วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2006

“เทียนจุน เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” สีหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเฉินดูไม่ดีเอาเสียเลย

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวทั้งรอยยิ้ม “ข้าผู้สูงส่งนอกจากตัวข้าเอง ก็ไม่มีใครเชื่ออีกแล้ว อย่างนั้น ข้าผู้สูงส่งในแก่นวิญญาณของเจ้า ปลูกถ่ายหยินหยางผนึกหมุดเทพ”

“ภายในหนึ่งเดือน หากหมุดเล่มนี้ไม่ไม่ได้ถอนออกมา อย่างนั้นแก่นวิญญาณของเจ้าก็จะแหลกละเอียด”

ข้าผู้สูงส่งต้องการภายในหนึ่งเดือน เพื่อสังหารหยุนซานและจื่อหยางเทียนจุน”

“เจ้าเป็นตัวแทนภายในของข้า เมื่อทำเรื่องที่เจ้าพูดเมื่อครู่นี้ได้แล้ว ไม่เช่นนั้น เจ้าก็จะตายโดยไม่มีสถานที่ฝังศพ”

สีหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเฉินอึมครึม

“เพี๊ยะ!”

อู่จี๋เทียนจุนลงมือในทันที ปล่อยหนึ่งหมัดไปกระแทกหน้าผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ทั้งด่าทอ “เจ้าแสดงสีหน้าแย่ ๆ ให้ใครดู ข้าผู้สูงส่งไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าเมียของเจ้าเสียอีกหรือ?”

“เจ้าจำไว้เถิด ว่าถ้าหากยังอยากมีชีวิติยู่ล่ะก็ ต้องเชื่อฟังข้า”

“ภายในหนึ่งเดือน เจ้าจะต้องจัดการจื่อหยางเทียนจุนเสีย ไม่อย่างนั้นเจ้าก็เตรียมตัวตายซะ”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไม่เปล่งวาจาสักคำ คิดอยู่ในใจ ว่าหลังจากกลับไปแล้ว จะคิดหาวิธีถอนหยินหยางผนึกหมุดเทพออก

อู่จี๋เทียนจุนดูเหมือนจะเดาถูกว่าผู้อาวุโสตระกูลเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า “หยินหยางผนึกหมุดเทพนั้นมีเพียงแค่ข้าผู้สูงส่งเท่านั้นที่จะสามารถใช้เวทย์มนต์ดึงมันออกมาได้ หากว่าเจ้าแข็งแกร่งพอที่จะดึงออกมา อย่างนั้นแก่นวิญญาณก็จะแตกสลายในทันที”

“หากไม่เชื่อเจ้าก็ลองดูได้”

“แน่นอน หากว่าเจ้าสามารถค้นพบจักรพรรดิผู้แข็งแกร่งได้นั้น อย่างนั้นศักยภาพของจักรพรรดิผู้แข็งแกร่ง ก็สามารถช่วยให้เจ้าถึงหยินหยางผนึกหมุดเทพออกได้”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ดำมืดราวกับก้นหม้อ

หากว่าภายในวันนี้ เดิมทีแล้วไม่มีจักรพรรดิผู้แข็งแกร่ง

อู่จี๋เทียนจุนเอ่ย “ข้าผู้สูงส่งพูดแล้ว ว่าอย่ามาทำหน้าเหม็นต่อหน้าข้า หากเจ้าจะเป็นเช่นนี้อีก อย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับไปยังนิกายดาบชิงอวิ๋นแล้ว”

ใบหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเฉินปรากฏรอยยิ้มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วอธิบาย “เทียนจุนเจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้ากำลังคิดถึงผู้เป็นอมตะ เกลียดเขามากจนอยากจะถลกผิวหนังของเขา กระตุกกล้ามเนื้อของเขา แล้วหั่นขาออกเป็นชิ้น ๆ “

“เหรอ?” อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้ปักใจเชื่อ แต่มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป สิ่งที่สำคัญคือ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินนับจากตอนนี้ ก็เป็นเพียงหนึ่งในหมากของเขาเท่านั้น”

อำนาจแห่งชีวิตและความตาย ล้วนอยู่ในกำมือของเขาแล้ว

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว “เทียนจุนวางใจเถิด ภายในหนึ่งเดือน ข้าจะคิดหาวิธีทำให้ผู้อมตะบาดเจ็บสาหัส แน่นอนล่ะ หากว่าทำให้เขาตายได้จะเป็นการดีที่สุด”

“อย่างนั้นพวกข้าจะใช้เวลาหนึ่งเดือน” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “หลังจากหนึ่งเดือนแล้ว ข้าจะไปยังนิกายดาบชิงอวิ๋น โจมตีจื่อหยางเทียนจุนและหยุนซาน”

“เหล่าเฉิน เจ้าต้องเข้าใจ ว่าข้าผู้สูงส่งนี้ให้โอกาสแก่เจ้า”

“แท้จริงแล้วไม่มีคนวงในอย่างเจ้า สำหรับข้าผู้สูงส่งแล้วไม่ได้สำคัญอะไร เพียงแค่นับว่าจื่อหยางเทียนจุนยังระเบิดออกได้ด้วยพลังการต่อสู้สูงสุด ข้าก็ไม่ได้กลัว”

“หวังว่าเจ้าจะถือเอาโอกาสนี้”

“ขอบใจเทียนจุน” ตอนที่ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวคำนี้ออกมาอยู่นั้น ปราณแค้นในใจก็ทวีคุณขึ้นมา

โถ่เว้ย เจ้าตีข้า ทั้งยังปลูกถ่ายหยินหยางผนึกหมุดเทพไว้ในแก่นวิญญาณข้าอีก ทั้งตอนนี้ยังมาให้ข้าซาบซึ้งใจต่อเจ้าอีก ช่างไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

เมือคิดถึงตอนนี้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินจึงกล่าวขึ้นมาว่า “เทียนจุน มีเรื่องที่ข้าต้องร้องขอต่อเจ้า...”

“เจ้าอยากจะพูดว่า เมื่อถึงเวลาแล้วให้ปล่อนเยี่ยฉังเซิงให้แก่เจ้าใช่หรือไม่? ไม่ได้” อู่จี๋เทียนจุนตอบ “ข้ามอบเยี่ยฉังเซิงให้เจ้าไม่ได้ แต่ว่า ข้าช่วยแก้แค้นเฉินเทียนมิ่งได้”

“สำหรับเรื่องที่เยี่ยฉังเซิงยังมีชีวิตอยู่นั้น เจ้าต้องเก็บไว้เป็นความลับ”

“ข้าผู้สูงส่งกำลังจะแถลงการณ์ต่อภายนอกให้รับรู้ ว่าเยี่ยฉังเซิงตายไปแล้วที่สุสานมังกร”

“สำหรับข้าผู้สูงส่งเหตุใดจึงต้องทำเช่นนั้น ก็สืบเนื่องมาจากที่เยี่ยฉังเซิงเจ้าเล่ห์เกินไป ข้าจะทำให้เขาเป็นอัมพาติ ทำให้เขาคิดว่าข้าถูกเขาหลอก ต้องการเพียงเท่านี้ แล้วเขาก็อาจจะคลายความระมัดระวังไป”

อย่างนี้จริงหรือ?

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไม่เชื่อ

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่ออีกว่า “เจ้าจำไว้ หากว่าเจ้าสามารถจับเยี่ยฉังเซิงได้ อย่างนั้นจะต้องส่งให้ต่อหน้าข้าทั้งเป็น”

“ฉีเทียนคือศิษย์น้องคนสำคัญที่สุดของข้า ไม่เข้าใจว่าตายไปแล้วที่สุสานมังกร เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวพันธ์กับเยี่ยฉังเซิง ข้าจึงจะสามารถตรวจสอบได้อย่างชัดเจน”