วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2057

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับนักบุญใหญ่ เขามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมมาก แม้ว่าคาถาล่องหนของเยี่ยชิวจะมหัศจรรย์มากเพียงใด แต่ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ยังสามารถมองเห็นที่ซ่อนของเยี่ยชิวได้ในพริบตา

เมื่อเหล่าผู้อาวุโสและเฉินฝานสังเกตเห็นทิศทางสายตาของผู้อาวุโสตระกูลเฉิน พวกเขาก็หันมองไปทางเดียวกัน และพบเห็นเยี่ยชิวเช่นกัน

ทันใดนั้น ความโกรธแค้นก็ปะทุขึ้นในสายตาของเฉินฝาน

เมื่อศัตรูมาพบกัน ความแค้นยิ่งทวีคูณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเยี่ยชิวเป็นผู้สังหารบุตรชายของเขา

เฉินฝานกำหมัดแน่น พยายามระงับความโกรธของตนเองไว้ รอคำสั่งจากผู้อาวุโสตระกูลเฉิน

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวว่า “หยุนซี ในยามวิกฤตเช่นนี้ แต่จ้าวนิกายกลับยังไม่ปรากฏตัว เขาหมายความว่าอย่างไรกันแน่?”

“หากพวกคุณไม่ได้ไปพัวพันกับพวกปีศาจ นิกายทั้งห้าก็คงไม่ร่วมมือกันโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“พวกคุณได้นำพาภัยร้ายมาสู่นิกายดาบชิงอวิ๋น พวกคุณคือคนบาปของนิกาย!”

“ในฐานะผู้อาวุโสใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น ฉันจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่!”

“ใครก็ได้ จงจับตัวหยุนซีไว้!”

“ส่วนไป๋ฮวาเซียนจื้อและสาวใช้ของเธอ…”

“พ่อ อย่าฆ่าพวกนางเลย” เฉินฝานกล่าวด้วยความโกรธแค้น “นางฟ้าไป๋ฮวาช่างงดงามนัก การฆ่าเธอคงเสียดายเปล่า ปล่อยเธอกับสาวใช้มาเป็นนางบำเรอของผม บางทีพวกนางอาจให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรสาวแก่ผมในภายหน้า”

“ฉันได้ยินมาว่าพวกนางเป็นผู้หญิงของเยี่ยฉังเซิง เยี่ยฉังเซิงสังหารบุตรชายของฉัน ดังนั้นฉันจะยึดครองผู้หญิงของเขาเสีย”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหัวเราะเสียงดัง “ดี ฉันตกลงตามที่นายต้องการ!”

“ลงมือได้!”

ทันทีที่ได้รับคำสั่ง เฉินฝานก็เป็นคนแรกที่ลงมือ เข้าโจมตีราวกับสายฟ้าฟาด รวดเร็วและดุดัน พุ่งตรงไปยังจุดที่เยี่ยชิวซ่อนตัวอยู่

“ปัง!”

เฉินฝานชกออกไปหนึ่งหมัด พลังมหาศาลจนทำให้เยี่ยชิวกระเด็นออกจากที่ซ่อนกลางอากาศ

“พรวด!”

เยี่ยชิวถูกซัดจนปลิวไปและสำลักเลือดออกมาทางปาก

“เยี่ยฉังเซิง นายคิดว่าแค่คาถาล่องหนเล็กๆน้อยๆของนาย จะหลอกฉันได้หรือ?”

“นายฆ่าบุตรชายฉัน แล้วยังกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าอีก ช่างโง่เขลานัก!”

เฉินฝานพูดพร้อมกับก้าวขึ้นไปบนท้องฟ้าและกระทืบลงมาในทันที

ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน

เฉินฝานเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับปราชญ์ พอรวมกับความโกรธทำให้พลังที่เขาปล่อยออกมาน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเท้าขวาของเขากระทืบลงมา ขนาดของเท้าขยายใหญ่ขึ้นหลายจั้ง จากนั้นก็กระทืบลงมาอย่างรุนแรง

เยี่ยชิวหลบไปได้อย่างรวดเร็ว

“ตูม!”

เฉินฝานกระทืบเท้าลงพื้นเกิดเสียงดังสนั่น แรงสั่นสะเทือนทำให้หยุนซีและพวกที่อยู่รอบๆ รู้สึกเจ็บแก้วหูทันที

ในชั่วพริบตา พื้นหินที่แข็งแกร่งแตกออกเป็นชิ้นๆ ปลิวกระจายไปทั่วและพื้นดินปรากฏรอยร้าวขนาดใหญ่ที่ทอดยาวออกไปกว่าร้อยจั้ง

สภาพโดยรอบเต็มไปด้วยความเสียหาย

“เยี่ยฉังเซิง วันนี้ฉันจะต้องฆ่านายให้ได้!”

เฉินฝานพูดพร้อมกับฟาดฝ่ามือออกไป

ในชั่วพริบตา ฝ่ามือของเขาแผ่ขยายออกจนดูคล้ายกับก้อนเมฆสายฟ้า ส่งเสียงก้องกังวานพุ่งตรงไปหาเยี่ยชิว

“วูบ!”

เยี่ยชิวเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง หลบหลีกการโจมตีอย่างรวดเร็ว

แต่พลังของเฉินฝานช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก แม้ฝ่ามือใหญ่ของเขาจะฟาดลงบนอากาศ แต่อากาศที่ถูกพัดกระแทกรุนแรงราวกับคลื่นทะเลบ้าคลั่งกวาดไปทั่ว

แม้เยี่ยชิวจะหลบฝ่ามือของเฉินฝานได้ แต่เขาไม่สามารถหลบกระแสลมที่รุนแรงนั้นได้

เยี่ยชิวถูกกระแสลมพัดปลิวไปจนกระเด็นออกไป และสำลักเลือดออกมาอีกครั้ง

สามารถจินตนาการได้ว่า หากฝ่ามือของเฉินฝานฟาดลงบนตัวของเยี่ยชิวโดยตรง เขาคงต้องบาดเจ็บสาหัสเป็นแน่

หยุนซีรีบเอ่ยปากขอร้อง “ผู้อาวุโสใหญ่ โปรดเมตตาปล่อยเยี่ยชิวไปเถอะ ขอให้ท่านเฉินหยุดมือเถิด…”

“หยุดมืองั้นหรือ?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินแค่นเสียงเย็นชา “ตอนที่อยู่ในสุสานมังกร ฉันเคยขอให้เยี่ยฉังเซิงหยุดมือและปล่อยชีวิตให้เทียนหมิง แต่เจ้าหนูนั่นกลับไม่ฟังคำใด ฆ่าเทียนหมิงต่อหน้าฉันอย่างไร้ปรานี”

“ความแค้นนี้ หากไม่ชำระ ฉันก็ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันกับมันได้”

ในจังหวะนี้ จิ่วเจี้ยนเซียนที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์ได้ใช้กระบวนท่าดาบสุดยอดของเขา โจมตีผู้อาวุโสลิ่วอย่างดุดัน

อีกด้านหนึ่ง

ชูเจี้ยนเซียนชักดาบศักดิ์สิทธิ์ออกจากด้านหลัง ใช้ดาบเป็นพู่กัน เขียนตัวอักษรขนาดใหญ่ในอากาศ

“ฆ่า!”

ทันใดนั้น ตัวอักษร “ฆ่า” ขยายใหญ่ขึ้น ราวกับเป็นคำสั่งศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้า เต็มไปด้วยพลังสังหารที่ไร้ขอบเขต พุ่งตรงเข้าหาผู้อาวุโสเจ็ด

ฮว่าเจี้ยนเซียนกระโดดขึ้นไปบนอากาศเบาๆ ด้วยปลายเท้า มือถือพู่กันเหล็กดำ วาดภาพกลางอากาศ

พู่กันที่เคลื่อนไหวราวกับมังกรพิโรธ

ฮว่าเจี้ยนเซียนเพียงวาดไม่กี่ครั้ง ก็ร่างภาพตราประทับขนาดใหญ่ที่ดูคล้ายภูเขาสูง

“ตราประทับภูเขาและแม่น้ำ โจมตี!”

เมื่อฮว่าเจี้ยนเซียนตะโกนดังขึ้น ภูเขาที่ถูกวาดไว้กลายเป็นของจริงในพริบตา และด้วยพลังอันมหาศาล มันก็เข้าพุ่งชนผู้อาวุโสเจ็ดอย่างแรง

ต้องยอมรับว่า วิชาสุดยอดของเซียนดาบทั้งสี่นั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับสูงสุดของขั้นทงเสิน แต่พวกเขาก็สามารถต่อกรกับผู้อาวุโสลิ่วและผู้อาวุโสเจ็ดได้อย่างสูสี

การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด ไม่มีใครเหนือกว่าใคร

“เจ้าแปด เจ้าจิ่ว เจ้าสิบ ไปช่วยเจ้าลิ่วและเจ้าเจ็ดด้วย” อาจารย์แห่งตระกูลเฉินออกคำสั่ง

ผู้อาวุโสทั้งสามกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า เตรียมตัวเข้าช่วยเหลือ ทันใดนั้นกลับมีค่ายกลสังหารของปราชญ์หลายสิบค่ายปรากฏขึ้นขวางการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

เมื่ออาจารย์แห่งตระกูลเฉินเห็นเช่นนี้ เขาก็เตรียมตัวลงมือ แต่ไม่ทันไร เจ้าวัวต้าลี่ก็ต่อยใส่อาจารย์แห่งตระกูลเฉินอย่างรุนแรง

“ฆ่าเจ้าเผ่าปีศาจนั่นซะ” อาจารย์แห่งตระกูลเฉินตะโกนออกคำสั่ง

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสรอง ผู้อาวุโสสาม ผู้อาวุโสสี่ และผู้อาวุโสห้า ต่างก็โจมตีใส่เจ้าวัวต้าลี่พร้อมกัน

ในวินาทีถัดมา

“อ๊าก…”

“อ๊าก…”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นสองครั้ง เจ้าวัวต้าลี่ต่อยเพียงหมัดเดียวสังหารผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสสามในทันที