วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1992

“บึ้ม บูม!”

ทันใดนั้น สายฟ้าสีม่วงขนาดใหญ่ก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า และรัศมีกดขี่ก็แผ่คลุมไปทั่วโลก

“สวรรค์ลงโทษ!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเงยหน้าขึ้นมองทันใด และเห็นนักพรตปรากฏกายอยู่สูงจากพื้น

สวรรค์ลงโทษนั้นถูกเรียกโดยนักพรตผู้นั้นจริงๆ

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินจำอมตะชางเหม่ยได้ทันที เมื่อสัมผัสเทพของเขาปรากฏขึ้นในสุสานมังกร เขาได้เห็นอมตะชางเหม่ยอยู่ข้างๆ เยี่ยชิว

“เจ้านี่ช่างน่าทึ่งจริงๆ เยี่ยฉังเซิง หลังจากคุยกับฉันมาเป็นเวลานาน ปรากฏว่าคุณแค่กำลังถ่วงเวลา”

“คุณตั้งใจจริงๆ ว่าจะสร้างโอกาสให้นักพรตคนนั้นเรียกสวรรค์ลงโทษมาจัดการกับฉัน ใช่ไหม?”

ตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสตระกูลเฉินจึงเข้าใจว่าเหตุใดเยี่ยชิวจึงยังคงพูดจาจ้อกแจ้อยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนี้

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “เสียเวลาไปกับการพูดคุยกับชายชราอย่างคุณต่างหาก?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพูดอย่างเย็นชา “เยี่ยฉังเซิง หากคุณคิดว่าคุณสามารถใช้สวรรค์ลงโทษต่อต้านฉันได้ ฉันบอกได้แค่ว่าคุณไร้เดียงสาเกินไป”

“สวรรค์ลงโทษยังไม่เกิดขึ้น ฉันสามารถฆ่าคุณได้ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น”

ทันทีที่ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพูดจบ พลังดาบก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา ฟันไปที่เยี่ยชิว

เยี่ยชิวเฝ้าระวังมาเป็นเวลานาน เมื่อผู้อาวุโสตระกูลเฉินยกมือขึ้น เขาก็เร่งความเร็วและใช้คาถาล่องหนเพื่อซ่อนตัว

“เยี่ยฉังเซิง การซ่อนตัวไม่มีประโยชน์ ฉันจะกำจัดคุณได้ในไม่ช้า” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกำลังจะออกค้นหาที่ซ่อนของเยี่ยชิว แต่ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นอมตะชางเหม่ยพุ่งลงมาหาเขา

ในขณะนั้น สายฟ้าขนาดใหญ่หลายสิบสายตามหลังอมตะชางเหม่ย

“คุณต้องการใช้สวรรค์ลงโทษเพื่อฆ่าฉัน? งั้นก็ปล่อยให้ตัวเองถูกฝังอยู่ใต้มันซะ” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโจมตีด้วยฝ่ามืออย่างรวดเร็ว

ปัง!

พลังอันทรงพลังพุ่งเข้ามาโจมตีอมตะชางเหม่ย และทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็แตกเป็นสี่หรือห้าชิ้น เหลือเพียงวิญญาณดั้งเดิมเท่านั้น

ส่วนที่น่ากลัวที่สุดคือวิญญาณดั้งเดิมของอมตะชางเหม่ยถูกพลังที่เหนือกว่าทำลายล้าง และถูกสายฟ้าแห่งสวรรค์กลืนกินทันที

“แย่แล้ว”

เยี่ยชิวที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด มองเห็นฉากนี้และอุทานในใจว่ามันแย่ เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า เตรียมที่จะช่วยเหลืออมตะชางเหม่ย

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาปรากฏตัว เขาก็ถูกผู้อาวุโสตระกูลเฉินคว้าคอไว้

“เยี่ยฉังเซิง คุณช่างไร้เดียงสาเกินไป นักพรตแก่ๆ นั่นอ่อนแอเกินไป และไม่สามารถเข้าใกล้ฉันได้เลย”

“ตอนนี้ฉันสามารถฆ่าเขาได้ด้วยฝ่ามือเดียว แต่ด้วยความเมตตา ฉันจึงตัดสินใจปล่อยให้เขาสัมผัสประสบการณ์จริงว่า การที่วิญญาณดั้งเดิมของเขาถูกกระทบด้วยสวรรค์ลงโทษนั้นเป็นอย่างไร”

“ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสได้สัมผัสสิ่งนั้น”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินขู่ว่า “เยี่ยฉังเซิง ฉันจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย มอบไฟพิเศษระดับจักรพรรดิและมรดกจักรพรรดิมังกรให้ฉัน แล้วฉันจะทิ้งศพที่สมบูรณ์ให้กับคุณ”

ที่น่าแปลกใจก็คือ เมื่อเผชิญกับคำขู่ของเขา เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ไม่แสดงความกลัว แต่ยังเริ่มหัวเราะอีกด้วย

“ช่างแปลกจริงๆ ทั้งที่ชีวิตและความตายของเขาอยู่ในมือของฉัน เด็กคนนี้ยังจะยังหัวเราะได้อย่างไร?”

ในขณะที่ผู้อาวุโสตระกูลเฉินรู้สึกสับสน เยี่ยชิวก็รีบโอบแขนของผู้อาวุโสตระกูลเฉิน แล้วยิ้มขณะที่เขาพูดว่า “ผู้อาวุโส เราเจรจากันอีกหน่อยดีไหม?”

“คุณฆ่าตัวตายเถอะ”

“ฉันจะทิ้งศพคุณให้ตายทั้งเป็น!”

ฮึ่ม!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา เตรียมที่จะสังหารเยี่ยชิว แต่ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือน เสาแห่งแสงพุ่งขึ้นมาจากรอยแยกบนพื้นดิน ล้อมรอบรัศมีพันไมล์ทันที

“ค่ายกลสังหารนักบุญ!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินซึ่งเชี่ยวชาญในเรื่องดังกล่าว จำได้ทันทีว่าเสาแห่งแสงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้านั้นเป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลสังหารนักบุญ

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหัวเราะและพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง คุณไม่เพียงแต่ไร้เดียงสาเท่านั้น แต่ยังโง่เขลาอีกด้วย”

“แค่ค่ายกลสังหารนักบุญเหรอ? ไม่อยากบอกว่ามันฆ่าฉันไม่ได้ แถมยังทำอันตรายฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“คุณกำลังเสียความพยายามไปเปล่าๆ”