วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 205

เยี่ยชิวติดตามไป๋ปิงไป และกลิ่นหอมจาง ๆ ก็พุ่งเข้าจมูกของเขา เขาหรี่ตาและมองอย่างลับ ๆ

ฉันพบว่า แม้ว่าไป๋ปิงจะสวมเสื้อคลุมสีขาว เธอก็ไม่สามารถซ่อนรูปร่างของเธอได้ โดยเฉพาะบริเวณหนึ่งที่มีลักษณะกลมผิดปกติเหมือนลูกพีชสุก

รูปร่างแบบนี้ สามารถมีลูกได้หรือเปล่า?

ในเวลานี้ ไป๋ปิงก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น และทันใดนั้นสะโพกของเธอก็แกว่งไปแกว่งมากว้างขึ้น

อึก ๆ!

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย และคิดในใจ "บางทีฉันควรฟังพี่หลิน และรับพี่ปิงมาเป็นเมียน้อย"

แต่ไม่นาน เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้

"พี่ปิงเป็นลูกสาวของตระกูลไป๋ในเมืองหลวง เธอมาจากครอบครัวที่มีอำนาจ และเธอโดดเด่นมาก เธอจะมาเป็นเมียน้อยของฉันได้ยังไง"

น่าเสียดายจริง ๆ!

เยี่ยชิวถอนหายใจ

"นี่ นายถอนหายใจทำไม?" ไป๋ปิงหันกลับไปมองเยี่ยชิว แล้วถาม

"ผมกำลังคิดว่า พี่ปิงสวยมาก ผมไม่รู้ว่าไอ้สารเลวตัวไหนจะได้พี่ปิงไปครอบครองในอนาคต" เยี่ยชิวบอกความจริง

ฮ่า ๆ --

ไป๋ปิงหัวเราะ แล้วพูดว่า "บางทีมันอาจจะเป็นนายนะ ไอ้บ้า"

"ผมเหรอ?" เยี่ยชิวตกตะลึง

ไป๋ปิงมองอย่างรวดเร็ว และเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาเข้าใกล้เยี่ยชิวก้าวหนึ่ง แล้วถามเบา ๆ "ฉันสวยไหม?"

เยี่ยชิวพยักหน้าอย่างดุเดือด "สวย"

"นายชอบไหม?"

"ชอบสิ"

"ถ้าอย่างนั้น ฉันขอเป็นแฟนนายได้ไหม?" เสียงของไป๋ปิงอ่อนโยนมาก แตกต่างจากรูปลักษณ์ปกติของเธอโดยสิ้นเชิง

มีอะไรผิดปกติแน่ ๆ

เยี่ยชิวถามอย่างระมัดระวัง "พี่ปิง คุณมีเงื่อนไขอะไรไหม?"

"ฉลาดมาก" ไป๋ปิงยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าคุณเลิกกับหลินจิงจื้อ ฉันจะเป็นแฟนของนาย"

เป็นไปได้ยังไง!

เยี่ยชิวพูดโดยไม่ต้องคิด "อย่างนั้นผมขอปฏิเสธ"

รอยยิ้มบนใบหน้าของไป๋ปิงหายไปทันที แทนที่ด้วยสีหน้าเย็นชา และเธอตะคอก "ฉันรู้ว่านายหลงใหลในนังตุ้งติ้งนั่น บอกฉันสิ อะไรในตัวเธอที่ดีไปกว่าฉัน"

"เธอนอนบนเตียงได้ดีกว่าพี่" เยี่ยชิวกระซิบในใจ

ในความคิดที่สอง เยี่ยชิวรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ผิด ท้ายที่สุด เขาไม่เคยนอนกับไป๋ปิง และเขาไม่รู้ว่าทักษะของไป๋ปิงเป็นยังไง

เมื่อเห็นว่าเยี่ยชิวไม่พูด ไป๋ปิงก็ยิ่งโกรธมากขึ้น และพูดว่า "ฉันเคยบอกนายไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นอย่างหลินจิงจื้อ มีหัวใจเป็นงูและแมงป่อง ระวังจะถูกเธอฆ่าสักวันหนึ่ง"

เยี่ยชิวพูดอย่างหนักแน่น "พี่หลินจะไม่ทำร้ายผม"

"นายรู้ได้ยังไงว่าเธอจะไม่ทำร้ายนาย นาย..."

"เอาล่ะ คุณปิง คุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า?"

เยี่ยชิวไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้กับไป๋ปิงอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องและถาม

"ตามฉันมา" ไป๋ปิงหันหลัง และจากไป

ด้วยวิธีนี้ เยี่ยชิวติดตามเธอไปจนถึงห้องทำงานของรองคณบดี

เมื่อเข้าไปในประตู ไป๋ปิงกล่าวว่า "ปิดประตู"

"อ่อ"

เยี่ยชิวปิดประตู หันกลับมา และพบว่าไป๋ปิงถอดเสื้อคลุมสีขาวของเธอออก

เธอสวมชุดกี่เพ้าสีน้ำเงินกรมท่าที่อยู่ข้างใต้ ซึ่งเผยให้เห็นรูปร่างที่งดงามของเธอ หากเธอถือร่มกระดาษสีฟ้าควัน และแกว่งไปแกว่งมาในตรอกอิฐสีเขียว เธอก็เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่เหมือนสาวงามที่กวีคนหนึ่งบรรยายไว้

สวยมาก!

อารมณ์ที่สมบูรณ์แบบ!

ฆ่าดาราดังได้หมดทันที!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านหลังของไป๋ปิง เธอหันหน้าไปทางเยี่ยชิว เมื่อมองจากด้านหลัง จะเห็นเอวเรียวของเธอเว้าโค้ง ขาเรียวของเธอเรียวบาง และบางแห่งก็กลมผิดปกติ

ดวงตาของเยี่ยชิวเบิกกว้างเมื่อเขาเห็นมัน

คำถามก่อนหน้านี้อดไม่ได้ที่จะผุดขึ้นในใจ เป็นไปได้ไหมที่จะให้กำเนิดเด็กชายที่มีร่างกายแบบนี้?

"นายกำลังดูอะไรอยู่?" ไป๋ปิงหันกลับมา และมองเยี่ยชิวอย่างเย็นชา

"อะแฮ่ม ผมกำลังชื่นชมทิวทัศน์" เยี่ยชิวปกปิดมันอย่างเชื่องช้า