วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2050

ในขณะนั้นเอง ผู้คนทั้งหมดในสำนักใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างสัมผัสได้ถึงเจตจำนงฆ่าอันน่าสะพรึงกลัว

"เกิดอะไรขึ้น?"

ทุกคนต่างตกตะลึง รีบละมือจากสิ่งที่กำลังทำอยู่และพากันวิ่งออกไปนอกวิหาร

พวกเขาเห็นเจตจำนงฆ่าอันรุนแรงปรากฏขึ้นกลางอากาศ ราวกับคลื่นทะเลอันเชี่ยวกรากจนนิกายดาบชิงอวิ๋นสั่นสะเทือนไปทั้งภูเขา

เสียงกระหึ่มดังขึ้น

เหล่าศิษย์ที่อยู่ต่ำกว่าขั้นทงเสินรับมือต่อเจตจำนงฆ่าอันรุนแรงนี้ไม่ได้ ต่างก็คุกเข่าลงกับพื้น ผิวหนังแตกออกและเลือดไหลออกจากเจ็ดทวารอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่เป็นนักบำเพ็ญเพียรระดับทงเสินก็ยังต้องก้มหลังลง หายใจติดขัด ราวกับถูกก้อนหินหนักทับอยู่

เจตจำนงฆ่าของนักปราชญ์หลายสิบตนช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน

โดยเฉพาะเมื่อในหมู่พวกนั้นยังมีนักปราชญ์ราชันที่ทรงพลังอยู่ด้วย!

ในขณะนั้นเอง เสียงกังวานของดาบดังก้องไปทั่วนับหมื่นลี้

ต่อมา ยอดเขาทั้งแปดสิบเอ็ดแห่งของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็สว่างขึ้นพร้อมกัน แต่ละยอดเขาพุ่งประกายดาบสวรรค์อันน่าตื่นตะลึงออกมา

"ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว "

ทุกสายของแสงดาบนั้นราวกับสายรุ้งที่ยาวเหยียด หนาแน่นส่องประกายเจิดจ้าราวกับเสาหลักแห่งสวรรค์ทั้งแปดสิบเอ็ดต้นพุ่งทะลุฟ้า ฉีกท้องฟ้าออกเป็นเสี่ยงๆ

ในชั่วพริบตา แสงดาบทั้งแปดสิบเอ็ดสายได้ถักทอเข้าด้วยกันในอากาศว่างเปล่า ก่อเกิดเป็นค่ายกลดาบปกป้องนิกายขนาดมหึมา ครอบคลุมทั่วทั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นจากเบื้องล่าง

แต่ทันใดนั้น เสียงดังสนั่นก็ดังกึกก้องจากท้องฟ้า

นิกายดาบชิงอวิ๋นกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง ทุกคนไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าแม้แต่น้อย

“โครม!”

ทันใดนั้น ด้านนอกค่ายกล ท้องฟ้ากลับแตกออก จากนั้นก็มีฉีหลินสีม่วงตนหนึ่งกระโจนออกมา พร้อมกับพลังที่น่าหวาดหวั่นสะเทือนไปถึงเก้าชั้นฟ้า

อากาศว่างเปล่ารอบบริเวณก็กระเพื่อมอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงคำรามกึกก้อง

เหล่าศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมอง เห็นฉีหลินตัวนั้นมีท่าทางน่าเกรงขามและแข็งแกร่ง มันมีเกล็ดสีม่วงทั่วทั้งตัวอย่างไร้ที่ติ ดวงตาส่องประกายแสงอันน่ากลัว

อู่จี๋เทียนจุนประทับนั่งอยู่บนหลังฉีหลินสีม่วงนั้น ร่างกายของเขาแผ่พลังอันน่าเกรงขามออกมาเหมือนเทพอสูรจากนรก

"หยุนซาน ฉันมาแล้ว ออกมารับความตายซะ!"

เสียงของอู่จี๋เทียนจุนดังก้องเหมือนเสียงฟ้าผ่า ทำให้ท้องฟ้าและอากาศสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลาย เสียงนั้นชัดเจนจนศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

"นั่นมันอู่จี๋เทียนจุนแห่งสำนักหยินหยาง!"

มีคนจำอู่จี๋เทียนจุนได้และร้องออกมาด้วยความตกใจ

จากนั้นมีสิงโตทองคำพุ่งออกมาจากอากาศที่แยกออก

"ตายแล้ว! นั่นมันสิงโตเก้าหัว!"

มีคนร้องด้วยความตกใจ

สิงโตสีทองตัวนั้นมีร่างใหญ่กว่าบ้านทั้งหลัง หัวของมันมีถึงเก้าหัว ขนของมันเปล่งประกายสีทองอร่าม ดูเต็มไปด้วยพลังอำนาจ

เฟิงว่านลี่นั่งอยู่บนหลังสิงโตสีทองราวกับเทพเจ้าที่ลงมาจุติ ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง

เฟิงว่านลี่ชูมีดปังตอสีแดงขนาดมหึมาขึ้น ปลดปล่อยเจตจำนงฆ่าที่น่ากลัวออกมา ทั้งยังมีกลิ่นคาวเลือดเข้มข้น ราวกับมีดนั้นได้ดื่มเลือดสิ่งมีชีวิตนับล้าน ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง

"หยุนซาน! ออกมาเดี๋ยวนี้ ปู่เฟิงของนายอยากจะตัดหัวนายไปต้มซุปกิน!"

เสียงของเฟิงว่านลี่ดังก้องไปทั่วราวกับจะทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน โชคดีที่ค่ายกลดาบปกป้องนิกายได้ต้านทานอำนาจของเขาไว้ ไม่เช่นนั้นเพียงแค่เสียงก็คงจะฆ่าผู้คนนับไม่ถ้วนได้แล้ว

"นั่นคือเฟิงว่านลี่ ผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหยินหยาง!"

"พวกเขาบ้าอะไรกัน?"

"ทำไมจู่ๆ ถึงได้มาที่นี่?"

เหล่าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างรู้สึกตกใจและแปลกใจ