วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2020

หนังตาของผู้อาวุโสรองกระตุก จับจ้องไปที่เยี่ยหวู่ซวงอย่างระมัดระวัง เหมือนเผชิญศัตรูที่แข็งแกร่ง

เยี่ยหวู่ซวงหันตัว ก้าวขึ้นไปบนอากาศไปทางผู้อาวุโสรอง ก่อนจะพูดด้วยความเยือกเย็น “ก่อนหน้านี้ที่เขาพูดไม่มีผิด เจ้าควรจะหนีพร้อมกับเขา แน่นอนล่ะ อย่างไรก็หนีไม่พ้น อย่างไรก็ต้องสู่เส้นทางแห่งความตายอยู่ดี”

ผู้อาวุโสรองส่งเสียงฮึดฮัดเย็นชาออกมา แล้วเอ่ยว่า “เยี่ยหวู่ซวง แต่เจ้าอยู่แค่ขอบเขตปราชญ์เท่านั้น ข้าทำการชำระบริสุทธิ์มาแล้วเป็นร้อนกว่าปี เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า เจ้าก็ทำท่าทีกำเริบเสินสานอยู่”

ผู้อาวุโสรองจ้องไปที่เยี่ยหวู่ซวงด้วยสายตาเยือกเย็น สายตาน่ากลัว ราวกับมีดคม

เต็มไปด้วยเจตจำนงฆ่าอย่างรุนแรง แพร่กระจายออกมาจากตัวเขา กดดันไปยังเยี่ยหวู่ซวง

ในเวลาไม่นาน โลกถูกปกคลุมไปด้วยอากาศหนาวเย็น เต็มไปด้วยความหนาวเย็นไม่รู้จบ ซึ่งดูเหมือนจะแช่แข็งโลกและทำให้กระดูกของผู้คนเย็นลง

แต่ทว่าเยี่ยหวู่ซวงก็เมินเฉย ยังคงเดินหน้าต่อไป พูดด้วยใบหน้าที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ “จะว่าไปแล้ว ข้าก็ต้องขอบใจเจ้า”

“หากไม่ใช่เพราะเจ้าให้โอกาสข้า ข้าเองก็ฆ่าคนไปแล้วไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นยังให้โอกาสข้าชำระบริสุทธิ์อีก”

“ข้าเยี่ยหวู่ซวงเป็นผู้ที่บุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ อย่างนั้น ข้าจะเหลือซากศพให้เจ้าอย่างแน่นอน”

แม่งเอ้ย อย่างนี้เรียกบุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระหรือ?

มุมปากของผู้อาวุโสรองกระตุกด้วยความโกรธ ก่อนจะเอ่ยว่า “เยี่ยหวู่ซวง อย่าเย่อหยิ่งไปหน่อยเลย แม้ว่าเจ้าจะชำระบริสุทธิ์แล้วก็ตาม แต่เจ้าก็ยังเทียบข้าไม่ได้”

“เพี๊ยะ!”

เมื่อสิ้นเสียงพูดของผู้อาวุโสรอง มือข้างหนึ่งของเยี่ยหวู่ซวงก็ตบลงไป

หมัดนี้ของเขา ดู ๆ ไปราวกับลมพัด ธรรมดา ๆ ราวกับไม่ได่เอ่ยกล่าว แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกของการกดขี่อย่างรุนแรง ราวกับว่ามีดาวดวงหนึ่งพุ่งชนเยี่ยหวู่ซวง

เมื่อเผชิญกับการโจมตี การแสดงออกของเยี่ยหวู่ซวงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

เขายกมือซ้ายขึ้น เหยียดนิ้วออก แล้วกดไปข้างหน้าเบา ๆ

"จิ!"

พลังแห่งดาบถูกส่งออกมา ราวกับสายฟ้าฟาด ที่ฝ่ามือผู้อาวุโสรอง

ผู้อาวุโสรองรีบดึงหมัดกลับมา แล้วก้มหัวลงไปดู ตรงกลางฝ่ามือมีเลือดไหลออกมา

“นี่คือพลังของเซียนดาบหรือ?”

ผู้อาวุโสรอง ใจแป้วขึ้นมา

เขาไม่อยากจะจินตนาการ ว่านิ้วกระบี่ของเยี่ยหวู่ซวงจะเก่งกาจแค่ไหน หากว่าปล่อยพลังทั้งหมดออกมา จะสามารถต่อสู้ได้จนถึงขั้นไหน?

“ชำระบริสุทธิ์มากี่ปีแล้วยังรับมือกับข้าไม่ได้ งั้นก็เพียงพอที่จะเป็นแค่เศษสวะอล้ว”

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวทั้งเดินไปข้างหน้า

“รนหาที่ตาย” ผู้อาวุโสรองเส้นเลือดโกรธผุดขึ้นมาบนหน้าผาก ยกกำปั้นขึ้นมา ล้วชกเข้าไปที่เยี่ยหวู่ซวง

“ตุ้บ!”

หมัดของผู้อาวุโสรองที่ส่งออกไปนั้น ทิศทางทั้งสี่สั่นสะเทือน ปราณหยินและหยางที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาจากหมัดของเขาราวกับทะเลที่มีพายุ

หมัดนี้ทรงพลังมาก จนทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่มีใครหยุดยั้งได้

แต่ การโจมตีที่ทรงพลังต่อหน้าผู้อาวุโสรอง ท่าทีของเยี่ยหวู่ซวงไม่มีความผันผวน มือซ้ายที่ส่งหมัดออกไปนั้น

“เชี้ยง!”

หมัดทั้งสองชนกันในอากาศราวกับระเบิดที่ดังสนั่น มีแสงสว่างจ้าพัดออกไปราวกับดวงอาทิตย์ระเบิด

ทันใดนั้น โลกก็พังทลายลง มีรอยแตกขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น และมันก็เป็นระเบียบเรียบร้อย

ไม่นาน

เห็นเพียงแค่ผู้อาวุโสรองถอยหลังไป เขาไม่ทรงตัวจนกว่าเขาจะถอยห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร เขาอ้าปากและพ่นเลือดออกมาเต็มปาก และมือขวาของเขาก็สั่น

หลังจากนั้นสามวินาที

“บู้ม!”

แขนทั้งแขนของผู้อาวุโสรอง ก็ระเบิดออก