วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1935

“ปัง!”

เยี่ยชิวต่อยออกไป

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่หมัดของเขาจะเข้าใกล้เจตนาดาบนั้น เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา

“แคร็ก!”

รอยแยกปรากฏขึ้นบนหมัดของเขา

เลือดเริ่มไหลซึมออกมา

“อะไรนะ?” ท่าทางของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปอย่างมาก

เขารู้ว่า ร่างกายของเขาแข็งแกร่งพอๆ กับพลังของนักบุญ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่า จะได้รับบาดเจ็บจากพลังของเจตนาดาบก่อนที่จะสัมผัสด้วยซ้ำ

ถ้าเขาโจมตีมันโดยตรง หมัดอาจจะแตก และทั้งแขนของเขาอาจจะไม่รอดด้วยซ้ำ

แต่นี่เป็นเพียงเจตนาดาบเท่านั้น!

“ใครทิ้งเจตนาดาบนี้ไว้ และทำไมพลังของมันยังคงน่าเกรงขามขนาดนี้หลังจากผ่านไปหลายปี?”

เยี่ยชิวต้องการดึงหมัดกลับ แต่เขาทำไม่ได้เลย เลือดของเขาเดือดพล่าน และความเกลียดชังก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เกินกว่าที่เขาจะควบคุมได้

ขณะนั้น มือของเหล่าจิ่วก็กดทับหลังของเขา

“เจ้าหนู ฉันจะช่วยเหลือคุณเอง”

ปัง!

เมื่อเสียงของเหล่าจิ่วเงียบลง เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงพลังมหาศาลที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา

หมัดของเขาก็พุ่งออกไปเหมือนอุกกาบาต โจมตีอย่างรุนแรง

“ปัง!”

ทันใดนั้น แสงสีทองก็ระเบิดออก และเจตนาของดาบก็ถูกทำลายลงด้วยหมัดของเยี่ยชิว

ปัง!

ทันทีที่เจตนาของดาบถูกกระจายออกไป รัศมีสีม่วงหนาก็ปรากฏขึ้น ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นรูปร่าง

“วูบ!”

เหล่าจิ่วดูเหมือนจะเห็นบางอย่างที่น่ากลัวอย่างยิ่ง และรีบลื่นไถลลงไปในโลงศพเลือดสีแดงเข้ม

ฝาโลงศพเลือดสีแดงเข้มปิดลงพร้อมกับเสียงดัง “กึก” จากนั้นก็หายไปในกระเป๋าเฉียนคุนอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงจุดนั้น เยี่ยชิวก็ได้ยินเสียงของเหล่าจิ่วในหูของเขา

“เจ้าหนู คุณต้องฟังฉัน อย่าใช้หม้อเฉียนคุนหรือดาบเซวียนหยวน ไม่เช่นนั้น คุณจะไม่มีทางรอดในวันนี้”

น้ำเสียงของเหล่าจิ่วเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและจริงจัง

เยี่ยชิวรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย

เขารู้จักตัวตนของเหล่าจิ่วเป็นอย่างดี แม้ว่าเหล่าจิ่วจะมีแขนเหลืออยู่เพียงข้างเดียว แต่โดยปกติแล้ว เขาเป็นคนหยิ่งยโสและดูถูกคนอื่นๆ ไม่เคยคาดคิดว่าในเวลานี้ เหล่าจิ่วจะหวาดกลัวเหมือนหนูที่เผชิญหน้ากับแมว

รัศมีสีม่วงค่อยๆ ก่อตัวเป็นรูปร่าง กลายเป็นเงาที่สง่างาม ร่างนั้นสวมชุดคลุมสีม่วงและสวมมงกุฎทองคำ ยืนหันหลังให้เยี่ยชิว ส่งรัศมีแห่งความยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้

“คนนี้เป็นใคร?”

ในขณะที่เยี่ยชิวรู้สึกสับสน เขาก็กัดฟันและอดทน

แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากชายที่สวมชุดคลุมสีม่วง ทำให้ไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นในขณะนั้นได้ รูปร่างนี้เปรียบเสมือนผู้ปกครองที่ยืนสูงเหนือผู้อื่นทั้งหมด

ถ้าไม่ใช่เพราะวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงที่วิ่งพล่านอยู่ภายในร่างของเยี่ยชิว เขาคงไม่สามารถยืนได้ด้วยซ้ำ

สำหรับอมตะชางเหม่ย เขาได้ถอยห่างออกไปหนึ่งพันเมตรแล้วเมื่อร่างนี้ปรากฏขึ้น หลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

“พระเจ้าช่วย คนนี้เป็นใคร?”

“แค่เงาก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไส้จะแตกแล้ว”

“น่ากลัวเกินไป”

อมตะชางเหม่ยเหมือนกระต่ายที่ตกใจกลัว ใบหน้าของเขาซีดเผือกและไม่สามารถขยับได้

ขณะนี้ ร่างในชุดคลุมสีม่วงพูดขึ้น

“ใครกล้าทำลายคำสั่งของจักรพรรดิองค์นี้”

แม้ว่าน้ำเสียงของร่างในชุดคลุมสีม่วงจะเบา แต่ก็ฟังดูเหมือนเสียงฟ้าร้องที่ระเบิดในหูของเยี่ยชิว

แก้วหูของเยี่ยชิวแตกทันที เลือดไหลซึมออกมา

บุคคลนี้เรียกตัวเองว่าจักรพรรดิองค์นี้จริงๆ เหรอ?

เขาอาจจะเป็นผู้ทรงพลังระดับจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ก็ได้นะ?

นอกจากนี้ คำสั่งนั้นถูกทิ้งไว้โดยเขาจริงๆ เหรอ?

เยี่ยชิวตกใจ แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเขาเห็นร่างนี้ ความรู้สึกเกลียดชังของเขาก็ทวีความรุนแรงขึ้น

ในเวลาเดียวกัน ความตั้งใจที่ไม่ย่อท้อก็ผุดขึ้นมาภายในตัวเขา

“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ฉันก็ไม่กลัวคุณ”