วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2048

เพียงแค่สิบห้านาทีให้หลัง

"บูม!"

ทันใดนั้น เงาร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นจากรอยแยกในอากาศ

คนทั้งสองคืออู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่!

พวกเขาขี่ฉีหลินและสิงโตทองคำเข้าสู่เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างสำนักหยินหยางและนิกายดาบชิงอวิ๋น

"เมืองข้างหน้านั่นแหละ เป็นดินแดนของนิกายดาบชิงอวิ๋น" อู่จี๋เทียนจุนเอ่ย

เฟิงว่านหลี่มองไปยังเมืองที่ไม่ไกลนัก ก็เห็นป้ายชื่อว่าเมืองเทียนฉี

รอบๆเมืองเทียนฉีตั้งอยู่กลางขุนเขา มีทิวทัศน์อันงดงาม

"ป้าบ!"

เฟิงว่านหลี่ตบหลังสิงโตทองคำที่เขาขี่อยู่ สิงโตคำรามเสียงดังสนั่นก้องฟ้า: "โฮ้ว..."

คลื่นเสียงอันน่ากลัวกระจายออกไป ทำให้อากาศแปรผัน ต้นไม้เก่าแก่แตกเป็นเสี่ยงๆ และกำแพงเมืองก็พังทลายลงในพริบตา

"ศัตรูโจมตี!"

"ศัตรูโจมตี!"

เมืองเทียนฉีตกอยู่ในความโกลาหลทันที พลังของสัตว์เทพตัวเต็มวัยนั้นน่าสะพรึงราวกับคลื่นยักษ์ซัดเข้ามาอย่างรุนแรง

ขณะนั้นเอง

เสียงกระบี่หนึ่งสายดังขึ้น เสมือนเสียงคำรามของมังกร พลังที่แข็งแกร่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

เขาเป็นชายชราผู้หนึ่ง

ผมขาวโพลน ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย เลือดในกายดูเหมือนจะแห้งเหือดไปแล้ว บ่งบอกถึงอายุขัยที่เหลือไม่มาก

แต่ถึงกระนั้น ชายชราก็ยืนตัวตรงเหมือนทวนเหล็ก มือกุมกระบี่ยาวไว้อย่างมั่นคง

"ผู้ใดบังอาจมาก่อความวุ่นวายในเมืองเทียนฉีของฉัน?" ชายชราตะโกนเสียงดังก้องราวกับสายฟ้าฟาด

ทันใดนั้น ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง

เพราะเขาเห็นอู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่

ภายในใจของชายชราเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เขายกมือขึ้นแสดงความเคารพ พร้อมเอ่ยอย่างสุภาพว่า "ฉันไม่รู้ว่าเทียนจุนและผู้อาวุโสเฟิงมาเยือน จึงไม่ได้ต้อนรับให้สมเกียรติ ขอโปรดให้อภัย"

"คุณเป็นเจ้าเมืองเทียนฉีหรือ?" เสียงอันทรงอำนาจของเฟิงว่านหลี่ดังขึ้นจากอากาศเบื้องบน เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล

"ใช่แล้ว!" ชายชราพยักหน้าตอบ พร้อมถามอย่างระแวงว่า "ไม่ทราบว่าเทียนจุนและผู้อาวุโสเฟิงมาเยือนเมืองเทียนฉีด้วยเหตุใด?"

"ฉันให้คุณเลือกสองทาง ยอมสวามิภักดิ์หรือไม่ก็ต้องตาย" เสียงของเฟิงว่านหลี่เด็ดขาดและทรงอำนาจ ราวกับไม่มีผู้ใดกล้าขัดขืน

หัวใจของชายชราสั่นไหวทันที เขาคิดว่าหรือว่าสำนักหยินหยางกำลังจะล้างบางนิกายดาบชิงอวิ๋น?

เมื่อเห็นว่าชายชราไม่ตอบ เฟิงว่านหลี่จึงพูดขึ้นว่า "ในเมื่อคุณไม่ตอบ ฉันจะเลือกให้คุณเอง"

สิ้นคำ เฟิงว่านหลี่ปล่อยพลังสังหารเย็นเยียบออกมาจากร่าง

ชายชราส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ยอมแพ้และเอ่ยว่า "ฮึ ฉันเป็นศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น ยอมตายอย่างสง่าดีกว่าคุกเข่าขอชีวิต แม้ฉันจะไม่อาจสู้พวกคุณได้ แต่ฉันจะไม่มีวันยอมสวามิภักดิ์"

"เฉ้ง!"

สิ้นคำ ชายชราเข้าจู่โจมเฟิงว่านหลี่ทันที เขาหวดกระบี่ยาวออกมา สร้างคลื่นพลังดาบนับหมื่นสาย

แม้ว่าชายชราจะเป็นร่างที่ใกล้พังทลายแล้ว แต่ความสามารถของเขาไม่ธรรมดา โดยเฉพาะในด้านกระบี่ที่ฝึกปรือมาอย่างเชี่ยวชาญ

แต่โชคร้าย เขาอยู่เพียงระดับขั้นเชื่อมวิญญาณระดับกลางเท่านั้น

"แค่มดปลวกยังกล้าชักกระบี่ใส่ผู้อาวุโสเช่นฉัน คุณตายไป ก็ไม่ควรเสียดายเลย" เฟิงว่านหลี่หัวเราะเย็นชา แต่เขาไม่ลงมือเอง กลับตบเบาๆที่หลังสิงโตทองคำ

"โฮ้ว..."

เสียงคำรามของสิงโตทองคำดังก้อง พลังเสียงมหาศาลแพร่กระจายออกไป