วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2065

เจ้าวัวต้าลี่มองไปที่ชายที่สวมชุดรบสีดำ คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย

เริ่มรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่น่าหวาดหวั่นจากเขา

“มีอะไรแปลกๆ!”

เยี่ยชิวสังเกตได้ทันทีว่า เขาไม่รู้สึกถึงพลังชีวิตจากชายผู้นั้น

ตามหลักแล้ว ชายคนนั้นควรจะเป็นคนตาย

“แปลกจริงๆ เห็นได้ชัดเจนว่าไม่มีพลังชีวิต แต่ทำไมถึงปล่อยพลังอันแข็งแกร่งได้?”

เยี่ยชิวรู้สึกสงสัยอย่างมาก ไม่รอช้า เขาเปิดตาสวรรค์เพื่อค้นหาความจริงทันที

แต่กลับพบว่า วิสัยทัศน์ของเขาถูกขัดขวางโดยชุดรบของชายคนนั้น

ภายใต้ตาสวรรค์ ชุดรบสีดำของชายผู้นั้นมียันต์อักขระพุ่งออกมาเต็มไปหมด แสดงถึงพลังที่แข็งแกร่ง ทำให้สายตาของเยี่ยชิวไม่สามารถมองเห็นได้เลย

เสื้อผ้าศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้!

เยี่ยชิวรู้ทันทีว่า ชายที่สวมชุดรบสีดำนั้นคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่ง

“จิ่วเจี้ยนเซียน เมื่อไหร่ที่นิกายดาบชิงอวิ๋นจะมีบุคคลที่แข็งแกร่งขนาดนี้?” หยุนซีพูดด้วยท่าทางเคร่งเครียด : “ทำไมข้าไม่เคยเห็นเลย? ไม่แม้แต่จะได้ยินข่าวเลยด้วย”

นี่มันแปลกมาก

ตามหลักแล้ว เธอคือนักปราชญ์หญิงของนิกายดาบชิงอวิ๋น ควรจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้แข็งแกร่งในนิกาย

แต่บุคคลนี้ หยุนซีไม่เคยเห็นมาก่อน

จิ่วเจี้ยนเซียนส่ายหัวกล่าวว่า “ข้าก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คนของนิกายดาบชิงอวิ๋น

ในขณะนั้น เสียงของผู้อาวุโสจิ่ว ก็ดังก้องขึ้น

“ปีศาจวัว ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่ง นักปราชญ์รรมดาทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าเลย แต่การกล้าทำตัวโหมเกริมที่นี่ เท่ากับเจ้ากำลังหาหนที่ตาย”

ผู้อาวุโสวัวเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสจิ่ว เขาก้าวเดินไปข้างหน้า โดยตรงไปที่ชายที่สวมชุดรบ

“โครม！”

ทันใดนั้น ชายคนนั้นได้ปล่อยพลังแห่งความตายที่ท่วมท้นออกมา มากกว่าที่เคยแพร่กระจายออกมาก่อนหน้านี้เป็นพันๆ เท่า

นอกจากนี้ กลิ่นเหม็นคาวจากตัวเขายิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก

แต่ตลอดเวลานั้น สายตาของชายคนนั้นกลับไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

“จึ้งๆๆ……”

ต่อมา เสียงฉับพลันของดาบดังมาจากตัวเขา พร้อมกับเจตจำนงฆ่าที่ท่วมท้น

จิ่วเจี้ยนเซียนดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางอย่าง ดวงตาของเขาหดตัวลงและตะโกนขึ้นว่า “ดูเหมือนเขาจะเป็น……”

“อะไร?” หยุนซีซักถาม

จิ่วเจี้ยนเซียนหายใจเข้าลึกๆ แล้วตอบว่า “ดูเหมือนจะเป็นซากดาบ”

“ซากดาบ？” หยุนซีขมวดคิ้วอีกครั้งแล้วกล่าวว่า “ซากดาบคืออะไร?”

จิ่วเจี้ยนเซียนอธิบายว่า “ไม่แปลกใจที่นักปราชญ์หญิงจะไม่รู้เรื่องนี้ เพราะเมื่อกว่าพันปีก่อน การฝึกทำซากดาบนี้ถูกผู้นำสั่งห้ามไว้โดยเด็ดขาด”

“ในสมัยนั้นไม่รู้ว่าผู้อาวุโสใหญ่ได้ตำรามาจากไหน ที่บอกว่าใช้เวลาเพียงไม่กี่สิบปี ก็สามารถยกระดับนักดาบขั้นหยวนอิงให้เป็นระดับเซียนกระบี่ได้”

“หัวหน้าสำนักได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกดีใจมาก”

เพราะว่า การนิกายดาบชิงอวิ๋มีเซียนกระบี่ปรากฏมากขึ้น มันย่อมเป็นผลดีต่อสำนัก”

“แต่หัวหน้าสำนักกลับไม่รู้ว่า วิธีการฝึกทำซากดาบนั้นมีความชั่วร้ายอย่างยิ่ง”

“อันดับแรก ต้องเลือกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ดี จากขั้นหยวนอิงไปจนถึงสุดยอดขั้นทงเสิน”

“ต่อมา พวกเขาต้องใช้ยาเป็นพันๆ ชนิดในหนึ่งปี ทำให้สภาพร่างกายเปลี่ยนแปลง”

“แต่ยาเหล่านั้นจะทำให้จิตวิญญาณของพวกเขาได้รับบาดเจ็บ ทำให้จากคนปกติกลายเป็นคนโง่”

“จากนั้น ผู้อาวุโสใหญ่จะฆ่าพวกเขา ทำให้กลายเป็นคนตาย แล้วใช้วิชาลับในการฝึกทำ”

“กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ซากดาบที่แท้จริง คือคนตายที่มีพลังเท่ากับเซียนกระบี่ระดับสูง แต่ไม่มีความคิดหรือจิตวิญญาณ เป็นแค่เครื่องจักรสังหาร!”

“ในตอนแรก เครื่องจักรสังหารนี้ไม่ได้เรียกว่าฝึกทำศากดาบ แต่เรียกว่านักดาบ”

“เพราะว่าผู้ฝึกตนที่อายุน้อยมีพลังอ่อนมากมาย ซึ่งไม่เว้นแม้แต่คนที่มีพรสวรรค์ ก็อยากจะเป็นผู้แข็งแกร่งในเวลาอันสั้น จึงสมัครเข้าร่วมการทดลอง”

“ในเวลาสั้นๆเพียงร้อยปี ก็มีผู้คนตายจากการทดลองหลายแสนคน จึงทำให้นิกายดาบชิงอวิ๋นสูญเสียผู้มีความสามารถไปจำนวนมาก”

“หลังจากนั้น เมื่อหัวหน้าสำนักพบเห็นกระบวนการทำแล้ว รู้สึกว่าโหดร้ายจนเกินไปและผิดมนุษย์ชาติ จึงสั่งหยุดอย่างเด็ดขาด”

หยุนซีถามว่า ：“ในเมื่อตอนนั้นมีผู้คนตายมากมาย น่าจะสร้างซากดาบได้จำนวนไม่น้อยเลยใช่ไหม?”

“ตรงกันข้ามเลย” จิ่วเจี้ยนเซียนกล่าว “ในตอนนั้นไม่มีการสร้างซากดาบสำเร็จเลย”

ถึงแม้เจ้าวัวต้าลี่จะหนีบใบมีดไว้ แต่พลังดาบที่ปล่อยออกมาจากใบมีดยังคงน่ากลัว ทำให้ผิวหนังของเขาได้รับบาดเจ็บ และ เลือดพุ่งออกมาในทันที

“เขาได้รับบาดเจ็บ”

ผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่น ๆ เห็นภาพนี้ ต่างก็พากันดีใจ

แม้ว่าเจ้าวัวต้าลี่จะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้พวกเขาเห็นความหวัง

แววตาของซากดาบยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง เขาใช้มือที่ถือดาบออกแรงอย่างแรง ดึงใบมีดออกจากนิ้วของเจ้าวัวต้าลี่ แล้วฟันไปที่ศีรษะของเจ้าวัวต้าลี่

เจ้าวัวต้าลี่หลบออกไปข้างๆ อย่างรวดเร็ว

“บูม!”

อากาศเหมือนถูกฝ่าออก พลังแห่งดาบฟันลงที่พื้น ทำให้เกิดรอยแยกขนาดใหญ่บนพื้น

ในขณะนั้น เจ้าวัวต้าลี่ใช้นิ้วชี้ที่เหมือนมีด ตัดเสื้อเกราะของซากดาบ แล้วเปิดหน้าอกของมัน

แต่เลือดก็ไม่ไหลออกแม้แต่หยดเดียว

ซากดาบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด และไม่สนใจอะไรอีก มันวิ่งเข้าหาเจ้าวัวต้าลี่อีกครั้ง

ไม่นานนัก เจ้าวัวต้าลี่ก็มีบาดแผลปรากฏบนร่างกาย

ผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆ ยิ้มและมองไปที่เจ้าวัวต้าลี่ พร้อมคำพูดประชดประชัน

“ฮึ่ม กล้ามาเป็นศัตรูกับพวกเรา รนหาที่ตายชัดๆ”

“ด้วยกำลังของเจ้าคิดจะทำลายพวกเรา ไม่เตียมตัวเลย”

“ซากดาบไม่มีจิตวิญญาณ ไอ้ปีศาจวัวมันจะหมดแรงในไม่ช้า…”

ยังไม่ทันจะพูดจบ

“ฮึ่ม!”

เจ้าวัวต้าลี่กลับมายืนอย่างมั่นคงและกร้าวแกร่ง เขาเหมือนกลุ่มแสงพุ่งไปข้างหน้า ไม่รู้ว่าเขาจะใช้วิธีไหน เขาคว้าดาบยาวจากมือของซากดาบ และต่อมาเสียบดาบยาวลงกลางกระหม่อมของซากดาบ

หนึ่งดาบตัดสินชะตาชีวิต!

“พุบ!”

ทันใดนั้น ร่างของซากดาบก็ร่วงหล่นลงไปที่พื้น และไม่มีเสียงใดๆ อีกต่อไป