เยี่ยชิวได้กลิ่นเลือดจึงหยุดทันที เขาเงยหน้าขึ้นมองจึงพบป่าหินอยู่ตรงหน้า
ในป่าหิน มีก้อนหินรูปร่างแปลกๆ ทุกชนิด สูงหลายสิบจั้ง มีรูปร่างต่างกันและไม่มีหญ้าอยู่บนนั้น
“กลิ่นเลือดแรงมาก ดูเหมือนคนจำนวนมากตายต่อหน้า” อมตะชางเหม่ยกล่าว
“เข้าไปดูกันเถอะ ระวังตัวด้วย” เยี่ยชิวเตือนแล้วเดินเข้าไปในป่าหิน
สักพักเขาก็เห็นศพ
มีศพอยู่เต็มพื้นและมีเลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น
เขาระบุจากเสื้อผ้าที่สวมใส่บนศพเหล่านี้ว่าผู้เสียชีวิตเหล่านี้มาจากนิกายดาบชิงอวิ๋น
“ให้ตายเถอะ มีคนตายไปเยอะมาก ใครเป็นคนทำกัน” อมตะชางเหม่ยกล่าว “ทั้งยังยังไม่มีโครงกระดูกที่สมบูรณ์เลย นี่มันไม่โหดร้ายเกินไปหรือ?”
เยี่ยชิวคุกเข่าลง จ้องมองที่ศพอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "คนจากพื้นที่เทพฮวงกู่เป็นคนทำ"
อมตะชางเหม่ยถาม "เจ้ารู้ได้อย่างไร"
เยี่ยชิวกล่าวว "ศพเหล่านี้มีกลิ่นอายของหมัดทำลายสวรรค์และโลก พวกมันถูกสร้างโดยพื้นที่เทพฮวงกู่"
“ยังมีส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ ด้วยหมัดหลังความตาย”
“หากข้าจำไม่ผิด ผู้คนในพื้นที่เทพฮวงกู่กำลังทำสิ่งนี้เพื่อแก้แค้น”
“อย่าลืมว่า สาวกส่วนใหญ่จากพื้นที่เทพฮวงกู่ที่อยู่กับฟางเทียนหมิงถูกเฉินฝานสับเป็นชิ้นๆ”
อมตะชางเหม่ยกล่าว "หากเจ้าพูดแบบนี้ ทุกอย่างก็จะเป็นไปในทางที่เจ้าคาดหวัง"
เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น และครั้งต่อไปจะน่าตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ"
ทั้งสองผ่านป่าหินและเดินต่อไป
ระหว่างทาง พวกเขาเห็นศพหักจำนวนมาก และผู้ตายยังคงเป็นศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋น
ทุกครั้งที่เขาเห็นศพที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เยี่ยชิวจะหยุดและสังเกตอย่างระมัดระวัง
เขาค้นพบว่าศพบางศพไม่เพียงแต่มีรัศมีของหมัดทำลายสวรรค์และโลกเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นอายอื่นๆ ด้วย และ...
ไม่ใช่เพียงแค่อย่างเดียว!
นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าพื้นที่เทพฮวงกู่และกองกำลังอื่น ๆ กำลังร่วมมือกันเพื่อจัดการกับนิกายดาบชิงอวิ๋น
“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง วิธีที่ดีที่สุดคือฆ่าเฉินเทียนหมิง”
“เฉินเทียนหมิง เจ้าต้องกล้าหาญมากกว่านี้ เป็นการดีที่สุดที่จะฆ่าอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้”
เยี่ยชิวคิดถึงสิ่งนี้และมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา
“ไอ้เด็กเปรต เจ้าหัวเราะอะไร?” อมตะชงเหม่ยถาม
“คิดถึงสิ่งที่น่าสนใจบางอย่าง” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เดินหน้าต่อไปพร้อมกับอมตะชางเหม่ย
คราวนี้พวกเขาเดินไปหลายร้อยลี้
แน่นอนว่า ด้วยการฝึกฝนของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยหากพวกเขาไม่ได้ตั้งใจชะลอตัวลง พวกเขาก็มาถึงได้ในพริบตา
สุสานมังกรนั้นใหญ่เกินไปจริงๆ มันไม่เพียงแต่มียอดเขาสูงเท่านั้น แต่ยังมีแม่น้ำหลายสายอีกด้วย
แม่น้ำทุกสายมีพลังคำรามและก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง
อมตะชางเหม่ยอุทาน "สถานที่แห่งนี้วิเศษจริงๆ"
"ไร้สาระ นี่คือสุสานมังกร" เยี่ยชิวกล่าว "จักรพรรดิมังกรถูกฝังอยู่ที่นี่"
“ไอ้เด็กเปรต บอกข้าทีว่า จักรพรรดิมังกรมีการเพาะปลูกแบบไหนก่อนที่เขาจะมีชีวิตอยู่?” อมตะชางเหม่ยถามอย่างสงสัย “เขาจะเป็นจักรพรรดิที่มีอำนาจได้หรือไม่?”
“เป็นไปไม่ได้” เยี่ยชิวกล่าว “นับตั้งแต่กำเนิดโลกแห่งการฝึกฝน มีจักรพรรดิผู้มีอำนาจเพียงไม่กี่คนเท่านั้น แต่ละคนมีชื่อนิรันดร์และเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก”
“หากจักรพรรดิมังกรเป็นจักรพรรดิที่ทรงอำนาจ เขาคงจะโด่งดังไปทั่วโลก”
“อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาถูกเรียกว่าราชามังกร พละกำลังของเขาไม่อ่อนแออย่างแน่นอน”
เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว เยี่ยชิวก็ถอนหายใจและพูดว่า "จริงๆ แล้ว บางครั้ง ข้ารู้สึกว่าการปลูกฝังความเป็นอมตะนั้นค่อนข้างน่าเบื่อ"
“ดูผู้มีอำนาจที่ไม่มีใครเทียบได้เหล่านั้น แล้วดูจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เหล่านั้น คนไหนที่ไม่ตายในที่สุด?”
“ข้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าพวกเขากำลังแสวงหาอะไรหลังจากฝึกฝนมานับพันปี?”
“แน่นอน ข้ากำลังไล่ตามความเป็นอมตะ!” อมตะชางเหม่ยกล่าว “อย่างไรก็ตาม ข้าคิดว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ หากเจ้าสามารถมีอายุยืนยาว และกินได้มากขึ้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...