วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2047

“สำเร็จแล้ว!”

ใบหน้าของอู่จี๋เทียนจุนเต็มไปด้วยความยินดีอย่างมาก

จากนั้น ก็เห็นได้ว่าผิวหนังที่ดำไหม้ของเฟิงว่านหลี่หลุดลอกออก และผิวหนังใหม่ก็เริ่มงอกขึ้นมา

ไม่นานนัก เฟิงว่านหลี่ก็ดูเหมือนกลายเป็นคนใหม่ หลังจากที่ผิวหนังเก่าหลุดออก ผิวหนังใหม่ก็เปล่งประกายมีรัศมีที่ทรงพลังและเต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง

เฟิงว่านหลี่หาชุดคลุมสีดำมาสวม ผมยาวปลิวไสว ใบหน้าของเขาดูเหมือนคนอายุราวๆสามสิบสี่สิบปี คล้ายกับเทพเซียนที่ฟื้นคืนชีพ

“น้องเฟิง ยินดีด้วย!”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มแสดงความยินดี

เขาใช้ชีวิตคนถึงหกแสนคนในการบูชายัญและใช้ยาศักดิ์สิทธิ์สิบกว่าชนิดผนึกขึ้น ในที่สุดก็ทำให้เฟิงว่านหลี่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บและบรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชาได้สำเร็จ

เฟิงว่านหลี่ก้าวมาหาอู่จี๋เทียนจุนและคุกเข่าลง น้ำตาเอ่อล้นด้วยความซาบซึ้ง จากนั้นเขากล่าวว่า “การที่ฉันมีชีวิตรอดมาได้ เป็นเพราะความช่วยเหลือของพี่ใหญ่ พี่ใหญ่มีพระคุณต่อฉันเหมือนให้ชีวิตใหม่แก่ฉัน นับจากนี้ชีวิตของฉันคือของพี่ใหญ่”

“เราคือพี่น้องกัน จะต้องเกรงใจไปทำไม” อู่จี๋เทียนจุนเดินมาประคองเฟิงว่านหลี่ให้ลุกขึ้น

เฟิงว่านหลี่พูดว่า “เพื่อช่วยฉันบรรลุและรักษาอาการบาดเจ็บ คุณทำให้ชีวิตผู้คนมากมายต้องสูญสิ้น...พี่ใหญ่ ฉันรู้สึกผิดจริงๆ”

“น้องเอ๋ย อย่าได้พูดเช่นนั้น” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “เพื่อนายแล้ว ไม่ใช่แค่ชีวิตคนแค่ไม่กี่แสน แม้จะต้องสังเวยชีวิตเป็นล้านเป็นพันล้าน ฉันก็ไม่ลังเล”

นี่คือคำพูดจากใจของอู่จี๋เทียนจุน

สำหรับเขาแล้ว การใช้ชีวิตคนนับแสนเพื่อแลกกับผู้แข็งแกร่งระดับนักปราชญ์ราชานั้นเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าอย่างยิ่ง

นักปราชญ์ราชา คือผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของโลกการฝึกตน

แม้แต่สำนักปู่เทียนและสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ก็มีนักปราชญ์ราชาเพียงหนึ่งท่านในแต่ละสำนัก

กล่าวได้ว่า ผู้แข็งแกร่งระดับนักปราชญ์ราชาคนหนึ่งสามารถสร้างสำนักใหม่ได้

และตอนนี้ สำนักหยินหยางมีนักปราชญ์ราชาถึงสองท่าน ซึ่งในสายตาของอู่จี๋เทียนจุน นี่มากพอที่จะกวาดล้างตงฮวงได้แล้ว

เฟิงว่านหลี่กล่าวว่า “พี่ใหญ่ คำขอบคุณฉันจะไม่พูดมากไปกว่านี้ ชีวิตของฉันคือสิ่งที่คุณให้มา ต่อไปนี้ฉันจะทำตามคุณทุกอย่าง”

“ดี” อู่จี๋เทียนจุนยิ้มอย่างมีความสุข

นี่เป็นช่วงเวลาที่อู่จี๋เทียนจุนมีความสุขที่สุดในระยะเวลายาวนานที่ผ่านมา

ในขณะนี้เฟิงว่านหลี่ก็ตื่นเต้นมาก หลังจากปิดด่านฝึกตนเป็นเวลาหลายปี ในที่สุดเขาก็บรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชาจนทำให้รู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษ

แน่นอนว่า การบรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชานั้นเป็นเรื่องใหญ่ เขาย่อมต้องหาใครสักคนมาแบ่งปันความสำเร็จด้วย

เฟิงว่านหลี่ยิ้มพลางพูดว่า “พี่ใหญ่ นานแล้วที่ฉันไม่ได้เจอเหล่าผู้อาวุโส เมื่อเรากลับไปยังสำนัก คุณเรียกพวกเขามารวมกันเถอะ คืนนี้ไม่เมาเราจะไม่หยุด”

“และยังมีฉีเทียนศิษย์ของคุณ ฉันชอบเจ้าเด็กคนนั้นมาก เรียกเขามาร่วมด้วย”

“นานแล้วที่ไม่ได้เจอพวกเขา ฉันไม่รู้ว่าพวกเขามีพัฒนาการบ้างหรือไม่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”

อู่จี๋เทียนจุนถอนหายใจยาว “เอ่อ น้องเอ๋ย ฉันกลัวว่านายคงจะไม่ได้พบกับฉีเทียนและเหล่าผู้อาวุโสอีกแล้ว”

“ทำไมเล่า?” เฟิงว่านหลี่ถามด้วยความสงสัย “หรือว่าพวกเขาออกไปปฏิบัติภารกิจ?”

“ฉันก็ว่าอยู่ ทำไมตอนฉันฝ่าด่านเคราะห์ใหญ่ พวกเขาถึงไม่ปรากฏตัวมา”

“ไม่เป็นไร รอพวกเขากลับมาแล้วเราค่อยรวมตัวกันใหม่ก็ได้…”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวเสียงหนักว่า “พวกเขาตายหมดแล้ว”

“อะไรนะ?” เฟิงว่านหลี่ตกใจและถามว่า “ฉีเทียนก็ตายแล้วงั้นหรือ?”

อู่จี๋เทียนจุนตอบเสียงขรึมว่า “ตายหมดแล้ว”

เฟิงว่านหลี่โกรธ “พี่ใหญ่ คุณบอกฉันมาว่าใครเป็นคนทำ ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ เพื่อแก้แค้นให้กับผู้อาวุโสและฉีเทียน!”

“เรื่องนี้ยาวมาก เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง” อู่จี๋เทียนจุนตอบ “ตอนนี้ฉันต้องบอกเนายเรื่องสำคัญยิ่งอีกเรื่อง อีกสามวันฉันจะบุกโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น”