วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1991

สามนาทีต่อมา

รอยร้าวปรากฏขึ้นในอากาศ

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก้าวออกมาจากภายใน ส่งกลิ่นอายแห่งความโหดร้ายราวกับเทพปีศาจลงมา

เขาเห็นเยี่ยชิวยืนอยู่บนพื้นทันที

“อาจเป็นร่างเต๋าอีกร่างหนึ่งหรือไม่?”

หลังจากเรียนรู้จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ระมัดระวังมากขึ้นในครั้งนี้ ดวงตาของเขาเปล่งประกายแสงเทพขณะที่เขาพิจารณาเยี่ยชิวอย่างใกล้ชิด

ในที่สุด เขาก็ยืนยันว่านี่คือร่างที่แท้จริงของเยี่ยชิว

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินยืนอยู่ในอากาศ มองลงมาจากที่สูง และยิ้มให้เยี่ยชิวอย่างเย็นชาพร้อมพูดว่า “คุณไม่ชอบวิ่งเหรอ ทำไมตอนนี้คุณถึงไม่วิ่งล่ะ?”

“ฉันรอคุณอยู่” เยี่ยชิวตอบอย่างใจเย็น

“รอฉันอยู่เหรอ?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหัวเราะ “กำลังรอให้ฉันฆ่าคุณอยู่เหรอ?”

เยี่ยชิวส่ายหัวและยิ้ม “คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันต่างหากที่จะฆ่าคุณ”

“ฆ่าฉันเหรอ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินดูถูกและพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง ถึงแม้ว่าคุณจะได้รับเวลาอีกหนึ่งพันปีในการฝึกฝน คุณก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “คุณให้เวลาฉันหนึ่งพันปีเพื่อลองไหม?”

“คุณมีอารมณ์ขันดี ความแค้นที่ฆ่าหลานชายของฉัน ไม่อาจให้อภัยได้ ฉันจะให้เวลาคุณฝึกฝนได้ยังไง?” แม้ว่าผู้อาวุโสตระกูลเฉินจะแก่แล้ว แต่จิตใจของเขายังคงเฉียบแหลม

เยี่ยชิวฆ่าเฉินเทียนมิ่ง ถ้าเขาให้เวลาเยี่ยชิวในการฝึกฝน นั่นจะเหมือนกับการขอหาเรื่องใช่ไหม?

ยิ่งกว่านั้น เยี่ยชิวเพิ่งอยู่ขั้นต้งเทียน แต่ยังกล้าท้าทายเขา ถ้าเขาปล่อยให้เยี่ยชิวฝึกฝนอีกพันปี เยี่ยชิวก็จะกลายเป็นคนหยิ่งยโสมากกว่าที่เป็นอยู่แล้ว

เยี่ยชิวหัวเราะคิกคักและพูดว่า “เราลองเจรจากันดีไหม? ให้เวลาฉันร้อยปี แล้วหลังจากนั้น เราจะแข่งขันกันอีกครั้ง คุณคิดยังไง?”

“อย่าไร้เดียงสา ฉันไม่ให้เวลาคุณแม้แต่วันเดียว” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตอบ “เยี่ยฉังเซิง ฉันจะพูดครั้งสุดท้าย มอบไฟพิเศษให้ฉัน แล้วฉันจะร่างทิ้งศพให้”

เยี่ยชิวพูดว่า “ผู้อาวุโส คุณไม่ต้องการให้เวลาฉันแม้แต่วันเดียว แต่คุณต้องการไฟพิเศษ คุณไม่จริงใจเลย คุณคิดว่าฉันจะเห็นด้วยไหม?”

“คนโง่ที่ไม่เห็นคุณค่า คุณสมควรตาย” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวโดยไม่เสียเวลาพูดอีกต่อไป เขาเอื้อมมือใหญ่ไปคว้าศีรษะของเยี่ยชิวจากระยะไกล

นิ้วของเขาเหมือนตะขอสวรรค์ และขณะที่เขากระทำ ฟ้าร้องก็คำราม

“ครึ้ก!”

ทันใดนั้น ลวดลายสายฟ้าสีม่วงหลายเส้นก็ปรากฏขึ้นระหว่างนิ้วของผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ม้วนตัวเหมือนมังกรและงู ขณะที่มือของเขาผ่านไป อากาศก็บิดเบี้ยว

เยี่ยชิวรู้สึกเย็นวาบในใจและรีบพูดว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหยุดมือและเยาะเย้ย “คุณกลัวเหรอ? ถ้าคุณกลัว ให้ส่งไฟพิเศษ มาให้ทันที ไม่งั้นฉันจะทำให้คุณอยากตาย”

เยี่ยชิวแสร้งทำเป็นกลัวและพูดว่า “ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน เราต่อรองกันหน่อยได้ไหม?”

“ฉันจะให้ไฟพิเศษระดับจักรพรรดิแก่คุณ”

“คุณปล่อยฉันไป”

“เป็นไปไม่ได้!” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตอบ “คุณฆ่าหลานชายของฉัน การแก้แค้นครั้งนี้ต้องได้รับการแก้แค้น”

เยี่ยชิวกล่าว “แล้วแบบนี้ล่ะ ให้เวลาฉันร้อยปี แล้วคุณค่อยมาตามล่าฉันเพื่อแก้แค้น ฟังดูเป็นอย่างไรบ้าง?”

“การฝึกฝนของคุณสูงกว่าของฉันมาก และคุณมีชีวิตอยู่มาหลายปีแล้ว การโจมตีฉันก็เป็นเพียงการรังแกผู้ที่อ่อนแอ เอาเปรียบคนหนุ่มสาว”

“ไม่ยุติธรรม!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินยิ้มเย็นชา “ในโลกฝึกฝน ผู้ที่มีหมัดแข็งที่สุดคือผู้ปกครอง ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรม”

“เยี่ยฉังเซิง อย่าคาดหวังว่าฉันจะให้เวลาคุณ”

“วันนี้ ฉันจะฆ่าคุณอย่างแน่นอน”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ผู้อาวุโส ทำไมต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้?”

“ศัตรูควรได้รับการแก้ไข ไม่ใช่ทำให้รุนแรงขึ้น”

“ฉันโดดเด่นมากและยังเด็กมาก คุณไม่รู้สึกผิดที่อยากฆ่าฉันเหรอ?”