วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 206

เยี่ยชิวรู้สึกตลก พ่อแม่ของเสี่ยวพ่างต้องคิดไม่ออกขนาดไหน จึงตั้งชื่อแปลกๆให้เขา

ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น) ทำไมนายไม่ชื่อเจี๋ยเอ่อยินเลยล่ะ

เสี่ยวพ่างรีบอธิบาย "หัวหน้าเยี่ย คุณเข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น) แต่เป็นฟู่เหยียนเจี๋ย"

"ก็แค่ล้างแล้วจะสะอาดกว่าเดิมไม่ใช่เหรอ?"

"ไม่ใช่อันนี้ แต่เป็นฟู่เหยียนเจี๋ย" เสี่ยวพ่างอธิบาย "ฟู่ที่เป็นไท่ฟู่(ติวเตอร์) เหยียนที่มาจากเหยียนเร่อ(อากาศร้อน) และเจี๋ยที่เป็นเจี๋ย(เด่น)"

"อ๋อ" เยี่ยชิวตอบแล้วพูดว่า "ฉันคิดว่าฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น)น่าฟังกว่าเยอะ"

"หัวหน้า ท่านหยุดหัวเราะเยาะผมได้แล้ว ตั้งแต่เด็กจนโต คนรอบข้างหลายคนหัวเราะเยาะผมเพราะชื่อนี้มาเยอะ"

"ใช่เหรอ? งั้นถ้าฉันจะหัวเราะด้วยอีกคนก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

ฟู่เหยียนเจี๋ยเงียบ

"หัวหน้าเยี่ย ท่านสามารถเรียกเขาว่าเสี่ยวพ่างได้ ปกติทุกคนก็เรียกแบบนี้" เหล่าเซี่ยงยิ้มแล้วพูด

ฟู่เหยียนเจี๋ยจึงพูดตามไปว่า "ใช่ หัวหน้า ท่านเรียกผมว่าเสี่ยวพ่างก็ได้"

"โอเค ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น)"

ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดไม่ออก

ยังจะเล่นอย่างสนุกอีก?

ฟู่เหยียนเจี๋ยเกือบจะร้องไห้แล้ว

เหล่าเซี่ยงดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งมา พูดอย่างกระตือรือร้นว่า "หัวหน้าเยี่ย เชิญนั่งครับ"

เยี่ยชิวนั่งลง

เหล่าเซี่ยงพูดว่า "หัวหน้าเยี่ย เมื่อกี้ท่านพูดว่า สามารถรักษาโรคของผมได้ เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?"

ไม่รอให้เยี่ยชิวตอบ ฟู่เหยียนเจี๋ยก็ถามว่า "เหล่าเซี่ยง นายป่วยเหรอ? ทําไมฉันไม่รู้ล่ะ?"

"หุบปาก!"

เหล่าเซี่ยงจ้องมองฟู่เหยียนเจี๋ย

ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดอย่างน้อยใจว่า "เหล่าเซี่ยงนายเป็นอะไร? ฉันเป็นห่วงนายนะ นายตะโกนใส่ฉันทำไม?"

"นายไม่พูดไม่มีใครว่านายเป็นใบ้หรอก" เหล่าเซี่ยงพูดอย่างไม่เกรงใจ

ฟู่เหยียนเจี๋ยโกรธมาก ถามว่า "หัวหน้าเยี่ย เหล่าเซี่ยงเป็นโรคอะไร?"

"อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม" เหล่าเซี่ยงจ้องมองฟู่เหยียนเจี๋ยอีกครั้ง

ถ้าเป็นคนอื่น เยี่ยชิวจะไม่พูดแน่นอน เพราะแพทย์มีหน้าที่ปกป้องความเป็นส่วนตัวของผู้ป่วย แต่ตอนนี้ เขาจงใจจะแกล้งเหล่าเซี่ยงสักหน่อย

"เสี่ยวพ่าง ฉันจะเล่าเรื่องตลกให้นายฟัง"

เยี่ยชิวพูด "มีสามีคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง สามีชอบสูบบุหรี่ ภรรยาก็เตือนว่า ที่รัก คุณรู้ไหมว่า การสูบบุหรี่จะทําให้ผู้ชายเสร็จเร็วเป็นพิเศษ สามีไม่เชื่อ โกรธจนโยนบุหรี่ใส่ที่เขี่ยบุหรี่ ดึงภรรยาเข้ามา มีเซ็กส์ด้วยกันสามที แล้วหยิบบุหรี่ครึ่งม้วนที่ยังสูบไม่หมดขึ้นมาสูบต่ออย่างภาคภูมิใจ"

"ผมเข้าใจแล้ว" ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ ฟู่เหยียนเจี๋ยก็หัวเราะและพูดว่า "ที่แท้คำว่าเดอะแฟลชหมายถึงความรวดเร็วแบบนี้นี่เอง เหล่าเซี่ยง ไม่คิดว่านายจะเป็นมือปืนที่รวดเร็ว ฮ่าๆๆ"

"นายหุบปากไปเลย!" เหล่าเซี่ยงทั้งอายและโกรธ ตะโกนว่า "ถ้ายังพูดไร้สาระอีก ระวังฉันจะต่อยนาย"

"ต่อยฉันเหรอ? สภาพอย่างนายเนี่ยนะ? ต่อยฉันไหวไหม?"

"นาย"

เยี่ยชิวพูดขึ้นว่า "พอได้แล้วเสี่ยวพ่าง นายก็อย่าหัวเราะเยาะเหล่าเซี่ยง ใบหน้าของนายมีสิวมากมาย มองก็รู้ว่าฮอร์โมนพุ่งพล่าน ปกติใช้ทิชชู่ไม่น้อยเลยใช่ไหม?"

ทันใดนั้น ฟู่เหยียนเจี๋ยก็หน้าแดงแปร๊ด

เหล่าเซี่ยงด่าว่า "ฉันก็ว่าทําไมกระดาษทิชชู่บนโต๊ะฉันหายตลอด ที่แท้โดนไอ้หมานี่เอาไปใช้นี่เอง น่าขยะแขยง"

ฟู่เหยียนเจี๋ยตะโกนว่า "จะโทษฉันได้ไง ใครให้ฉันไม่มีแฟนล่ะ"

"โตขนาดนี้แล้ว แม้แต่แฟนสักคนก็ไม่มี น่าอายชะมัด"

"นายยังกล้าว่าฉันเหรอ นายเสร็จเร็วขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยที่ยังไม่มีลูก"

"นาย"

ก๊อกๆ!

จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จากนั้น เสียงเหมือนนกขมิ้นดังขึ้น "ขอโทษนะคะ ที่นี่เป็นแผนกแพทย์แผนจีนใช่ไหมคะ?"

วินาทีต่อมา ก็ได้ยินฟู่เหยียนเจี๋ยตะโกนว่า "เชี่ย สาวสวยสี่สิบสองนิ้วคัพอี"

เสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทําให้เยี่ยชิวมองไปที่ประตู

จริงด้วย สวยจริงนะเนี่ย!

ส่วนสูงไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยหกสิบเซ็นติเมตร หน้าตาหวาน ผิวขาวอมชมพู มัดผมดังโงะ ให้ความรู้สึกน่ารักสดใส

แต่สิ่งที่ไม่สอดคล้องกับอายุของเด็กหญิงคือรูปร่างของเธอ โดยเฉพาะตำแหน่งนั้น แม้ว่าจะไม่ใหญ่ แต่ก็เติบโตดีเป็นพิเศษ

เด็กหญิงยืนอยู่ที่ประตู ผิวของเธอขาวกว่าหิมะ ดวงตาของเธอเหมือนน้ําใสสะอาด เต็มไปด้วยเสน่ห์ เธอมองไปรอบๆ และพูดอีกครั้งว่า "ขอโทษนะคะ ที่นี่ใช่แผนกแพทย์แผนจีนไหมคะ?"

ฟู่เหยียนเจี๋ยตอบอย่างรวดเร็ว และเข้ามาหาเด็กหญิง พูดอย่างตื่นเต้นว่า "ใช่ ที่นี่คือแผนกแพทย์แผนจีน ผมได้ยินจากแผนกบุคลากรบอกว่า วันนี้มีเพื่อนร่วมงานใหม่คนหนึ่งจะมารายงานตัว ก็คือคุณเองใช่ไหม?"

"อืม" หญิงสาวตอบ และพูดว่า "คนไหนคือหัวหน้าเยี่ยเหรอคะ?"

"ผมครับ" เยี่ยชิวเอ่ยปาก

เด็กหญิงยิ้มและเดินไปหาเยี่ยชิว ตำแหน่งหนึ่งที่อุดมสมบูรณ์นั้นกำลังเด้งตามจังหวะฝีเท้า น่าตื่นตาตื่นใจไม่ไหว

ใหญ่จัง!

เยี่ยชิวลูบฝ่ามือ แอบคิดในใจ มือข้างเดียวน่าจะจับไม่พอแน่นอน ถ้าทั้งสองข้างก็กลัวและจับไม่มิด

คัพอีสี่สิบสองนิ้วของจริง!

"สวัสดีค่ะหัวหน้าเยี่ย ฉันเป็นหมอที่เพิ่งสมัครเข้าแผนกแพทย์แผนจีน ฉันชื่อซูเสี่ยวเสี่ยว ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

ในขณะที่เด็กหญิงแนะนำตัว เยี่ยชิวก็ได้ยื่นมือเข้าไปหาก่อน

มือของเธอก็ดูดีมาก เรียว ยาว และขาวเป็นพิเศษ เหมือนมือของนางฟ้าเลย

"สวัสดีครับ ผมชื่อเยี่ยชิว" เยี่ยชิวจับมือเด็กหญิงไว้ รู้สึกว่าฝ่ามือเนียนและนุ่มมาก ถามอย่างเฟรนลี่ว่า "คุณชื่อเสี่ยวเสี่ยวเหรอ?"

"ใช่ค่ะ ฉันชื่อซูเสี่ยวเสี่ยว" หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยชิวเหลือบมองตรงหน้าเด็กหญิงอย่างรวดเร็ว คิดในใจว่า นี่มันเล็กตรงไหน ใหญ่ชัดๆ

สงสัยจริงๆว่าเธอกินมะละกอมาแต่เด็กหรือเปล่า ไม่งั้นจะใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร ใหญ่กว่าของหลินจิงจื้อและไป๋ปิงอีก ไม่สมเหตุสมผลเลย

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดด้วยสีหน้าชื่นชมว่า "หัวหน้าเยี่ย ฉันได้ยินมาว่า ทักษะทางการแพทย์ของท่านเก่งมาก"

"คุณฟังจากใครมา?"

"เอ่อ" เด็กหญิงอ้ำๆอึ้งๆ เป็นแค่การทักทายตามมารยาท ใครจะรู้ว่าเยี่ยชิวจะถามกลับ

เด็กหญิงอึดอัดจนหูแดงไปหมดแล้ว หน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ล น่ารักจนเกือบจะบีบน้ําออกมา

เด็กน้อยที่ไร้เดียงสาจริงๆ

เยี่ยชิวหัวเราะและพูดว่า "จริงๆแล้วคนในโรงพยาบาลนี้รู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของผมดีมาก จริงสิ คุณอายุเท่าไหร่? บรรลุนิติภาวะหรือยัง?"

"บรรลุนิติภาวะแล้วค่ะ ปีนี้ฉันอายุสิบเก้าปีแล้ว"

เยี่ยชิวตกใจเมื่อได้ยินอายุของเด็กผู้หญิง คนทั่วไปในวัยนี้กําลังเรียนมหาวิทยาลัย แต่เด็กหญิงคนนี้กลับได้สมัครเข้าแพทย์แผนจีนแล้ว เหลือเชื่อจริงๆ

พวกแก๊งขยะของแผนกบุคลากร น่าจะเห็นสาวๆหน้าตาดี ตอนรับสมัครตั้งใจปล่อยเธอผ่านหรือเปล่า?

เยี่ยชิวถามทันทีว่า "คุณเคยเรียนแพทย์ไหม?"

"เคยค่ะ" เด็กหญิงตอบว่า "ฉันจบจากภาควิชาแพทย์แผนจีนของมหาวิทยาลัยแพทย์หนานฟางเมื่อปีที่แล้ว และต่อมาได้ฝึกงานที่โรงพยาบาลยูเนี่ยนโส่วตูเป็นเวลาครึ่งปี"

โห

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่เยี่ยชิวที่ตกใจ แม้แต่เหล่าเซี่ยงและฟู่เหยียนเจี๋ยก็ตกใจด้วย

มหาวิทยาลัยแพทย์หนานฟาง เป็นสถาบันการศึกษาระดับสูงชั้นนําของประเทศ ซูเสี่ยวเสี่ยวจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแพทย์ตอนอายุแค่สิบแปดปี มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น

เธอ เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์!