วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2066

“อะไรนะ?”

ผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง

พวกเขาไม่อยากเชื่อว่าความสามารถของเจ้าวัวต้าลี่นั้นร้ายกาจขนาดนี้ จนสามารถสังหาร “ซากดาบ” ได้

เมื่อก่อนพวกเขายังพูดประชดประชันว่า “ซากดาบ” จะทำให้เจ้าวัวต้าลี่หมดแรง แต่กลับถูกความจริงที่เกิดขึ้นตบหน้ากลับไปอย่างแรง

“ซากดาบ” ถูกเจ้าวัวต้าลี่แทงทะลุกลางกระโหลกศีรษะ จนล้มลงไปบนพื้นและไม่เคลื่อนไหวอีก

จิ่วเจี้ยนเซียนและเหล่าผู้แข็งแกร่ง ต่างก็ต้องตกตะลึงในความสามารถของเขาเช่นกัน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ทุกคนจึงกลับมาได้สติ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“แข็งแกร่งเกินไป! แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!”

“ความสามารถของเจ้าวัวต้าลี่นั้นน่ากลัวมาก!”

“โชคดีที่มีเจ้าวัวต้าลี่อยู่ ไม่อย่างนั้นวันนี้เราทุกคนคงต้องจบลงแบบเลวร้าย!”

“ใช่แล้ว ไม่คิดเลยว่ามันจะมีปีศาจที่สามารถช่วยเราในวันนี้!”

เซียนดาบทั้งสี่พูดพร้อมกัน

“ฮู้～” หยุนซีถอนหายใจออกมา แสดงถึงความตึงเครียดที่ลดน้อยลงบนใบหน้าของเธอ

“อมตะชางเหม่ย พูดด้วยน้ำเสียงดังว่า “ต้าลี่ สุดยอด!”

ตุบ！

ในขณะนั้นเอง เจ้าวัวต้าลี่ราวกับดาวฤกษ์พุ่งเข้ามาจากฟ้า ด้วยแรงกล้าอันมหาศาล เขาพุ่งลงบนร่างของ “ซากดาบ”

“พุบ！”

ชุดรบสีดำแตกกระจายออกไป

ในเวลานั้น ทุกคนจึงสังเกตเห็นว่าภายใต้ชุดรบนั้นมีแต่กระดูกที่ไร้เนื้อหนัง และไม่มีแม้แต่กล้ามเนื้อ

ส่วนอวัยวะภายในก็ถูกขุดออกจนหมดสิ้น

“โหดร้ายเกินไปแล้ว!” ลู่หลัวกล่าวด้วยความตกใจ

อมตะชางเหม่ย สบถออกมา “การสร้าง ‘ซากดาบ’ นั้นเลวร้ายกว่าการทดลองของพวกคนไม่ดีในโลกมนุษย์ที่สร้างนักรบชั้นยอดเสียอีก น่าสมเพชจริงๆ”

หยุนซีมองไปที่ผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไร้มนุษยธรรม!”

ในใจของเยี่ยชิวรู้สึกหนักอึ้ง

“ไม่รู้ว่าพวกเขายังมี ‘ซากดาบ’ แบบนี้อีกกี่ตัว?”

“ถ้ามีเป็นร้อยตัว นั่นอาจจะพลิกชะตาหนึ่งในนิกายใหญ่ได้เลย!”

“ท้ายที่สุด เครื่องจักรสัหารคนเหล่านี้เมื่อเริ่มคุ้มคลั่ง มันน่ากลัวมากจริงๆ!”

เยี่ยชิวนึกถึงจุดนี้ เตรียมที่จะสั่งให้เจ้าวัวต้าลี่รีบกำจัดผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆ

เพราะวิธีที่ง่ายที่สุดในการจัดการกับปัญหา ก็คือการกำจัดคนที่สร้างปัญหา

เพียงแค่กำจัดผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆให้หมด ก็ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะสร้าง ‘ซากดาบ’ เพิ่มขึ้นมาอีก

เยี่ยชิวกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่กลับเห็นว่เาจ้าวัวต้าลี่ได้เริ่มลงมือแล้ว

แววตาของเจ้าวัวต้าลี่เต็มไปด้วยเจตจำนงฆ่า มันก้าวเดินอย่างมั่นใจไปในทิศทางของผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆ

หนึ่งคนต่อสี่คนที่เป็นนักปราชญ์ผู้ทรงพลัง แต่บนใบหน้าของเจ้าวัวต้าลี่กลับไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

เขามุ่งมั่นไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล

พลังอันแข็งแกร่งไม่มีใครเทียบได้

สิ่งที่ทำให้ผู้คนตกตะลึงก็คือ ทุกก้าวที่เจ้าวัวต้าลี่เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่นๆต่างก็พากันถอยหลังหนึ่งก้าว

พวกเขาถูกความแข็งแกร่งของเจ้าวัวต้าลี่ทำให้ตกใจ

ต้องบอกว่า การที่สามารถกดดันนักปราชญ์ได้ถึงขนาดนี้ เป็นความอับอายอย่างมากสำหรับผู้อาวุโสจิ่วและคนอื่น ๆ

“เหล่าจิ่ว คิดหาวิธีด่วน!” ผู้อาวุโสสี่กล่าวอย่างเร่งรีบ “ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราก็ตายแน่ เมื่อปีศาจวัวมาถึงที่นี่”

ผู้อาวุโสฉีกล่าวว่า "ชิ! ไอ้ปีศาจวัวนั้นมันเป็นตัวประหลาดอะไรกันแน่? ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?"

ผู้อาวุโสลิ่วเสนอว่า "หรือเราจะสู้กับมันดี?"

จะสู้เหรอ?

จะสู้เจ้าก็สู้เองสิ！

ผู้อาวุโสจิ่วสีหน้าเคร่งเครียด มองไปที่เจ้าวัวต้าลี่และมองไปที่เยี่ยชิว แล้วกล่าวว่า "ยังมีซากดาบอีกสองร่าง ใช้ซากดาบจัดการพวกมันดูสิ"

ผู้อาวุโสสี่กล่าวว่า "เจ้าไม่เห็นเหรอ? ซากดาบไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปีศาจวัวนั้น"

หากผู้อาวุโสจิ่วมีซากดาบหลายสิบหลายร้อยตัวอยู่ในมือ แม้ว่าพลังการต่อสู้ของเจ้าวัวต้าลี่จะมหาศาล ก็จะถูกผลาญพลังจนตายได้เช่นกัน

ในตอนที่พวกเขาเป็นกังวล ผู้อาวุโสจิ่วก็หัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า

“ปีศาจวัว เจ้ารอดมาถึงตอนนี้ได้ ข้ายอมรับเลยว่ามีแปลกใจอยู่บ้าง”

“แต่เจ้าคิดว่าความแข็งแกร่งของเจ้านั้นมากแค่ไหนกัน?”

“เจ้าคิดจริงๆ เหรอว่าเจ้าจะล้มฟ้าได้?”

“ข้าจะบอกอะไรให้ ข้ายังมีซาดาบอีกหลายร้อยตัว พวกมันจะฆ่าเจ้าอย่างช้าๆ ฮ่าๆๆๆ…”

เสียงหัวเราะของผู้อาวุโสจิ่วดังก้องไปทั่ว

ซากดาบหลายร้อยตัว.......

เมื่อได้ยินคำว่า “ซากดาบหลายร้อยตัว” ทุกคนต่างตกตะลึง และในใจก็รู้สึกหนักอึ้ง

หยุนซีตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ “ผู้อาวุโสจิ่ว พวกเจ้ากล้าขัดคำสั่งของท่านพ่อข้า ลับหลังแอบสร้างซากดาบ เจ้าไร้หัวใจและโหดเหี้ยมเช่นนี้ ไม่กลัวถูกฟ้าผ่าลงโทษบ้างหรือ?”

ผู้อาวุโสจิ่วหัวเราะเยาะออกมาและพูดอย่างเย้ยหยันว่า “หยุนซี ในอดีตข้าเห็นแก่หน้าหยุนซาน จึงเรียกเจ้าว่า ‘นักปราชญ์หญิง”

“แต่ตอนนี้ เจ้าก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น”

“เจ้าคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์อะไรมาตะโกนใส่ข้า?”

“ถ้าเจ้ากล้าทำตัวไม่เคารพต่อข้าอีก ระวังปากของเจ้าจะถูกข้าฉีกเป็นชิ้นๆ!”

ใบหน้าของหยุนซีเปลี่ยนเป็นสีซีดคล้ำด้วยความโกรธในทันที

เยี่ยชิวจ้องมองผู้อาวุโสจิ่วอย่างเย็นชาและพูดด้วยเสียงแข็งกร้าวว่า “เจ้าเฒ่า หากเจ้ากล้าพูดจาล่วงเกินซีเอ๋อร์อีก เจ้าคอยดูเถอะ!”

“ที่เจ้าบอกว่ามีซากดาบตั้งหลายร้อยตัว ใครจะเชื่อเจ้า?”

“ถ้าเจ้ามีซากดาบมากขนาดนั้น ทำไมถึงเพิ่งเอาออกมาแค่ไม่กี่ตัวเองล่ะ?”

“สุดท้ายแล้ว ก็แค่คำพูดหลอกลวงเท่านั้นเอง”

“พอใช้วิธีแบบนี้ ก็แสดงว่าพวกเจ้าหมดหนทางแล้วจริงๆ”

“ต้าลี่ เดี๋ยวไม่ว่าจะมีซากดาบออกมาเท่าไหร่ เจ้าก็ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือรอดแม้แต่ตัวเดียว!”

เจ้าวัวต้าลี่ตอบกลับอย่างไม่ลังเลว่า “รับทราบ!”