วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2064

“อ๊าก……”

แก่นวิญญาณของผู้อาวุโสห้าถูกปลายดาบแทงแตก ส่งเสียงร้องอย่างน่าสยดสยองออกมา

“บูม！”

ตามมาด้วยการออกหมัดของเจ้าวัวต้าลี่ ทันใดนั้นร่างของผู้อาวุโสห้าก็ถูกทำลายเป็นผุยผง ร่างก็สิ้นใจในทันที

เป็นอีกครั้งที่เขาได้ฆ่าผู้เป็นนักปราชญ์อีกหนึ่งคน！

ถึงตอนนี้ นอกจาก ผู้อาวุโสตระกูลเฉินแล้ว เหลือเพียงแค่นักปราชญ์ผู้อาวุโสสี่คนเท่านั้น

ความดุดันของเจ้าวัวต้าลี่ได้ทำให้ผู้เป็นนักปราชญ์ผู้อาวุโสที่เหลืออยู่ตกอยู่ในความหวาดกลัว พวกเขาตกใจและถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

“ล้วนเป็นนักปราชญ์ ทำไมพลังต่อสู้ของปีศาจนั้นถึงได้เหนือชั้นขนาดนี้？”

“ในระดับเดียวกันไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้เลย”

“มันน่ากลัวเกินไปแล้ว！”

“……”

ผู้อาวุโสทั้งสี่ที่เหลือรู้สึกขนหัวลุก

ในระดับเดียวกัน ความแข็งแกร่งมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง นอกจากพวกอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์พิเศษแล้ว ก็คือความสามารถของนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุด

ในสภาวะปกติ นักดาบจะมีพลังต่อสู้ที่เหนือกว่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆ ในระดับเดียวกัน

แต่วันนี้เจ้าวัวต้าลี่ได้ทำลายความเข้าใจของพวกเขา

เจ้าวัวต้าลี่ได้สังหารศาสตราจารย์นักดาบเหมือนกับสังหารสุนัขหรือเชือดแกะ ความแข็งแกร่งแบบนี้มันน่าตกใจเกินไป

เหล่าจิ่ววิธีของเจ้าดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ผล ปีศาจวัวนั่นมีพลังแข็งแกร่งเกินไป แม้เราจะร่วมมือกันก็ไม่สามารถยื้อเวลาหรือขัดขวางเขาได้” ผู้อาวุโสสี่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

ผู้อาวุโสลิ่วกล่าวว่า ：“ มีเพียงผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่สามารถกดดันปีศาจวัวได้! เหล่าจิ่ว ผู้อาวุโสใหญ่จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะสามารถกลับมามีลมปราณคงที่อีกครั้ง?”

ผู้อาวุโสจิ่วกล่าวว่า：“อย่างน้อยยังต้องการเวลาอีกสิบห้านาที”

ผู้อาวุโสฉีกล่าวว่า：“เราต้องใช้พลังทั้งหมดของเรา ต่อสู้ให้นานอีกสิบห้านาที แล้วให้ผู้อาวุโสใหญ่จัดการกับปีศาจวัว”

ผู้อาวุโสสี่กล่าวว่า：“เหล่าฉี เจ้าอย่าคิดไปเองสิ เจ้าไม่เห็นพลังของปีศาจวัวนั้นเหรอ? เราไม่สามารถสกัดกั้นเขาได้ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำ”

ผู้อาวุโสฉีแสดงสีหน้าที่จริงจังและกล่าวว่า：“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสู้กับเขา!”

“แค่เราไปสู้กับเขาให้ถึงที่สุด ข้าไม่เชื่อว่าท่านเซียนสี่คนจะฆ่าปีศาจวัวไม่ได้”

“พวกเจ้าคิดว่าไง?”

ผู้อาวุโสสี่กล่าวว่า：“ถ้าจะสู้ถึงตายก็ไปเถอะ ข้าไม่ไปแน่ ข้ายังไม่อยากตาย”

“เจ้า——” ผู้อาวุโสฉีจ้องเขม็งไปที่ผู้อาวุโสสี่และพูดว่า ：“ถ้าพวกเราทุกคนตั้งใจที่จะสู้ถึงตายตั้งแต่ต้น ปีศาจวัวตัวนั้นจะ

นี่ก็เป็นความจริง

จริงๆ แล้ว พลังของพวกเขาไม่ได้อ่อนแอ ถ้าตั้งใจสู้ตั้งแต่ต้น แม้จะฆ่าเจ้าวัวต้าลี่ไม่ได้ แต่ก็คงทำให้เจ้าวัวต้าลี่นั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสไปแล้ว

น่าเสียดาย ที่พวกเขาต่างก็กลัวตาย เมื่อเห็นความดุร้ายของเจ้าวัวต้าลี่นั้น ทุกคนต่างก็มีใจที่หวาดกลัวมากขึ้น

เพราะอย่างนี้ จึงทำให้เจ้าวัวต้าลี่มันยิ่งสู้ยิ่งเก่ง ในขณะที่พวกเขายิ่งมีแต่คนตายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ผู้อาวุโสฉีเห็นทุกคนเงียบ จึงพูดว่า：“เหล่าจิ่ว ในกลุ่มเรา นอกจากผู้อาวุโสใหญ่แล้ว ความน่าเชื่อถือของเจ้าสูงที่สุด”

“สมองของเจ้าก็ดีที่สุดด้วย”

“เจ้ารีบตัดสินใจเถอะ ว่าพวกเราจะสกัดกั้นเขา หรือจะสู้ตายกันแน่?”

“แต่ข้าขอแนะนำให้สู้ตาย”

ผู้อาวุโสจิ่วคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า：“ผลลัพธ์ของการสู้ตาย อาจจะทำให้เราตายไปพร้อมกับเขา”

“พูดตรงๆ ว่าข้าไม่กลัวตาย แต่ข้ากังวลเรื่องผู้อาวุโสใหญ่”

“เฉินฝานและเฉินเทียนมิ่งตายแล้ว นี่เป็นการกระทบต่อผู้อาวุโสใหญ่มาก ถ้าเราตายไปอีก ใครจะอยู่เป็นเพื่อนผู้อาวุโสใหญ่?”

ผู้อาวุโสจิ่วพูดว่า：“ดังนั้น การสู้ตายไม่ใช่ทางเลือก”

“หรืออาจจะพูดว่า การสู้จายตอนนี้สายไปแล้ว ถ้าแต่แรกเราทุกคนสู้ตายกับเขา อาจจะฆ่าปีศาจวัวได้แล้ว”

“และตอนนี้ เราต้องหาวิธีที่จะหยุดปีศาจวัวก่อน!”

ผู้อาวุโสลิ่วหน้าตึงเครียดพูดว่า：“ปัญหาคือปีศาจวัวนั้นแข็งแกร่งเกินไป เราหยุดเขาไม่ได้”

ทันใดนั้น เสียงดังกึกก้องดังออกมา ผนังเหล็กด้านหนึ่งของกรงก็ระเบิดออก กลิ่นคาวที่หนาแน่นจากข้างในฟุ้งกระจายออกมา

ทันใดนั้น กลิ่นคาวก็ตลบอบอวลไปทั่วทุกสารทิศ

ทำให้คนที่ได้กลิ่นต้องอาเจียน

จากนั้น เจตจำนงฆ่าที่น่าตกใจพุ่งออกมาจากกรง เหมือนกับปีศาจน่ากลัวที่คลานออกมาจากนรกอเวจี เจตจำนงฆ่านั้นเหมือนกับคลื่นใหญ่ที่โหมกระหน่ำ

ในขณะเดียวกัน ยังมีกลิ่นอายพลังแห่งความตายที่หนาแน่น

ผ่านไปครู่หนึ่ง

“ตึง!”

เท้าข้างหนึ่งก็ก้าวออกมาจากในกรงนั้น ชุดรบสีดำนั้นห่อหุ้มและป้องกันเท้านั้นอย่างแน่นหนา ราวกับน้ำหนักมากถึงหมื่นกิโลกรัม

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า มีสิ่งที่ทรงพลังอยู่ข้างใน

“ตึง!”

เท้าอีกข้างหนึ่งก้าวออกจากกรง

ในที่สุด คนในกรงก็เผยตัวออกมา เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเขา เหล่านางฟ้าไป๋ฮวาถึงกับต้องหายใจเข้าลึกๆ

“สูด——”

เห็นได้ชัดว่าคนนี้มีรูปร่างสูงใหญ่ ราวกับเทพเจ้า สวมใส่ชุดรบสีดำสนิท ห่อหุ้มทั่วทั้งร่าง ดูน่ามหัศจรรย์และทรงพลังนัก

ส่วนใบหน้าของเขา บอกได้เลยว่าซีดขาวมาก ขาวยิ่งกว่ากระดาษสีขาว เหมือนกับว่าไม่ได้เห็นแสงแดดมานับแสนปี

ใบหน้าของเขาหล่อเหลา แต่ไม่มีรอยเหี่ยวย่นเลยสักนิด เหมือนกับกินยาบำรุงผิวที่ทำให้ดูอ่อนเยาว์

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขากับใบหน้าที่หล่อเหลาไม่เข้ากันซะเลย

ลูกตาของเขาขาวเหมือนกับดวงตาของคนตาย ไม่มีแสงสะท้อนใดๆ ไม่มีอารมณ์หรือความรู้สึกใดๆ และดวงตาทั้งสองก็ยังคงจ้องมองโดยไม่กระพริบ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าที่จะดูถูกเขา

เพราะบนร่างชองเขาแผ่เจตจำนงฆ่าและอำนาจที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งไม่ใช่ระดับของปราชญ์ทั่วไปเลย แน่นอนว่าเขาคือศัตรูที่ยากจะจัดการ!