เยี่ยชิวรู้สึกตลก พ่อแม่ของเสี่ยวพ่างต้องคิดไม่ออกขนาดไหน จึงตั้งชื่อแปลกๆให้เขา
ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น) ทำไมนายไม่ชื่อเจี๋ยเอ่อยินเลยล่ะ
เสี่ยวพ่างรีบอธิบาย "หัวหน้าเยี่ย คุณเข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น) แต่เป็นฟู่เหยียนเจี๋ย"
"ก็แค่ล้างแล้วจะสะอาดกว่าเดิมไม่ใช่เหรอ?"
"ไม่ใช่อันนี้ แต่เป็นฟู่เหยียนเจี๋ย" เสี่ยวพ่างอธิบาย "ฟู่ที่เป็นไท่ฟู่(ติวเตอร์) เหยียนที่มาจากเหยียนเร่อ(อากาศร้อน) และเจี๋ยที่เป็นเจี๋ย(เด่น)"
"อ๋อ" เยี่ยชิวตอบแล้วพูดว่า "ฉันคิดว่าฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น)น่าฟังกว่าเยอะ"
"หัวหน้า ท่านหยุดหัวเราะเยาะผมได้แล้ว ตั้งแต่เด็กจนโต คนรอบข้างหลายคนหัวเราะเยาะผมเพราะชื่อนี้มาเยอะ"
"ใช่เหรอ? งั้นถ้าฉันจะหัวเราะด้วยอีกคนก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง"
ฟู่เหยียนเจี๋ยเงียบ
"หัวหน้าเยี่ย ท่านสามารถเรียกเขาว่าเสี่ยวพ่างได้ ปกติทุกคนก็เรียกแบบนี้" เหล่าเซี่ยงยิ้มแล้วพูด
ฟู่เหยียนเจี๋ยจึงพูดตามไปว่า "ใช่ หัวหน้า ท่านเรียกผมว่าเสี่ยวพ่างก็ได้"
"โอเค ฟู่เหยียนเจี๋ย(ผลิตภัณฑ์ล้างจุดซ่อนเร้น)"
ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดไม่ออก
ยังจะเล่นอย่างสนุกอีก?
ฟู่เหยียนเจี๋ยเกือบจะร้องไห้แล้ว
เหล่าเซี่ยงดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งมา พูดอย่างกระตือรือร้นว่า "หัวหน้าเยี่ย เชิญนั่งครับ"
เยี่ยชิวนั่งลง
เหล่าเซี่ยงพูดว่า "หัวหน้าเยี่ย เมื่อกี้ท่านพูดว่า สามารถรักษาโรคของผมได้ เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?"
ไม่รอให้เยี่ยชิวตอบ ฟู่เหยียนเจี๋ยก็ถามว่า "เหล่าเซี่ยง นายป่วยเหรอ? ทําไมฉันไม่รู้ล่ะ?"
"หุบปาก!"
เหล่าเซี่ยงจ้องมองฟู่เหยียนเจี๋ย
ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดอย่างน้อยใจว่า "เหล่าเซี่ยงนายเป็นอะไร? ฉันเป็นห่วงนายนะ นายตะโกนใส่ฉันทำไม?"
"นายไม่พูดไม่มีใครว่านายเป็นใบ้หรอก" เหล่าเซี่ยงพูดอย่างไม่เกรงใจ
ฟู่เหยียนเจี๋ยโกรธมาก ถามว่า "หัวหน้าเยี่ย เหล่าเซี่ยงเป็นโรคอะไร?"
"อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม" เหล่าเซี่ยงจ้องมองฟู่เหยียนเจี๋ยอีกครั้ง
ถ้าเป็นคนอื่น เยี่ยชิวจะไม่พูดแน่นอน เพราะแพทย์มีหน้าที่ปกป้องความเป็นส่วนตัวของผู้ป่วย แต่ตอนนี้ เขาจงใจจะแกล้งเหล่าเซี่ยงสักหน่อย
"เสี่ยวพ่าง ฉันจะเล่าเรื่องตลกให้นายฟัง"
เยี่ยชิวพูด "มีสามีคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง สามีชอบสูบบุหรี่ ภรรยาก็เตือนว่า ที่รัก คุณรู้ไหมว่า การสูบบุหรี่จะทําให้ผู้ชายเสร็จเร็วเป็นพิเศษ สามีไม่เชื่อ โกรธจนโยนบุหรี่ใส่ที่เขี่ยบุหรี่ ดึงภรรยาเข้ามา มีเซ็กส์ด้วยกันสามที แล้วหยิบบุหรี่ครึ่งม้วนที่ยังสูบไม่หมดขึ้นมาสูบต่ออย่างภาคภูมิใจ"
"ผมเข้าใจแล้ว" ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ ฟู่เหยียนเจี๋ยก็หัวเราะและพูดว่า "ที่แท้คำว่าเดอะแฟลชหมายถึงความรวดเร็วแบบนี้นี่เอง เหล่าเซี่ยง ไม่คิดว่านายจะเป็นมือปืนที่รวดเร็ว ฮ่าๆๆ"
"นายหุบปากไปเลย!" เหล่าเซี่ยงทั้งอายและโกรธ ตะโกนว่า "ถ้ายังพูดไร้สาระอีก ระวังฉันจะต่อยนาย"
"ต่อยฉันเหรอ? สภาพอย่างนายเนี่ยนะ? ต่อยฉันไหวไหม?"
"นาย"
เยี่ยชิวพูดขึ้นว่า "พอได้แล้วเสี่ยวพ่าง นายก็อย่าหัวเราะเยาะเหล่าเซี่ยง ใบหน้าของนายมีสิวมากมาย มองก็รู้ว่าฮอร์โมนพุ่งพล่าน ปกติใช้ทิชชู่ไม่น้อยเลยใช่ไหม?"
ทันใดนั้น ฟู่เหยียนเจี๋ยก็หน้าแดงแปร๊ด
เหล่าเซี่ยงด่าว่า "ฉันก็ว่าทําไมกระดาษทิชชู่บนโต๊ะฉันหายตลอด ที่แท้โดนไอ้หมานี่เอาไปใช้นี่เอง น่าขยะแขยง"
ฟู่เหยียนเจี๋ยตะโกนว่า "จะโทษฉันได้ไง ใครให้ฉันไม่มีแฟนล่ะ"
"โตขนาดนี้แล้ว แม้แต่แฟนสักคนก็ไม่มี น่าอายชะมัด"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...