วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1921

ทันทีที่ฉีเทียนพูดสิ่งนี้ ทุกคนต่างตกตะลึง

“ช้าคิดไม่ถึงว่า บุตรเทพฉีเทียนจะมีน้ำใจไมตรีรักในศีลธรรมขนาดนี้!”

"การกระทำของบุตรเทพฉีเทียนช่างน่าชื่นชมจริงๆ!"

“ข้าอยากมีพี่ชายแบบนี้!”

“ข้าอิจฉาหลงผู้ซ่าองค์นั้นจริงๆ แต่สุดท้ายแล้วเหตุใดจึงได้โชคขี้หมาเช่นนี้ ที่ได้เป็นศิษย์น้องของบุตรเทพฉีเทียน!”

“……”

แสดงออกทางสีหน้าของบุตรเทพหลานคนนั้นต่างกันออกไป

หวังชง อูชิ่งหาว/ และหลี่เจียนต่างก็แสดงความชื่นชม

เฉินเทียนมิ่งกล่าวว่า "เฮ้ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าสำนักหยินหยางจะสร้างบุตรเทพที่ให้ความสำคัญกับความรักและความชอบธรรม มันช่างน่าประหลาดใจจริงๆ"

เซียวยี่เฉินระงับความสุขภายในของเขา แล้วแสร้งทำเป็นทักทายฉีเทียนก่อนจะพูดว่า "ลาก่อนพี่ฉี!"

จากนั้น เหล่าสาวกจากหลายนิกายก็แสดงความยินดีกับฉีเทียน ทั้งยังกล่าวด้วยความชื่นชมว่า "ขอแสดงความยินดีกับบุตรเทพฉีเทียน!"

เฉินเทียนมิ่งพูดเสียงดัง "ฉีเทียน ข้าอยากจะแข่งกับเจ้าในสุสานมังกร แต่ข้าไม่ได้คาดหวังให้เจ้าถอนตัว ข้าขอโทษจริงๆ"

ฉีเทียนจึงกล่าวว่า "ไม่จำเป็นต้องเสียใจ เราจะมีการต่อสู้ระหว่างเราในอนาคต"

“ข้าจะรอเจ้า” เฉินเทียนมิ่งพูด “เดินทางปลอดภัย ข้าไม่ได้ไปส่งเจ้า!”

ห่างออกไปหลายพันเมตร

อมตะชางเหม่ยส่งสัญญาณถึงเยี่ยชิวและกล่าวว่า "แม้ว่าฉีเทียนคนนี้มาจากสำนักหยินหยาง แต่เขาก็ดีต่อหลงผู้ซ่ามากจริงๆ"

“หากไม่ใชเพระว่าพวกข้ากับสำนักหยินหยางมีความเกลียดชังต่อกัน อย่างนั้นข้าจะต้องเป็นเพื่อนกับเขาอย่างแน่นอน”

“ในโลกฝึกเซียนที่ซึ่งป่าแข็งแกร่งและมีเหยื่อที่แข็งแกร่งต่อผู้ที่อ่อนแอ คนอย่างเขาเป็นสายพันธุ์ที่หายากจริงๆ”

เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย เห็นด้วยกับคำพูดของอมตะชางเหม่ย

แม้ว่าเขาจะมีความแค้นต่อสำนักหยินหยาง แต่เขาก็ชื่นชมฉีเทียนในใจเล็กน้อย

เพื่อปกป้องน้องชายของเขา ฉีเทียนยินดีที่จะสละมรดกของราชามังกร การกระทำนี้ของฉีเทียนเพียงพอที่จะทำให้ผู้คนเกรงขาม

เพราะทุกคนรู้ดีว่าหากฉีเทียนเข้าร่วมการแข่งขัน ด้วยความแข็งแกร่งของเขา มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะได้รับมรดกของราชามังกร

เมื่อฉีเทียนได้รับมรดกของราชามังกร เขาจะกลายเป็นนักบุญในทันที

“ไอ้เด็กเปรต ข้ารู้สึกว่าหรือจะลองดูก็ได้ หากเจ้าสามารถเอาชนะฉีเทียนได้ เขาก็จะช่วยเจ้าได้มากอย่างแน่นอน” อมตะชางเหม่ยกล่าว

หลังจากเห็นการกระทำของฉีเทียนแล้ว เยี่ยเฉินก็รู้สึกชอบฉีเทียนขึ้นมาเล็กน้อย และพูดว่า "ด้วยตัวตนและบุคลิกภาพของเขา มันเป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะเป็นเพื่อนที่มีใจเดียวกัน แต่ข้าก็จะตัดสินใจลองดู"

“ถูกต้อง” อมตะชางเหม่ยยิ้มและกล่าวว่า "หากเราชนะเหนือฉีเทียนได้จริงๆ มันจะได้กำไรมหาศาล ไม่พูดแล้ว ฉีเทียนมาทางนี้แล้ว"

ในไม่ช้าฉีเทียนก็ปรากฏตัวต่อหน้าเยี่ยชิว

“ศิษย์น้อง เรากลับกันเถอะ!” ฉีเทียนกล่าว

เยี่ยชิวแสร้งทำเป็นถามว่า "ศิษย์พี่ ท่านอยากยอมแพ้จริงๆ หรือ?"

“โถ่ว!” ฉีเทียนถอนหายใจและพูดว่า “หากว่าไม่ยอมแพ้ล่ะ? ในสำนักหยินหยางเราไม่มีใครนำไปสังเวยได้แล้ว”

เยี่ยชิวกล่าว "แต่มรดกของราชามังกรมีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น หากเจ้าพลาด เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกเลยในอนาคต"

“ข้าเข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด ลืมมันซะ ไปกันเถอะ!” หลังจากที่ฉีเทียนพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้า

เดินออกไปสองสามก้าว

เมื่อเห็นว่าเยี่ยชิวและหลงผู้ซ่าไม่ตามติดมา ฉีเทียนจึงหันกลับมาและถามว่า "เจ้ายังมัวทำอะไรอยู่ ไปกันเถอะ!"

“ขอรับ!” เยี่ยชิวตอบรับและติดตามฉีเทียนไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้นเอง พลังที่มองไม่เห็นได้กักขังเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่นไว้อย่างกะทันหัน ทำให้พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

"เกิดอะไรขึ้น?"

มันเกิดขึ้นกะทันหันโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเลย

นอกจากนี้ ก่อนเกิดเหตุเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่นก็ไม่พบกลิ่นอายที่เป็นอันตรายใดๆ

เยี่ยชิวกำลังจะพูด แต่ทันใดนั้นก็พบว่าเขาไม่สามารถอ้าปากและพูดได้เลย

ในอีกด้านหนึ่ง อมตะชางเหม่ยก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขาทุกประการ

"เกิดอะไรขึ้น?"

“แต่เดิม ด้วยสถานะของเจ้า เจ้าจะไม่สามารถเป็นผู้อาวุโสได้ เค้าเสียสละให้ข้าได้แล้ว ซึ่งเหมือนกับควันที่ลอยขึ้นมาจากหลุมศพบรรพบุรุษของเจ้า เจ้าควรรู้สึกเป็นเกียรติ!”

อมตะชางเหม่ยได้ยินสิ่งนี้ เขาจึงหวังว่าเขาจะหั่นฉีเทียนออกเป็นชิ้นๆ ด้วยมีดนับพันเล่ม

ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่าฉีเทียนเป็นสุภาพบุรุษที่ให้ความสำคัญกับความรักและความยุติธรรม แต่ใครจะรู้ว่าทุกสิ่งเป็นเพียงภาพลวงตา

ในขณะนี้ฉีเทียนแสดงใบหน้าที่แท้จริงของเขออกมา

น่าเสียดายที่คนนอกไม่รู้ เพราะฉีเทียนพูดคำเหล่านี้ผ่านการส่งผ่านกระแสจิต

"คนหน้าซื่อใจคด!"

"วางมาด!"

"เสแสร้ง!"

"เจ้าไม่ตายดีแน่!"

อมตะชางเหม่ยสาปแช่งในใจ

ในทางกลับกัน เยี่ยชิวกลับไม่มีอารมณ์อื่นใดเลย ยกเว้นความผิดหวังและความผิดหวัง

ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่าฉีเทียนเป็นคนที่น่าชื่นชม แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าทั้งหมดนี้จะเป็นการเสแสร้งของฉีเทียน

"ข้าชะล่าใจไป"

“ไม่มีคนดีในสำนักหยินหยาง”

“ข้าไม่ควรเชื่อใจนิสัยของฉีเทียนง่ายๆ!”

“ฉีเทียน ข้าอยากจะพิชิตเจ้า เป็นสหายกับเจ้า ถึงแม้ว่าจะเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของเจ้า แต่เจ้าจะมาเบียดเบียนข้าไม่ได้”

เมื่อเยี่ยชิวคิดถึงตรงนี้ ก็ตรียมที่จะใช้ไฟวิเศษ แต่ทันใดนั้นก็พบว่าพลังงานที่แท้จริงของเขาก็ถูกกักขังและไม่สามารถระดมได้เลย

นอกจากนี้ วิญญาณของเขายังถูกกักขังไว้อย่างสมบูรณ์ และไม่สามารถเคลื่อนไหวภายในหัวของเขาได้

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือดาบเซวียนหยวนและโลงศพทองคำที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเขาไม่มีการตอบสนองในเวลานี้ ราวกับว่าพวกมันตัดการติดต่อกับเขาไปแล้ว

“โถ่เว้ย ฉีเทียนใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรกันแน่?”