วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1944

ปากถ้ำ

สายตาของเยี่ยชิวจับจ้องไปยังเซียวยี่เฉินอย่างเย็นชา เขามองออกว่าตอนนี้เซียวยี่เฉินกำลังยินดีอย่างลับๆ

“เจ้าเด็กน้อย ฉีเทียนกำลังสู้กับเฉินเทียนมิ่ง ขณะที่เซียวยี่เฉินไม่มีใครจัดการ สุดท้ายมันจะฉวยโอกาสหรือเปล่า?”

อมตะชางเหม่ยพูดขึ้น "งั้นนายลงมือจัดการเซียวยี่เฉินเลยไหม?"

"ยังไม่ถึงเวลา" เยี่ยชิวกล่าว "รอดูผลการต่อสู้ระหว่างฉีเทียนกับเฉินเทียนมิ่งก่อน ค่อยตัดสินใจอีกที"

ตูม!

กลางสนามรบ ฉีเทียนและเฉินเทียนมิ่งต่อสู้กันอย่างดุเดือด

“ชิ้ง!”

แสงสว่างวาบพุ่งออกไป ฉีเทียนถือดาบฟาดฟัน ดาบแห่งสวรรค์หยินหยางก็ปล่อยพลังสังหารสีขาวดำออกมา คล้ายเมฆหมอกดำทะมึน

“ฉิวๆๆ”

กระแสพลังดาบทะลักออกมา

แต่ละสายหนาเท่าภูเขา ดาบแห่งสวรรค์หยินหยางเต็มท้องฟ้า ราวกับจะแทงทะลุท้องฟ้าผืนนี้

"ฉันดูถูกนายไปหน่อย ไม่คิดว่าวิชาดาบของนายจะไม่เลว"

เฉินเทียนมิ่งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าฉีเทียนจะมีฝีมือวิชาดาบที่ไม่ธรรมดา ดาบแห่งสวรรค์หยินหยางในมือก็คมกริบ ต่อสู้กับเขาได้พักใหญ่ก็ยังไม่เพลี่ยงพล้ำ

“น่าเสียดาย ที่ฉันป็นอัจฉริยะแห่งวิถีดาบ การใช้ดาบต่อหน้าฉันถือว่านายโง่เขลามาก”

สิ้นเสียงของเฉินเทียนมิ่ง ดาบในมือของเขาก็ฟาดฟัน แสงดาบอันน่าสะพรึงกลัวราวกับทางช้างเผือกตกลงมา ไร้ขอบเขต พลังสังหารแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ

“ชิ้งๆๆ!”

ฉีเทียนยกดาบขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรู

ดาบยาวทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหว ประกายไฟสาดกระเซ็นราวกับดอกไม้ไฟ

เฉินเทียนมิ่งจ้วงแทงออกไปเก้าร้อยแปดสิบครั้งในคราวเดียว พลังดาบของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า พลังลมปราณคมกริบพุ่งเข้าใส่ฉีเทียนไม่ยั้ง

"ฉึก!"

มือที่ฉีเทียนใช้จับดาบถูกคมดาบเฉือนเข้าจนได้เลือด

เฉินเทียนมิ่งคลั่งราวกับปีศาจ กระบวนท่าดาบของเขาไม่เพียงแต่ทรงพลัง แต่ยังรวดเร็วดั่งพายุ ท่ามกลางการโจมตีที่หนักหน่วง ฉีเทียนถึงกับเซถลา

อีกครู่หนึ่ง

"แคร๊ง!"

ดาบแห่งสวรรค์หยินหยางในมือของฉีเทียนหักสะบั้นออกเป็นสองท่อน

"อะไรกัน?"

ฉีเทียนตกตะลึง ก่อนจะเดือดดาลอย่างที่สุด

ดาบเล่มเล่มนี้เป็นของขวัญจากอู่จี๋เทียนจุน มีความหมายต่อเขามาก

ไม่คาดคิดว่าจะถูกเฉินเทียนมิ่งทำลาย

"ฮ่าฮ่าฮ่า ดาบของนายหักแล้ว นายจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน” เฉินเทียนมิ่งหัวเราะอย่างลำพองใจ

“เฉินเทียนมิ่ง นายสมควรตาย!" ฉีเทียนคำรามลั่น

ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับคบเพลิง ผมปลิวสยาย พลังหยินหยางอันเข้มข้นแผ่ออกจากร่างกาย ปลดปล่อยคลื่นพลังที่ทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน

"ฉึก!"

เฉินเทียนมิ่งไม่พูดพร่ำทำเพลง กระบวนท่าร้ายกาจเปิดฉากทันที ดาบในมือแทงออก ปลายดาบสาดประกายคมกริบ พุ่งเข้าจุดตายทั่วร่างของฉีเทียน

ทั่วทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยกระแสดาบน่าสะพรึงกลัว

"ฆ่า!"

ฉีเทียนทะยานออกไป สกัดดาบด้วยมือเปล่า เสียงกระทบดังสนั่น ประกายไฟยาวเหยียดราวกับสายฟ้าฟาดผ่า

ต้องยอมรับว่าฉีเทียนเก่งกาจมาก

เขาใช้เพียงมือเปล่า ปัดป้องการโจมตีของเฉินเทียนมิ่งได้หลายระลอก

"น่าสนใจอยู่"

เฉินเทียนมิ่งแสยะยิ้มเย็น รัศมีเปล่งประกายทั่วร่าง พลังลมปราณทะลักทะลวง