังกรนำโดยผู้อาวุโส โดยมีบุตรเทพปรากฏตัว และศิษย์ที่มีความสามารถมากมาย ถ้าเราไม่ลงไป ในสายตาของผู้อาวุโสและบุตรเทพ เราจะถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาด”

“แม้ว่าพวกเขาจะไม่ลงโทษเรา แต่พวกเขาก็คงจะดูถูกเราในอนาคตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”

“และในเมื่อคนอื่นๆ ลงไปแล้ว ถ้าเราไม่ทำ เราก็จะดูเหมือนต่อต้านสังคมไม่ใช่หรือ?”

“เมื่อถึงเวลานั้น ทุกคนก็จะรังเกียจเรา”

“คุณต้องจำไว้ว่า บางครั้งในการทำสิ่งต่างๆ ไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จ แต่การเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเป็นสิ่งสำคัญ”

ศิษย์หนุ่มดูเหมือนจะเข้าใจ และถามอีกครั้งว่า “ศิษย์พี่ซ้าย ถ้าเรากลับมามือเปล่า ทุกคนจะไม่หัวเราะเยาะเราเหรอ?”

ศิษย์พี่ซ้ายยิ้ม “คุณคิดว่าทุกคนที่เข้ามาที่นี่สามารถรับสมบัติได้จริงเหรอ?”

“อย่าไร้เดียงสา!”

“แม้ว่ารังศพมังกรจะมีความพิเศษ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับสมบัติ”

“แม้ว่าเราจะเข้าร่วมการแข่งขัน ด้วยระดับการฝึกฝนของเรา เราไม่น่าจะได้รับสมบัติอันเหลือเชื่อใดๆ และเราอาจจะเสี่ยงชีวิตด้วยซ้ำ”

“นอกจากนี้ แม้ว่าเราจะโชคดีและได้รับสมบัติอันเหลือเชื่อ คุณคิดว่าเราจะเก็บมันไว้ได้หรือไม่?”

“อย่าลืม นอกจากพวกเราสำนักปู่เทียน ยังมีผู้คนจากกองกำลังหลักอื่นๆ ที่เข้ามาในรังศพมังกรในครั้งนี้ และไม่มีสักคนที่จะจัดการได้ง่ายๆ”