วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2008

“ตู้ม!”

ทันใดนั้น พลังอันน่าสยดสยองตกลงมาจากท้องฟ้า ปิดกั้นเส้นทางที่เยี่ยหวู่ซวงกำลังไป

พลังศักดิ์สิทธิ์อันล้นหลาม!

ติดตามไปอย่างใกล้ชิด หล่าวเจ่อท่านหนึ่งเดินออกมาจากอากาศ ด้านบนที่ค่อนข้างสูง

หลังจากที่สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสามแห่งสำนักหยินหยางเห็นเข้ากับหล่าวเจ่อ ขอแสดงความนับถืออย่างรวดเร็ว ร้องออกมาเสียงสูงพร้อมกัน “ขอแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสรอง”

ไม่เลวเลย ปราชญ์ผู้แข็งแกร่งปรากฏตัวขึ้นมาทันใดนั้น ต้องเป็นผู้อาวุโสรองแห่งสำนักหยินหยางอย่างแน่นอน

“ผู้อาวุโสรอง ท่านมาได้อย่างไร?”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสามเกินความคาดหมายอย่างมาก

เพราะในความประทับใจของพวกเขานั้น ผู้อาวุโสรองแยกตัวออกมาจากสำนักหยินหยาง อยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณมาโดยตลอด

เขาเริ่มเข้ามาจากสำนักหยินหยาง ทำงานเบ็ดเตล็ดอยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณกับท่านอาจารย์ จากนั้นหลังจากที่ท่านอาจารย์ของเขาตกลงมา เขาทะลุเข้าขอบเขตของปราชญ์ ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อาวุโส

เขาคิดว่าตนเองสามารถแสดงทักษะอันใหญ่หลวงออกมาได้ เหมือนกับผู้อาวุโสท่านอื่นๆ ในการจัดการเรื่องการสอน เพื่อแบ่งปันความกังวลให้กับเจ้าสำนัก โดยไม่คาดคิด ชีวิตของอู่จี๋เทียนจุนเขาอยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณต่อ

การรอคอยนี้ กินเวลานานหลายพันปี

ระยะเวลาหลายพันปีนี้ สำหรับปราชญ์ผู้แข็งแกร่งผู้อื่นแล้ว หายไปในพริบตา แต่สำหรับผู้อาวุโสรองแล้วนั้น แต่วันเวลาราวกับผ่านไปเป็นปี

เขาอยากจะพูดกับผู้อื่นสักประโยค แล้วเขารู้ไหมว่ากี่ปีมานี้ข้าผ่านมาอย่างไร? ข้าขี่ม้าไปยังวังพิทักษ์วิญญาณ ที่ไหนก็ไม่เคยไปมาก่อน

อยากที่จะบังคับเกินไปแล้ว!

น่าเบื่อเกินไปแล้ว!

มีเพียงปราชญ์เท่านั้นที่สามารถฝึกตนได้ แต่ไม่มีที่ไหนให้แสดงออกได้เลย ตามปกติผู้อาวุโสรองรู้สึกว่าตนมีความสามารถไม่ได้แสดงออกมา

แต่ว่า ที่เขาอยู่ในวังพิทักษ์วิญญาณยังคงเป็นเรื่องเป็นราว ไม่กล้าทำอย่างลวก ๆ

เขาเชื่อว่า เพียงแค่หนึ่งวัน อู่จี๋เทียนจุนก็พบ่าเขาคืออัจฉริยะผู้หนึ่ง

จากนั้น เขาคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาด ว่าสองเดือนมานี้ สำนักหยินหยางไม่หยุดที่จะฆ่าคน และสถานะของคนตายก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ

ในตอนแรกลูกศิษย์ธรรมดา ต่อมาได้เป็นศิษย์หลัก ภายหลังคือเจ้าเมือง บุตรนักบุญ บุตรเทพ ปราชญ์ ผู้อาวุโส.....

คนที่ตายนับวันก็ยิ่งมากขึ้น

ทุกครั้งที่รายงานต่ออู่จี๋เทียนจุน ผู้อาวุโสรองล้วนแล้วแต่ใจสั่นขวัญเเขวน

ปรากฏว่า อู่จี๋เทียนจุนนับวันก็ยิ่งไม่พอใจต่อเขา

ในใจของผู้อาวุโสรองร้องเรียกด้วยความเสียใจ เขาอยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณมาก็หลายปี อย่างยากลำบาก ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับคำชมจากเจ้าสำนักเท่านั้น ทั้งยังก่อให้เจ้าสำนักไม่พอใจอีกด้วย

เคราะห์ร้ายเกินไปแล้ว

บางครั้งผู้อาวุโสรองก็ตำหนิอู่จี๋เทียนจุนอยู่ในใจ ข้าไม่ได้ฆ่าคน แล้วทำไมจะต้องถูกตำหนิด้วย?

ไม่กี่วันก่อนกน้านี้ ในใจของเขาผุดความคิดออกมา จะต้องรีบออกจากวังพิทักษ์วิญญาณ มิฉะนั้นจะเป็นเช่นนี้ต่อไป เจ้าสำนักก็ยังไม่เห็นคุณค่าในตัวเขา แต่กลับจัดการเขาแล้ว

ความคิดนี้ เหมือนกับเถาวัลย์ ในสมองของผู้อาวุโสรองเป็นบ้าคลั่ง

คิดไม่ถึงว่า จะมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีกแล้ว

ฉีเทียนตายแล้ว!

หลังจากตอนที่เขรายงานต่ออู่จี๋เทียนจุนแล้ว อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้เพียงแค่ตีเขาเท่านั้น ยังบอกมห้เจาออกไปจากวังพิทักษ์วิญญาณตลอดชิตอีกด้วย

ผู้อาวุโสรองเมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็สิ้นหวังในใจ

เหตุใดเขาจึงไม่เคยติดถึงมันมาก่อน ว่าตัวเองมีจิตใจที่รับผิดชอบสูง ระมัดระวังไปทุก ๆ เรื่อง แต่สุดท้ายผลลัพธ์กลับตกมาเป็นอย่างนี้

ผู้อาวุโสรองท้อใจ ต่อไปเตรียมพร้อมที่จะอยู่ที่นี่ อยู่ดูแลตัวเองจนแก่เฒ่าที่วังพิทักษ์วิญญาณ

ใครจะรู้ ว่าก่อนหน้านี้ไม่นาน จู่ ๆ เขาก็ได้รับการเรียกตัวจากอู่จี๋เทียนจุน

อู่จี๋เทียนจุนไล่ให้เขามาอยู่ที่นี่ ไล่ล่าเยี่ยหวู่ซวง

เมื่อเห็นหมายเรียกม้วนนี้ ผู้อาวุโสรองก็ร้องไห้ออกมาอย่างซาบซึ้ง รอมาแล้วก็หลายปี ท้ายที่สุกก็ถูกเจ้าสำนักชื่นชม

อย่างนี้เรียกว่าอะไร?