วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1978

โจวอู่หวังแผ่รัศมีอันทรงพลังราวกับเทพที่ลงมายังโลก

เยี่ยชิวมองด้วยความอิจฉาและพูดเบาๆ “ฉันสงสัยว่าเมื่อไหร่ฉันจะกลายเป็นนักบุญขั้นราชาที่แข็งแกร่งพอเหมือนผู้อาวุโส“

อมตะชางเหม่ยตอบว่า “เจ้าหนู คุณไม่จำเป็นต้องอิจฉาหรอก อีกไม่นานคุณจะเหนือกว่าเขา”

เยี่ยชิวยิ้ม “ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีความมั่นใจในตัวฉันมากขนาดนี้”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะเบาๆ “ฉันไม่เพียงแต่มั่นใจในตัวคุณเท่านั้น แต่ฉันยังมั่นใจในตัวเองด้วย ไม่เร็วหรือช้า ฉันจะเหนือกว่าเขาด้วย”

จากนั้น อมตะชางเหม่ยก็เริ่มถ่ายทอดเสียงของเขาไปยังเยี่ยชิว

“เจ้าหนู เราต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ ตอนนี้โจวอู่หวังกลับมาสู่จุดสูงสุดแล้ว ตราบใดที่เขาพาพวกเราออกไปได้ บุคคลที่แข็งแกร่งเหล่านั้นนอกสุสานมังกรก็จะไม่ใช่ภัยคุกคาม”

เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตอบกลับไปว่า “ฉันจะคุยเรื่องนี้กับผู้อาวุโสในภายหลัง”

“เราช่วยชีวิตเขาและช่วยเขาฟื้นพลัง เราได้ทำคุณประโยชน์ให้เขามาก ดังนั้นเขาควรช่วยเรา”

“ผู้เฒ่า ระวังคำพูดของคุณในภายหลัง อย่าไปขัดใจผู้อาวุโส”

อมตะชางเหม่ยยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร คิดในใจว่า “ถ้าฉันขัดใจเขาได้ ฉันคงทำไปนานแล้ว”

ทันใดนั้น อมตะชางเหม่ยก็รู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยและคิดว่า “ฉันหลอกโจวอู่หวังได้แล้ว ตอนนี้การฝึกฝนของเขาฟื้นตัวแล้ว เขาจะฆ่าฉันไหม?”

ไม่กี่วินาทีต่อมา

โจวอู่หวังก็ดึงแสงเทพออก ปิดตา และนั่งขัดสมาธิกลางอากาศ เมื่อกลับมาถึงจุดสูงสุดอย่างกะทันหัน เขาต้องใช้เวลาสักพักเพื่อรวบรวมพลังของเขา

ในขณะเดียวกัน

นอกสุสานมังกร บรรยากาศก็วุ่นวายไปแล้ว

“ปัง!”

อากาศแตกออกอย่างกะทันหัน และมีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากภายใน รัศมีแห่งการสังหารแผ่กระจายไปทั่วแปดทิศทาง

ทันใดนั้น ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญจากกองกำลังชั้นนำทั้งหกของตงฮวง ซึ่งกำลังปกป้องอยู่นอกสุสานมังกร ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง

“ผู้อาวุโสใหญ่แห่งพื้นที่เทพไท่จู หลี่ชางชิง!"

ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญทั้งหกคนในที่นั้นจำตัวตนของชายชราได้ในทันที

“ทำไมคนแก่คนนั้นถึงมาที่นี่?”

นิกายดาบชิงอวิ๋น พ่อบ้านตระกูลเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย รู้สึกถึงลางสังหรณ์ร้ายในใจของเขา

ผู้อาวุโสคนที่สามของสำนักหยินหยางยิ้มและพูดว่า “พี่หลี่ หลายปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน คุณยังคงดูน่าประทับใจเหมือนเคย อะไรทำให้คุณมาที่นี่?”

“ฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าคน!” เมื่อหลี่ชางชิงประกาศ ทุกคนก็ตกตะลึง

ทันใดนั้น ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญหลายคนก็หันไปมองพ่อบ้านตระกูลเฉิน

เป็นไปได้ไหมที่หลี่ชางชิงมาที่นี่เพื่อฆ่าสมาชิกของนิกายดาบชิงอวิ๋นหรือไม่?

สีหน้าของพ่อบ้านตระกูลเฉินกลายเป็นจริงจัง

ในขณะนั้น ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญจากพื้นที่เทพไท่จูก็โค้งคำนับหลี่ชางชิงและกล่าวว่า “คารวะ ผู้อาวุโสใหญ่!”

เพี๊ยะ!

หลี่ชางชิงโจมตีอย่างกะทันหัน ตบหน้าผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญคนนั้นพร้อมด่าว่า “ไร้ประโยชน์!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญจากพื้นที่เทพไท่จูก็แดงก่ำ เขาไม่เพียงแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้อาวุโสของพื้นที่เทพไท่จูด้วย แม้ว่าการฝึกฝนและสถานะของเขาจะด้อยกว่าหลี่ชางชิง แต่การถูกตบหน้าต่อหน้าฝูงชนเช่นนี้ก็ค่อนข้างน่าอาย

“คุณรู้สึกผิดหลังจากโดนตบไหม?”

หลี่ชางชิงขมวดคิ้วอย่างเย็นชาและพูดว่า “เฉินเสวียน ฉันสั่งคุณอะไรก่อนที่จะมาที่นี่ คุณลืมไปแล้วเหรอ?”

ผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญที่ชื่อเฉินเสวียนตอบว่า “ผู้อาวุโสใหญ่สั่งฉันอย่างเด็ดขาดว่า หลี่เจียนจะกลับมาอย่างปลอดภัยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

หลี่ชางชิงตะโกน “คุณทำสำเร็จไหม?”

เฉินเสวียนกล่าวว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ หลี่เจียนยังไม่ออกมาจากรสุสานมังกร เมื่อเขาออกมาแล้ว...…”

“เขาจะไม่ออกมา” หลี่ชางชิงโต้กลับด้วยความโกรธ “เขาถูกฆ่าไปแล้วโดยใครบางคน”

อะไรนะ?