วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2027

“พรึบ!”

ร่างหนึ่งปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าผู้อาวุโสเก้า รีบยกฝ่ามือขึ้นป้องกันหมัดของวัวต้าลี่

“ปัง!”

หมัดทั้งสองปะทะกัน

ทันใดนั้น วัวต้าลี่ก็รู้สึกถึงพลังอันทรงพลังผลักเข้าหาเขา ทำให้ร่างกายถอยหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ

ถลอก ถลอก ถลอก

หลังจากถอยไปสิบก้าวติดต่อกัน วัวต้าลี่ก็ทรงตัวได้ในที่สุด มองขึ้นไป และดวงตาก็แสดงความประหลาดใจ

หยุนซาน!

วัวต้าลี่คิดว่าเขาเข้าใจผิด ขยี้ตา มองอีกครั้ง และแน่นอนว่าเป็นหยุนซาน

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมหยุนซานถึงช่วยผู้ชายคนนั้น?”

วัวต้าลี่เกาหัว ดูสับสนเล็กน้อย

ในขณะนั้น หยุนซีและคนอื่นๆ ก็เห็นหยุนซานเช่นกัน

“พ่อ!”

“ผู้นำ!”

“……”

ทุกคนดูมีความสุข

ไม่มีใครคาดคิดว่าหยุนซานจะปรากฏตัวในตอนนี้

ผู้อาวุโสเก้าคือคนที่ประหลาดใจที่สุด

ในตอนแรกผู้อาวุโสเก้าคิดว่าเขาจะต้องตายภายใต้กำปั้นของวัวต้าลี่ แต่จู่ๆ หยุนซานก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยชีวิตเขาเอาไว้

ไม่คาดคิด!

ไม่คาดคิดเกินไป!

แทบไม่น่าเชื่อ!

หลังจากที่ผู้อาวุโสเก้าตกตะลึง เขาก็คิดในใจอย่างลับๆ ว่า “การกระทำของหยุนซานค่อนข้างแปลก”

“เขารู้ว่าเราร่วมมือกับผู้อาวุโสใหญ่ และเขายังรู้ด้วยว่าเราต้องการปลดเขาออกจากตำแหน่งผู้นำมานานแล้ว แล้วทำไมเขาถึงยังช่วยฉันอยู่ล่ะ?”

“ผู้อาวุโสหลายคนเสียชีวิต ทำให้เกิดความวุ่นวายมากมาย หยุนซานคงรู้เรื่องการกระทำของเรามานานแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดๆ เลยที่เขาจะช่วยฉัน!”

“หยุนซานต้องการทำอะไรกันแน่?”

ในขณะที่ผู้อาวุโสเก้ารู้สึกสับสน เขาได้ยินเพียงเสียงตะโกนอันเข้มงวดของหยุนซาน “หยุด!”

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเซียนทั้งสี่ไม่หยุด

เนื่องจากผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ดได้รับบาดเจ็บแล้ว พวกเขาจึงถูกผลักดันไปสู่สถานการณ์อันตราย หากพวกเขายังคงต่อสู้ต่อไป ไม่นานเจี้ยนเซียนทั้งสี่ก็จะฆ่าผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ด

“ฉันบอกให้พวดคุณหยุด พวกคุณหูหนวกเหรอ?”

น้ำเสียงของหยุนซานมีแววโกรธเล็กน้อย ขณะที่เขาพูด รัศมีอันสง่างามก็แผ่กระจายออกมาจากตัวเขา

ทันใดนั้น เจี้ยนเซียนทั้งสี่ก็ถูกผลักถอยกลับ

หยุนซานเป็นนักบุญใหญ่ที่ทรงพลัง ในขณะที่เจี้ยนเซียนทั้งสี่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นนักบุญได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น และไม่สามารถต้านทานรัศมีของหยุนซานได้เลย

ฮว่าเจี้ยนเซียนกล่าวว่า “ผู้นำ พวกเราเกือบจะจัดการพวกเขาแล้ว แต่คุณกลับขอให้พวกเราหยุด..….”

เพี๊ยะ!

ทันใดนั้น ก็มีตบลงบนใบหน้าของฮว่าเจี้ยนเซียน

เสียงของฮว่าเจี้ยนเซียนหยุดลงอย่างกะทันหัน ขณะที่เขาปิดหน้าและมองไปที่หยุนซานด้วยความประหลาดใจ

ในอดีตหยุนซานมักจะอ่อนโยนต่อเขาเสมอ ไม่เคยตำหนิเขาหรือแสดงความไม่พอใจใดๆ ต่อหน้าเขา แต่ในวันนี้ หยุนซาน กลับโจมตีเขา

ฮว่าเจี้ยนเซียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ทำไมผู้นำถึงตีฉัน?

ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า? ก็ไม่!

หรือว่าเป็นทัศนคติของฉัน? แต่ฉันก็เป็นแบบนี้มาตลอด!

หยุนซานดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความสับสนของฮว่าเจี้ยนเซียน และพูดว่า “คุณสงสัยไหมว่าทำไมฉันถึงตีคุณ?”

“ฉันบอกให้คุณหยุด คุณไม่ฟัง นั่นคือความผิดครั้งแรก”

“คุณกล้าตั้งคำถามกับคำสั่งของฉัน นั่นคือความผิดครั้งที่สอง”

“บ่นต่อหน้าฉัน นั่นคือความผิดครั้งที่สาม”

“ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา คุณพูดกับฉันโดยไม่เคารพเลย นั่นคือความผิดครั้งที่สี่”

“เพียงแค่สี่ความผิดนี้ ตามกฎของนิกายดาบชิงอวิ๋น ก็เพียงพอที่จะขับไล่คุณออกจากนิกายได้แล้ว”