วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1922

เยี่ยชิวทั้งตกใตทั้งโมโห

เขาไม่ได้เห็นว่าฉีเทียนลงมือก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ไม่สามารถหลุดพ้นจากการถูกคุมขังได้ สำหรับเขาและอมตะชางเหม่ยแล้ว นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก

ในเวลาเดียวกันกล่าวได้ว่า เวลาที่ฉีเทียนลงมือนั้น ก็ไม่ได่ตั้งใจจะปล่อยให้เขาเป็นอิสระ

"ทำอย่างไรดี?"

เยี่ยชิวกังวล

ในเวลานี้ เห็นเพียงแค่ฉีเทียนที่กำลังพูดกับทุกคนในที่ตรงนั้น "ทุกคน ศิษย์น้องของข้าเข้าใจถึงความชอบธรรม และทนไม่ได้ที่จะเห็นข้ายอมแพ้การต่อสู้เพื่อมรดกของราชามังกร และเต็มใจที่จะสละชีวิต"

อะไรกัน?

เหล่าบุตรเทพต่างตกตะลึง

ก่อนหน้านี้ทีเห็นฉีเทียนเดินจากไป ยอมถอนตัวออกจากการแย่งชิงมรดกของราชามังกร พวกเขาทุกคนต่างก็มีความสุข แต่คาดถึงเลยว่า ความสุขนั้นจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

เซียวยี่เฉินเหลือบมองเยี่ยชิว แล้วก่นด่า "ไอ้สารเลว ก่อเรื่องใหญ่ให้ข้าแล้ว"

เฉินเทียนมิ่ง มองดูฉีเทียนอย่างลึกซึ้ง และคิดกับตัวเองในใจว่า "เป็นไปได้หรือไม่ว่า ฉีเทียนและเซียวยี่เฉินจะเป็นพวกฝนตกขี้หมูไหล แล้วพวกเขาก็เป็นคนหน้าซื่อใจคดอีกด้วย"

เห็นเพียงแค่ดวงตาคู่ที่แดงก่ำของฉีเทียน น้ำไหลออกมาจากหาตา ท่าทางดูเต็มไปด้วยความเศร้า ไม่เหมือนกับแสดงอยู่

“บางทีข้าอาจจะเข้าใจเขาผิด” เฉินเทียนมิ่งคิดกับตัวเอง

ทันใดนั้น อูชิ่งหาวก็พูดเสียงดังขึ้นมา "พี่ฉี สมบัติได้มาง่าย แต่ศิษย์น้องยากจะหา"

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์น้องอย่างเจ้า พันปีก็ยากที่จะได้พบ”

“ในเมื่อเขาเต็มใจที่จะตายเพื่อเจ้า เจ้าก็จะปล่อยให้เขาตายจริงๆ ได้อย่างไร มรดกของราชามังกรหมดไปแล้ว เจ้ายังคงมองหาสมบัติอื่น ๆ ได้ แต่เมื่อศิษย์น้องที่ดีเช่นนี้จากไป จะเป็นการสูญเสียที่เสียใจตลอดชีวิต"

อูชิ่งหาวยังเข้าใจด้วยว่าหากเขาต้องการได้รับมรดกของราชามังกร ภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือฉีเทียน เซียวยี่เฉิน และฉินเทียนมิ่ง

หากฉีเทียนถอนตัว เซียวยี่เฉินและเฉินเทียนมิ่ง ก็จะต้องจำใจต่อสู้เพื่อยึดมรดกจักรมังกร เมื่อเฉินเทียนมิ่งและเซียวยี่เฉินทั้งคู่ได้รับบาด เขาสามารถใช้โอกาสนี้ลงมือได้

ด้วยวิธีนี้ เขาจะมีโอกาสได้รับมรดกจักรพรรดิมังกร

หากฉีเทียนไม่ถอนตัวและมีอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้สามคนแย่งชิงมันไป โอกาสที่เขาได้รับมรดกจักรพรรดิมังกรก็จะน้อยลงมาก

ดังนั้น วูชิงห่าวดูเหมือนจะชักชวนเขาด้วยความตั้งใจดี แต่จริงๆ แล้วเขามีเจตนาอื่น

ฉีเทียนกล่าวว่า "สหายอูเจ้าพูดถูก การได้พบกับศิษย์น้องเช่นนี้ คือข้าฉีเทียนที่เปรียบดั่งขุนนางใหญ่แต่ก็ไม่วายมีเรื่องติฉินนินทา"

“แม้ว่าข้าจะพยายามโน้มน้าวเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ศิษย์น้องของข้าก็ตั้งใจแน่วแน่และมุ่งมั่นที่จะตาย”

“ข้าก็อยากให้ศิษย์น้องหลีกไป แต่ศิษย์น้องก็ยังยืนยันที่จะบอกว่า ถ้าหากว่าข้าไม่ยินยอม ตัดขาดความสัมพันธ์ที่มีระหว่างกัน และฆ่าตัวตาย”

โถ่วเอ้ย ข้ายอมตายเพื่อเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

จะฆ่าตัวตายเมื่อไหร่?

หมา - สี่ - แม่มึง

เยี่ยชิวสาปแช่งในใจของเขา

ฉีเทียนก้าวไปข้างหน้าจับมือเยี่ยชิวและพูดอย่างเสน่หา "ข้าฉีเทียนจะมีคุณธรรมมีวาสนาอย่างไร ที่ในชีวิตนี้ถึงจะได้พบกับศิษย์น้องที่ดีอย่างเจ้า"

“วันนี้ข้าสาบานว่าข้าจะไม่ลืมความเมตตาของศิษย์น้องของข้า”

“หลังจากที่ข้ากลับมา ข้าจะจารึกเจ้าไว้ในแผ่นศิลาวิญญาณ และจุดธูปหาเจ้าทุกวัน”

เมื่อมาถึงจุดนี้ฉีเทียนก็เริ่มร้องไห้ออกมาอย่างหน้าซื่อใจคด "ฮรือ ฮรือ"

ลูกศิษย์จากสำนักอื่นไม่รู้ความจริง เมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขารู้สึกประทับใจมากจนแทบจะน้ำตาไหล

"มันน่ารักและลึกซึ้งมาก!"

"ไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริง แต่ดีกว่าพี่น้องที่แท้จริงเสียอีก!"

“ ไม่น่าแปลกใจเลยที่บุตรเทพฉีเทียนเต็มใจที่จะสละการต่อสู้เพื่อมรดกจักรพรรดิมังกรมาก่อน ปรากฎว่าศิษย์น้องของเขาเป็นคนที่เห็นคุณค่าของความรักและความยุติธรรมด้วย!”

“คงจะดีไม่น้อยหากข้ามีศิษย์น้องแบบนี้”

“……”

ฉีเทียนเพิกเฉยต่อสายตาที่โกรธเกรี้ยวของเยี่ยชิว คว้ามือของเยี่ยชิว แล้วกล่าวออกมา "ศิษย์น้อง วางใจเถิด ศิษย์พี่จะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าอย่างแน่นอน"

“ข้าจะรายงานความชอบธรรมอันลึกซึ้งของเจ้า ต่ออาจารย์ตามความเป็นจริง ข้าเชื่อว่าท่านอาจารย์จะประทับใจเมื่อเขารู้เรื่องนี้”

“ศิษย์น้อง ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเราในฐานะสหายในชีวิตนี้กำลังจะจบลงที่นี่ หากมีชีวิตหลังความตาย ข้าหวังว่าเจ้าจะยังคงเป็นศิษย์น้องของข้าอยู่”

"ลาก่อน"