ขณะที่เยี่ยชิวและพวกของเขากำลังมุ่งหน้าไปยังตระกูลเฉิน ในห้องโถงไว้ทุกข์ของตระกูลเฉิน ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสิบคนกำลังพูดคุยกัน
“จิ่วเจี้ยนเซียน เจ้าคนโง่ ยังคิดว่าจะให้ข้าดูแลประตูค่ายกล ข้านึกว่าสมองของมันคงเสียสติไปแล้ว”
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวด้วยความโกรธแค้น “ไอ้แก่ที่ไม่ยอมตายคนนี้ ทำลายพลังยุทธ์ของข้า เยี่ยฉังเซิงฆ่าหลานของข้า ความแค้นนี้ทำให้ไม่อาจอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันได้”
“วันนี้ ข้าจะทำให้พวกมันทุกคนตายกันหมด!”
ผู้อาวุโสสามถามขึ้นมาว่า “ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ท่านคิดจะทำเช่นไร?”
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินยิ้มเยาะ “ยังจะทำอย่างไรได้อีก? ในเมื่อพวกของอู่จี๋เทียนจุนมากันแล้ว ข้าจะเปิดค่ายกลดาบปกป้องนิกาย ให้พวกมันเข้ามาฆ่ากันให้สาแก่ใจ”
ผู้อาวุโสเก้ารีบกล่าวเตือน “ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ข้าว่าท่านอย่าเพิ่งเปิดค่ายกลเร็วนักเลย”
“ทำไม?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินถามออกมา
ผู้อาวุโสเก้าตอบ “พวกเราทุกคนต่างรู้ถึงความร้ายกาจของค่ายกลดาบปกป้องนิกายเป็นอย่างดี แม้ห้าสำนักพันธมิตรจะส่งยอดฝีมือมามากมาย แต่พวกเขาก็ไม่อาจทำลายค่ายกลนี้ได้”
“พวกเรารออีกสักหน่อยจะดีกว่า”
“รอให้พวกอู่จี๋เทียนจุนจนปัญญาก่อน แล้วค่อยเปิดค่ายกล นั่นก็เท่ากับเป็นการช่วยเหลือพวกเขาในยามคับขัน”
“นอกจากนั้นผู้อาวุโสใหญ่ยังสามารถพูดคุยเรื่องเงื่อนไขกับอู่จี๋เทียนจุนได้อีกด้วย”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้อาวุโสทั้งหมดต่างยกย่อง
“ผู้อาวุโสเก้าคิดได้รอบคอบจริง ๆ”
“ข้าว่าความคิดนี้ดีมาก”
“แม้ในภายหลังพวกเราจะต้องยอมให้สำนักหยินหยางกลายเป็นสำนักอันดับหนึ่งในตงฮวง แต่การฉวยโอกาสเรียกร้องผลประโยชน์จากอู่จี๋เทียนจุนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย”
“......”
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “ความคิดของเหล่าจิ่วก็ไม่เลว แต่ในเมื่อข้าร่วมมือกับอู่จี๋เทียนจุนแล้ว ก็ต้องแสดงความจริงใจในการร่วมมือเช่นกัน”
“เอาอย่างนี้ ข้าจะไปพูดคุยกับอู่จี๋เทียนจุนก่อน ดูว่าเขาจะว่าอย่างไร”
ว่าแล้ว ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็หยิบหยกสื่อสารออกมาเพื่อส่งข่าวถึงอู่จี๋เทียนจุน
ห้องโถงไว้ทุกข์เงียบลงชั่วครู่
ครึ่งนาทีต่อมา
“เรียบร้อย!”
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินยิ้มกว้าง
“อู่จี๋เทียนจุนว่าอย่างไร?” ผู้อาวุโสทั้งหมดต่างมองไปที่ผู้อาวุโสตระกูลเฉิน
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าว “ข้าได้บอกเรื่องที่เราควบคุมประตูค่ายกลแก่อู่จี๋เทียนจุนแล้ว เขาบอกว่าอย่าเพิ่งรีบร้อนเปิดค่ายกล ให้พวกเราสิบคนจัดการหยุนซานกับพวกของจิ่วเจี้ยนเซียนก่อน”
“และให้พวกเราสังหารเผ่าปีศาจคนนั้น จับตัวเยี่ยฉังเซิงมาให้ได้”
ผู้อาวุโสเก้าเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะเยาะออกมา “อู่จี๋เทียนจุนมันช่างเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นัก ตัวเองไม่ลงมือ แต่กลับให้พวกเราฆ่าหยุนซาน วางแผนได้ร้ายกาจจริง ๆ”
ผู้อาวุโสแปดถามขึ้นมาว่า “อู่จี๋เทียนจุนหมายความว่าอย่างไร? ทำไมไม่ถึงไม่ให้พวกเราเปิดค่ายกล จากนั้นตัวเขาเองก็ไปจัดการหยุนซาน?”
ผู้อาวุโสเจ็ดกล่าว “อู่จี๋เทียนจุนเป็นถึงนักปราชญ์ระดับราชา การสังหารหยุนซานสำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องยากอะไร เหตุใดจึงให้พวกเราลงมือแทน?”
ผู้อาวุโสรองตอบ “ข้าว่า อู่จี๋เทียนจุนคงต้องการทดสอบความจริงใจของพวกเรา”
ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตอบ “ใช่แล้ว อู่จี๋เทียนจุนบอกว่า ตราบใดที่พวกเรากำจัดหยุนซานและจับเยี่ยฉังเซิงมาได้ หลังจากเขาสังหารไอ้แก่นั่นแล้ว นิกายดาบชิงอวิ๋นจะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา”
“และข้าจะกลายเป็นเจ้าสำนักคนใหม่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น”
“อู่จี๋เทียนจุนยังรับปากอีกว่า หลังจากกำจัดพวกของหยุนซานแล้ว สมบัติทั้งหมดของนิกายดาบชิงอวิ๋น เขาจะไม่เอาสักชิ้น จะเหลือไว้ให้พวกเราทั้งหมด”
ผู้อาวุโสเก้ากล่าวด้วยความกังวล “ท่านผู้อาวุโสใหญ่ คำพูดของอู่จี๋เทียนจุนเชื่อได้หรือไม่? ถ้าเขากลับคำแล้วฆ่าพวกเราเพื่อยึดนิกายดาบชิงอวิ๋น เราจะทำอย่างไร?”
ผู้อาวุโสสิบกล่าว “เหล่าจิ่ว เจ้ากังวลมากเกินไปแล้ว เป็นที่รู้กันว่า สิ่งที่อู่จี๋เทียนจุนต้องการมากที่สุดคือการทำให้สำนักหยินหยางเป็นสำนักอันดับหนึ่งของตงฮวง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...