วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2009

เมื่อเยี่ยหวู่ซวงด่าทอเสร็จสรรพ จากนั้นก็ถูกสุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสามดุ

“อวดดี!”

“กล้าหมิ่นประมาทผู้อาวุโสรอง เจ้าอยากตายงั้นรึ?”

“ผู้อาวุโสรอง ข้าไม่เห็นความจำป็นที่จะพูดไร้สาระกับชายผู้นี้ เพียงแค่ฆ่าเขา...”

“หุบปาก!” สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งจ้องไปยังผู้อาวุโสรองแล้วเอ่ยขึ้น จากนั้นก็หันไปมองที่เยี่ยหวู่ซวง ด้วยใบหน้าตกตะลึง

ใช่แล้ว ก็คือตกใจ

ทางผู้อาวุโสรองเองก็ไม่ได้โกรธเพิ่ม ในทางตรงกันข้าม เขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัยต่อเยี่ยหวู่ซวง

เขาไม่เข้าใจ ว่าคนที่หมดทางไปคนหนึ่ง ทำไมถึงกล้าเปล่งวาจาต่อเขาเช่นนี้?

“เยี่ยหวู่ซวง ข้าเพิ่งจะเข้าใจตัวตนของเจ้า ข้าคือผู้อาวุโสรองแห่งสำนักหยินหยาง หนึ่งในหมื่นคน หากว่าข้าช่วยเจ้าขอร้อง บางทีเจ้าอาจจะยังมีโอกาสรอดอยู่”

“แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะด่าข้า ถึงไม่ได้กังวลว่าข้าจะไม่ช่วยเจ้าขอร้อง?”

“เจ้าไม่กลัวตายหรือ?”

เยี่ยหวู่ซวงยิ้มเย็นยะเยือก “หากว่าข้ากลัวคงไม่ร่วมมือกับพวกเจ้าสำนักหยินหยาง แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร หากเอาแต่กลัวความตาย?”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งผู้หนึ่งด่าขึ้นมา “เยี่ยหวู่ซวง เจ้าไม่รู้จักวิธีประจบประแจงอย่างนั้นหรือ....”

“ช่างกล้า!” ผู้อาวุโสรองดุสุดยอดขั้นทงเสิน ก่อนจะเอ่ยชื่นชม “เยี่ยหวู่ซวง การฝึกตนของเจ้าไม่สูง ยังกล้าที่จะข้ามขั้น เป็นมังกรและนกฟีนิกซ์ในหมู่มนุษย์”

“เอาย่างนี้ เจ้ากลับไปกับข้าเสียโดยดี”

“พอถึงเวลาแล้ว ข้าจะไปขอร้องต่อเจ้าสำนักอย่างแน่นอน เพื่อรักษาชีวิตของเจ้าไว้”

เยี่ยหวู่ซวงกล่าว “อย่าฝันไปเลย ข้าคงไม่กลับไปกับเจ้าหรอก”

เขาชัดเจนอย่างมาก ครั้งหนึ่งเคยไปที่สำนักหยินหยาง แล้วเขาจะกลายเป็นปลาชิ้นหนึ่งบนเขียง จนถูกคนอื่นเชือด

แม้ว่ายใต้เส้นทางแห่งความตาย แต่ก่อนที่เขาจะตายนั้น ก็อยากจะดึงใครสักคนสองคนมาคอยสนับสนุน

“เฮ้อ เหตุใดเจ้าจึงต้องเป็นเช่นนี้ด้วย?”

ผู้อาวุโสรองถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก ก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าควรจะรู้ ว่ายใต้ฉากม่านนี้ เจ้าเดินไปไม่ไหว”

“หากว่าเจ้าเดินไปกับข้าอย่างเชื่อฟัง อย่างนั้นเนื้อหนังของเจ้าจะไม่ได้รับความทุกข์ทรมาน”

“หากว่าเจ้ายังคงดื้อดึงต่อไป อย่างนั้นข้าจะทำได้เพียงแค่จับเจ้ากลับไป”

“เจ้าคิดดี ๆ เถิด!”

เยี่ยหวู่ซวงอึมครึมลง ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา “อยากจะให้ข้าไปกับเจ้าก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ ข้าอยากจะฟื้นฟูร่างกายของข้าก่อน”

“ดี” ผู้อาวุโสรองรับปาก

“เป็นไปไม่ได้!” สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งท่านหนึ่งรีบเอ่ยขึ้นมา “ผู้อาวุโสรอง เห็นได้ชัดว่าเยี่ยหวู่ซวงพยายามหลอกเจ้า จะไปเชื่อคำพูดซี้ซั้วของเขาไม่ได้”

“ในตอนนี้เขาเหลือเพียงแค่แก่นวิญญาณ จับเขาถือเป็นการดีที่สุด เขาจะฟื้นฟูร่างกาย จึงต้องต่อต้านต่อเนื่อง”

“ผู้อาวุโสรอง โปรดคิดอีกครั้ง!”

ผู้อาวุโสรองทนไม่ไหวจึงเอ่ยออกมา “หุบปาก! ข้าผู้อาวุโสทำไมจะทำไม่ได้ อีกทั้งยังไม่ใช่การที่เจ้าจะชี้นิ้วให้ผู้อื่นทำตาม”

“เยี่ยหวู่ซวง อย่าเสียเวลาเลย รียไปฟื้นฟูร่างกายเถิด!”

อย่าไปมองว่าผู้อาวุโสรองเป็นปราชญ์ผู้แข็งแกร่ง แต่หลายปีนี้ที่เขาอยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณ สิ่งที่เราเผชิญอยู่มีเพียงตะเกียงวิญญาณที่พูดไม่ได้ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอุบายภายนอก

เขาไม่มีอะไรนอกจากความแข็งแกร่ง และปราศจากสมอง

ตราบใดที่เขามีจิตใจที่ผ่องใส เขาคงไม่อยู่ในวังพิทักษ์จิตวิญญาณมานานหลายปีเช่นนี้

แน่นอนว่า ผู้อาวุโสรองก็ไม่ได้กลัวว่าเยี่ยหู่ซวงจะสับขาหลอก ด้วยเหตุนี้ เบื้องล่างของปราชญ์คือมด

ในตาของเขา เยี่ยหวู่ซวงแห่งทงเสินระดับแรก อ่อนแอจนน่าสงสาร

แม้ว่าเยี่ยหวู่ซวงอยากจะวิ่งหนีหลังจากฟื้นร่างกายแล้ว แต่เขาก็มีความมั่นใจเต็มที่ ว่าจะสามารถจับเยี่ยหวู่ซวงได้

เยี่ยหวู่ซวงมองเห็นผู้อาวุโสรองให้โอกาสสำหรับการฟื้นฟูร่างกายแก่เขา กลางใจเย็นเฉียบ

“อยากจับข้ากลับไปอย่างนั้นหรือ? ฝันไปเถอะ”

“รอให้ข้าฟื้นฟูร่างกายเสร็จสรรพแล้ว ก็ต้องการผู้สนับสนุนสักคน “

“ชะตากรรมของข้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับฟ้าสวรรค์ แต่ความเป็นความตายของข้าขึ้นอยู่กับสิ่งที่ข้าเอ่ยออกมามากกว่า”

เบื้องล่าง เยี่ยหวู่ซวงฟื้นฟูร่างกายอย่างรวดเร็ว