วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1929

เยี่ยชิวเฝ้าระวังอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่ออู่ชิ่งหาวคว้าข้อมือของเขา เยี่ยชิวก็หลุดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับปลาไหล

“หืม?”

อู่ชิ่งหาวเลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจที่เยี่ยชิวสามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้

“คุณหมายความว่าอย่างไร?” เยี่ยชิวถามและมองไปที่อู่ชิ่งหาว

อู่ชิ่งหาวยิ้มอย่างน่ากลัว “พี่หลง ด้วยการฝึกฝนของคุณ คุณมีโอกาสได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกร ทำไมไม่อยู่เคียงข้างฉันล่ะ? ฉันสามารถปกป้องคุณได้”

“ปกป้องฉัน? คุณใจดีขนาดนั้นจริงๆเหรอ?” เยี่ยชิวเยาะเย้ย “ฉันคิดว่าคุณต้องการใช้ฉันเป็นตัวประกัน!”

เนื่องจากสิ่งต่างๆ ถูกเปิดเผย อู่ชิ่งหาวจึงหยุดแสร้งทำเป็น

อู่ชิ่งหาวยิ้ม กล่าวว่า “ถ้าฉันมีคุณอยู่ในมือ ในกรณีที่ฉีเทียน ได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกร ฉันสามารถใช้คุณเป็นแรงผลักดันในการบังคับให้เขามอบมันให้ฉันได้”

แท้จริงแล้วเขาต้องการจับฉันเป็นตัวประกัน

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ไม่ว่าฉีเทียนจะได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกรหรือไม่นั้น ก็ยังไม่แน่ใจ”

“ถ้าเขาได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกร ไม่ต้องพูดถึงการใช้ฉันเป็นเครื่องมือ แม้ว่าคุณจะยึดอำนาจอู่จี๋เทียนจุน เขาก็จะไม่มอบมรดกให้กับคุณ”

“และถ้าคุณกล้าใช้ฉันกดดันฉีเทียน คุณจะได้พบกับจุดจบที่น่าสยดสยอง”

อู่ชิ่งหาวยักไหล่แล้วพูดว่า “ฉันไม่สนใจว่าฉันต้องใช้วิธีไหนตราบใดที่ฉันสามารถรับมรดกของจักรพรรดิมังกรได้”

“พี่น้องของคุณมีความสัมพันธ์ที่ดี อย่างที่ทุกคนเคยเห็นมาก่อน ฉันไม่เชื่อว่าฉีเทียนจะไม่ทำอะไรเลย”

“นอกจากนี้ เมื่อมีคุณอยู่ในมือของฉัน ฉีเทียนจะไม่กล้ากระทำการโดยประมาท”

อู่ชิ่งหาวเหลือบมองเยี่ยชิวและยิ้มเยาะ “แน่นอน ถ้าฉีเทียนไม่ช่วยคุณ พี่หลง สถานการณ์ของคุณคงจะอันตรายมาก”

“ฉันจะไม่เก็บคนไร้ประโยชน์ไว้ข้างตัว”

“คุณต้องการที่จะฆ่าฉัน?” เยี่ยชิวยิ้มแทนที่จะโกรธและพูดว่า “ฉันเกรงว่าคุณจะไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...…” อู่ชิ่งหาวระเบิดเสียงหัวเราะและพูดว่า “ฉันมาถึงขั้นท้งเสินสูงแล้ว การฆ่าแกนั้นง่ายดายพอๆ กับพลิกมือ”

“หลงผู้ซ่า ฉันแนะนำให้คุณยอมแพ้ดีๆ”

“ไม่อย่างนั้น ก็เตรียมรับความเจ็บปวดได้เลย”

เยี่ยชิวยังคงสงบ โดยมองตรงไปยังดวงตาของอู่ชิ่งหาวแล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่า ทำไมฉันถึงเข้าไปในถ้ำบนภูเขา?”

“ทำไม?” อู่ชิ่งหาวถามแล้วเสริมว่า “ฉันไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงเข้าไปในถ้ำบนภูเขา ยังไงซะคุณก็จะโดนฉันจับตัวไปในไม่ช้า”

แม้ว่าอู่ชิ่งหาวจะโอ้อวด แต่เขาก็ระมัดระวังในการกระทำของเขามาก ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็รีบจัดค่ายกลที่ปิดผนึกพื้นที่ไว้

ในขณะนี้ เยี่ยชิว อมตะชางเหม่ย อู่ชิ่งหาวและสาวกของพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นต่างก็อยู่ในค่ายกลนี้

อู่ชิ่งหาวหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “หลงผู้ซ่า ฉันได้สร้างค่ายกลแล้ว คุณไม่มีทางหนีรอดได้ ยอมจำนนอย่างเชื่อฟังดีกว่า เพื่อหลีกเลี่ยงความทุกข์ทรมาน”

ใครจะรู้ ใบหน้าของเยี่ยชิวไม่ได้แสดงความกลัว แต่เป็นรอยยิ้มที่สดใสแทน

“เขาไม่มีทางออกไปแล้ว เขาจะยังยิ้มได้อย่างไร?”

อู่ชิ่งหาวพบว่ามันแปลก แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก เพราะในสายตาของเขา ไม่ว่าเยี่ยชิวจะมีกลอุบายอะไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของเขาได้

“ฉันจะบอกคุณว่า ทำไมฉันถึงเข้าไปในถ้ำบนภูเขา” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันมีจุดประสงค์สองประการในการเข้าไปในถ้ำบนภูเขา และหนึ่งในนั้นคือการฆ่าคุณ”

เมื่อเยี่ยชิวพูดออกไป ก่อนที่อู่ชิ่งหาวจะตอบสนอง เหล่าสาวกของพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นก็โกรธแค้น

“อุกอาจ!”

“กล้าแสดงออกอย่างเย่อหยิ่งต่อหน้าบุตรเทพ ระวังจะไม่ตายดี”

“ไม่ได้คาดหวังว่า ศิษย์ใหม่ของอู่จี๋เทียนจุนจะเป็นคนหยิ่งผยองเช่นนี้”

“หลงผู้ซ่า จงมองดูตัวเองให้ดี ด้วยคุณสมบัติของคุณ แม้ว่าคุณจะฝึกฝนต่อไปอีกพันปี คุณก็ไม่สามารถเทียบเคียงกับบุตรเทพได้”