วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2005

อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้ถามตั้งแต่ครั้งแรกถึงที่อยู่ของมรดกจักรพรรดิมังกร แต่จดจ้องไปยังผู้อาวุโสตระกูลเฉิน อย่างตาไม่กะพริบ

ดวงตาคมราวใบมีด

แหมคมอย่างถึงที่สุด

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเพียงแค่สบตาครั้งเดียว ก็โน้มศีรษะลง แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อยเย็นไหลออกมา

“ไม่ใช่ว่า เจ้าทะลุทะลวงเข้าสู่ขั้นปราชญ์แห่งราชาแล้วหรือ เหตุใดข้าผู้สูงส่งจึงพบว่าเจ้าอยู่เพียงแค่ขั้นนักบุญใหญ่เท่านั้น?”

“เป็นไปได้หรือไม่ว่า ทุกอย่างจะเป็นเพียงแค่ข่าวลือ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินส่ายหัว “ไม่ใช่ข่าวลือ...”

“อย่างนั้นก็คือเจ้าปดบังการฝึกตน เป็นไปได้ คิดไม่ถึงเลยว่าวิธีการปิดบังการฝึกตนของเจ้าจะเฉียบขาดมากเช่นนี้ ข้าผู้สูงส่งนี้ดูไม่ออกเลย” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “มา เผยกำลังความสามารถในการสู้รบของเจ้าออกมา ให้ข้าเห็นความเก่งกาจของปราชญ์นักดาบเสียหน่อย”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

เขารู้ ว่าตัวเองไม่ได้กำลังพูดเรื่องจริงอยู่ ทั้งยังต้องทนจากการโดนทำร้ายอีก แม้กระทั่ง อาจะจะถึงตายก็ได้

“เทียนจุน ข้าตกต่ำแล้ว ข้าพิการหลังจากการฝึกตนมากแล้วแปดร้อยปี” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

สีหน้าของอู่จี๋เทียนจุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เจ้าไม่ได้โกหกข้าอยู่ใช่หรือไม่?”

“ข้าจะกล้าหลอกเจ้าได้อย่างไร?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว “หากว่าการฝึกตนไม่ได้ตกต่ำลง อย่างนั้นเมื่อครู่นี้ข้าจะหลบหนีไปได้อย่างไร?”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวขึ้นมาทันที “ใครทำ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเงยหน้าขึ้น สายตามองไปยังอู่จี๋เทียนจุน ก่อนจะกล่าวออกมาว่า “เทียนจุน ข้าอยากจะคบค้ากับเจ้าหน่อย”

พั๊วะ!

อู่จี๋เทียนจุนปล่อยหนึ่งหมัดลอยไปสู่ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน แล้วด่าออกมา “เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ ถึงคิดว่าเหมาะที่จะมาคบค้ากับข้า?”

“เจ้าอยากพูดอะไร ก็รีบพูดออกมา หากว่าข้าผู้สูงส่งอารมณ์ดี ก็จะพิจารณาปล่อยเจ้าไป”

“เรื่องที่จะเจรจากับท่านผู้สูงส่งอีกครั้ง คือข้าจะกำจัดเจ้าประเดี๋ยวนี้แหละ”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินปิดบังหน้าตา น้อยใจราวกับสะใภ้สาว

“รีบพูด” อู่จี๋เทียนจุนเอ่ย

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเข้าใจแล้ว ว่าถ้าหากเขาไม่พูด วันนี้ก็ไม่อาจจะใช้ชีวิตได้ไกลจากที่นี่ได้แล้ว

“เทียนจุน เจ้ารู้จักผู้อาวุโสสูงสุดแห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นหรือไม่? ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเอ่ยถาม

ทันใดนั้น สายตาของอู่จี๋เทียนจุนก็แปรเปลี่ยนเป็นหนักแน่นขึ้นมา “จื่อหยางเทียนจุนยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพยักหน้า “เขายังมีชีวิตอยู่ขอรับ”

“เจ้าแน่ใจรึ?”

“ข้าแน่ใจ”

สีหน้าของอู่จี๋เทียนจุนเปลี่ยนไป

หลายปีมานี้ พันธมิตรทั้งห้าฝ่ายยั่วยุนิกายดาบชิงอวิ๋นหลายครั้ง แต่ไม่ได้โจมตีไปที่ภูเขาโดยตรง มีเหตุผลอย่างแน่นอน เพียงแค่กังวลว่าจื่อหยางเทียนจุนยังมีชีวิตอยู่

อู่จี๋เทียนจุนด่าออกมา “ไอ้คนนี้อายืนเสียจริง ก็คือเขาเป็นคนทำให้เจ้าฝึกตนจนพิการถึงแปดร้อยปีเชียวหรือ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพยักหน้า “ขอรับ”

สีหน้าของอู่จี๋เทียนจุนจริงจังขึ้น แล้วจึงเอ่ยถามว่า “พูดอย่างนี้ แล้วเขาได้ทำตามขั้นตอนไหม?”

หากว่าจื่อหยางเทียนจุนทำตามขั้นตอน อย่างนั้นสำนักหยินหยางจึงต้องการสวมรอยนิกายดาบชิงอวิ๋น กลายเป็นตงฮวงแผนของฝ่ายที่ใหญ่ที่สุด จึงต้องเลื่อนออกไปก่อน

ทำไม่ดี ก็ต้องหยุดชะงักไว้

แม้กระทั่ง สำนักหยินหยางยังถูกปกคลุมไปด้วยอันตราย

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว ข้าทดสอบหน่อยแล้ว อาวุโสสูงสุดยังไม่ได้ทำตามขั้นตอน”

“โอ๊ะ?” อู่จี๋เทียนจุนสายตาแวววาวขึ้นมา แล้วเอ่ยถาม “เจ้าแน่ใจหรือ?”

“ข้าแน่ใจ” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว “แต่ว่า เขายังคงเป็นราชาปราชญ์ที่น่านับถือคนหนึ่ง ฝึกตนด้วยความเผด็จการอย่างมาก”