วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2058

เจ้าวัวต้าลี่เพียงต่อยหมัดเดียวก็สังหารนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ไปถึงสองคน ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นถึงกับตะลึง

ผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าที่พุ่งเข้าหาเจ้าวัวต้าลี่ในตอนแรก ก็ต้องถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว และแววตาที่มองเจ้าวัวต้าลี่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าพลังต่อสู้ของเจ้าวัวต้าลี่จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

“พวกคุณไม่ใช่ว่าจะฆ่าฉันหรอกหรือ? มาเลยสิ!” เจ้าวัวต้าลี่หัวเราะเสียงดัง “ไอ้พวกขี้แพ้!”

ผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าโกรธจัดจนใบหน้าซีดกลายเป็นสีเขียว ในฐานะที่พวกเขาเป็นผู้อาวุโสของนิกายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตงฮวง พวกเขาไม่เคยถูกใครด่าว่าแบบนี้มาก่อน

นี่มันเป็นการดูถูก!

หากเป็นเมื่อก่อน พวกเขาคงพุ่งเข้าไปฆ่าเจ้าวัวต้าลี่ทันที แต่หลังจากได้เห็นพลังการต่อสู้ของเจ้าวัวต้าลี่ พวกเขากลับรู้สึกหวาดกลัว

“ตึง!”

เจ้าวัวต้าลี่ก้าวขึ้นไปข้างหน้า เพียงแค่ร่างใหญ่กำยำของเขามันก็เหมือนภูเขาหนักๆที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัด

ผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าถอยหลังอีกหนึ่งก้าวทันที

เจ้าวัวต้าลี่แสยะยิ้มพลางพูดว่า “อะไรนะ? ผู้อาวุโสของนิกายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตงฮวง กลับกลัวขนาดนี้?”

“ในเมื่อพวกคุณไม่กล้าสู้กับฉัน ก็ยืนอยู่นิ่งๆตรงนั้น อย่าขยับ!”

“ถ้าพวกคุณขยับอีกก้าวเดียว ฉันจะทุบหัวพวกคุณให้แหลก!”

คำพูดของเจ้าวัวต้าลี่ที่กล่าวออกมาอย่างดูหมิ่นเช่นนี้ ทำให้ผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าโกรธจนเส้นเลือดที่หน้าผากเต้นแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและอยากจะฉีกกระชากเจ้าวัวต้าลี่ออกเป็นชิ้นๆ

แต่ทว่า พวกเขากลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย

แม้ว่าโดยปกติแล้วพวกเขาจะมีฐานะและพลังที่สูงส่ง แต่ในตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าวัวต้าลี่ พวกเขากลับเหมือนเด็กนักเรียนที่ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว

“ไอ้พวกขี้แพ้!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินมองภาพนี้ด้วยความโกรธ จึงตะโกนด่าเสียงดัง: “พวกคุณยืนโง่ๆอยู่อย่างนี้ทำไม! ลงมือสิ!”

ผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้ายังคงยืนอยู่ที่เดิม พร้อมใบหน้าเต็มไปด้วยความลำบากใจ

พูดเล่นหรือเปล่า ผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสสามโดนหมัดเดียวตาย ถ้าพุ่งเข้าไปก็มีแต่จะตายตาม!

รู้ทั้งรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ยังจะลงมืออีก ใครทำก็บ้าแล้ว

ผู้อาวุโสสี่จึงพูดขึ้น: “ท่านอาจารย์ใหญ่ ปีศาจวัวตนนั้นมีพลังแข็งแกร่งนัก ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน”

ผู้อาวุโสห้าพูดตรงๆว่า: “ท่านอาจารย์ใหญ่ ถ้าจะสู้ ก็ไปสู้เองเถอะ!”

น่าขายหน้า!

ในฐานะผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์ แต่กลับไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะต่อสู้กับศัตรู มันช่างอับอายยิ่งนัก

“ฮึ่ม!” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินฮึดฮัดด้วยความโมโห มองข้ามผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าไป แล้วจ้องไปที่เจ้าวัวต้าลี่แทน

เจตจำนงฆ่าของเขาไร้ขอบเขต

“แค่สัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่ง กล้าทำอวดดีในถิ่นของฉัน ดูท่าจะไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียแล้ว”

“ถ้าครั้งก่อนเจ้าตาแก่หนังเหนียวคนนั้นไม่แอบเข้ามาช่วยแก แกคงได้กลายเป็นน้ำซุปกระดูกของฉันไปนานแล้ว”

“วันนี้ไม่มีใครช่วยแกอีก ฉันจะเด็ดหัวเจ้าไปทำสตูว์!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเจ้าวัวต้าลี่ขัดจังหวะด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“ไก่เฒ่า อย่าพูดมากเหมือนแมลงวัน ชวนหงุดหงิดชะมัด”

“ถ้าจะสู้กันก็ลงมือเลย อย่ามาเสียเวลา”

“วันนี้ขอเคลียร์ทั้งแค้นใหม่และเก่า ฉันจะตัดหัวคุณแล้วเตะเป็นลูกบอล”

ต้องบอกว่าการที่เจ้าวัวต้าลี่อยู่กับอาจารย์ชางเหม่ยมาสักพัก ทำให้เขามีปากมีเสียงมากขึ้น

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโกรธจนแทบคลั่ง “ปีศาจวัวตัวน้อย! กล้าพูดจาไร้สาระเช่นนี้! แก…”

“คุณมันก็แค่ขยะ!” เจ้าวัวต้าลี่รีบโต้ตอบเสียงดัง “ไก่เฒ่า หูหนวกหรือไง?”

“ฉันบอกว่าอย่าพูดมาก ถ้าจะสู้ก็ลงมือเลย”

เจ้าวัวต้าลี่หัวเราะเยาะ “ฉันแทบอดใจรอไม่ไหวแล้วที่จะตัดหัวคุณ แล้วเอามันไปให้ลูกๆ ในเผ่าของเราเตะเล่น!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินได้แต่พูดคำเดียวออกมา

“ฆ่า!”

ทันทีที่คำสั่งหลุดจากปาก ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ยกมือขึ้น พลังที่น่ากลัวมากระจายออกมาจากมือของเขาอย่างรุนแรง ก่อนจะกระแทกลงไปที่เจ้าวัวต้าลี่

แม้ว่าความสามารถของเขาจะถูกลดทอนลงไปถึงแปดร้อยปี แต่เขายังคงเป็นนักบุญชั้นยอด มือที่ตบลงมาของเขาเหมือนกับมือยักษ์ที่คอยประคองโลก ทำให้ฟ้ากลายเป็นมืดมิด

พลังการตบของเขาน่ากลัวเหมือนดาบเทพหลายพันเล่มที่ออกมาจากฝัก