“เกิดอะไรขึ้น?”
ห่างไกลออกไป ผู้อาวุโสรองกับผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินตะลึงงัน
สวรรค์ลงโทษเจ็ดครั้งของเยี่ยหวู่ซวง ทันใดนั้นเขาก็หดตัวกลับไปสู่เมฆฝนฟ้าคะนอง ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
“ผู้อาวุโสรอง ท้ายที่สุดแล้วเขาประสบความมสำเร็จไหม?” ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินเอ่ยถาม
ผู้อาวุโสรองส่ายหัวกลางอากาศ เมื่อเห็นบนท้องฟ้า ที่เมฆกำลังพลิกตัว ก่อนจะเอ่ยว่า “ดูสิ สวรรค์ลงโทษเยี่ยหวู่ซวง ยังไม่จบสิ้น...”
ยังพูดไม่ทันจบ
"บูม!"
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็แจ่มใส เมฆฝนฟ้าคะนองที่กลิ้งไปทั่วท้องฟ้าก็สลายไป บรรยากาศอันกดดันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“อะไรนะ ความหายนะทางปราชญ์ของเยี่ยหวู่ซวงจบลงเช่นนี้แล้ว?”
ผู้อาวุโสรองตกตะลึงอีกครั้ง
ทันใดนั้น ฤกษ์มงคลก็ลอยลงมาจากท้องฟ้า ดอกบัวสีทองก็ปรากฏขึ้นมาในอากาศบางเบาและเบ่งบานอย่างสุกใส
แสงห้าสี ราวกับมังกรบินและนกฟีนิกซ์เต้นรำ และมีทิวทัศน์มากมาย
ขณะเดียวกันเสียงกฎแห่งสวรรค์ก็ดังขึ้นทีละเพลงเหมือนเสียงสันสกฤตทำให้ผู้คนรู้สึกสงบ
ในขณะนี้ ร่างกายของเยี่ยหวู่ซวง เปลี่ยนไป จนแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก
ร่างกาย อวัยวะ และกระดูกของเขา ได้รับการเปลี่ยนแปลงจนสะเทือนโลก เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา ดูศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่ง
เยี่ยหวู่ซวงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเลือดของเขาพุ่งพล่าน เขามีความแข็งแกร่งอย่างไม่รู้จบ ซึ่งเป็นความแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
“นี่คือขอบเขตของปราชญ์หรือ?”
เยี่ยหวู่ซวงเอาชนะภัยพิบัติได้สำเร็จ แต่ ไม่มีความตื่นเต้นในใจ มีเพียงความเกลียดชังที่ไม่มีที่สิ้นสุดและเจตจำนงฆ่าเท่านั้น
เพราะเยี่ยชิวตายแล้ว
“ชิวเอ๋อร์ เจ้ารอก่อน ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า”
เยี่ยหวู่ซวงแอบสาบาน
อีกด้านหนึ่ง
“เขาสำเร็จแล้ว ท้ายที่สุดเขาก็สำเร็จแล้ว” ผู้อาวุโสรองรู้สึกไม่น้อย
เขาได้เห็นพลังการต่อสู้ของเยี่ยหวู่ซวงด้วยตาของเขาเอง เมื่อเยี่ยหวู่ซวงอยู่ในทงเสินระดับแรกนั้น เขาสามารถข้ามพรมแดนและสังหารศัตรูได้ ตอนนี้เขาได้ทะลุทะลวงไปสู่ขอบเขตปราชญ์แล้ว พลังการต่อสู้ของเยี่ยหวู่ซวงก็จะเป็นเช่นนั้น ย่อมมีพลังมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน
“นี่เจ้ายังจะฆ่าเขาอีกเหรอ?”
ผู้อาวุโสรองลังเล
เขาต้องการฆ่าเยี่ยหวู่ซวง แต่เขากังวลว่าเขาไม่เหมาะเป็นคู่ต่อสู้กับเยี่ยหวู่ซวง
“รู้เร็วอย่างนี้ ควรจะฆ่าเขาตั้งแต่ตอนที่เจอเขาเมื่อก่อน ไม่อย่างนั้นเหตุการณ์นี้คงไม่เกิดขึ้น”
ผู้อาวุโสรองเสียใจมาก
แต่ทว่า ชีวิตคนไม่มียาของการเสียใจภายหลัง เขาต้องเผชิญกับความจริงเรื่องที่ว่าเยี่ยหวู่ซวงชำระบริสุทธิ์แล้ว
“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ข้าก็จะฆ่าเยี่ยหวู่ซวง”
ผู้อาวุโสรองลังเลสักพัก แล้วตัดสินใจว่าจะฆ่าเยี่ยหวู่ซวง มิฉะนั้นเขาจะถูกอู่จี๋เทียนจุนลงโทษ เมื่อกลับไปที่สำนักหยินหยาง
การลงโทษเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออู่จี๋เทียนจุน จะคิดว่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาจะต้องอยู่วังพิทักษ์วิญญาณไปตลอดชีวิต โดยเผชิญกับตะเกียงวิญญาณที่น่าเบื่อเหล่านั้น
นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสรองไม่อยากเห็น
เขาอยู่ที่วังพิทักษ์วิญญาณมานับพันปี และในที่สุดก็ได้รับโอกาสในการปฏิบัติภารกิจ หากเขาทำภารกิจผิดพลาด อู่จี๋เทียนจุนคงจะโกรธมาก
"ข้าไม่สามารถทำตามความคาดหวังของเจ้าสำนักได้ ดังนั้นด้วยการฆ่าเยี่ยหวู่ซวงเท่านั้นที่จะพิสูจน์ให้เจ้าสำนักเห็นว่าข้ามีพรสวรรค์"
เมื่อผู้อาวุโสรองคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็สั่งผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสิน สั่งการว่า "สวรรค์ลงโทษของเยี่ยหวู่ซวงเพิ่งจบลง นี่เป็นตอนที่เขาอ่อนแอ เราต้องใช้โอกาสนี้ฆ่าเขา"
“ข้าผู้อาวุโสจะลงมือฆ่าเขาเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...