วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2067

“โครม!”

“โครม!”

เสียงดังสนั่นมาจากฟ้า กรงขังแตกละเอียด ศพนักดาบสองร่างในสายตาของทุกคน

ศพนักดาบสองร่างนี้สวมชุดรบสีดำสนิทเหมือนกับศพนักดาบที่ถูกสังหารไปก่อนหน้า แต่แผ่พลังที่แข็งแกร่งออกมา

“ปัง!”

ต้าลี่ลงมือทันที หมัดทั้งสองข้างพุ่งออกไปอย่างเร็วและหนักเหมือนภูเขาถล่ม

“เช้ง…เช้ง…”

เสียงดาบสองเล่มดังกังวาน ศพนักดาบสองร่างถือดาบศักดิ์สิทธิ์เข้าปะทะกับหมัดของต้าลี่อย่างไม่ถอย

พวกมันเป็นเครื่องจักรสังหารไร้ความคิด ต่อให้ไม่ใช่แค่ต้าลี่ แม้แต่จักรพรรดิมาเอง พวกมันก็ไม่หวั่น

เพียงพริบตา การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้น

ต้าลี่ปะทะกับศพนักดาบสองร่างจนฟ้าถล่ม แผ่นดินสะเทือน เกิดปรากฏการณ์ประหลาดต่างๆ ไม่หยุด

พลังแห่งดาบและพลังสังหารกระจายไปทั่วทุกทิศ การต่อสู้ดุเดือดมาก

หมัดทั้งสองของต้าลี่แข็งแกร่งราวกับเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งที่สุดในโลก ทุกครั้งที่เขาชกออกไป พลังที่สะท้อนออกมาก็หนักดั่งภูเขาและเร็วราวกับแสง

“บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!”

ทันใดนั้น ศพนักดาบสองร่างก็ใช้กระบวนท่าดาบที่แข็งแกร่งออกมา พลังแห่งดาบมากมายพุ่งสู่ท้องฟ้า แล้วฟาดลงมาที่ต้าลี่

ทุกที่ที่พลังแห่งดาบผ่าน ทุกสิ่งถูกตัดขาด เกิดเป็นหุบเขาอากาศที่ลึกไม่มีทีี่สิ้นสุด

เยี่ยชิวหรี่ตามอง เขาพบว่าศพนักดาบทั้งสองนี้แข็งแกร่งกว่าศพนักดาบที่ถูกต้าลี่ฆ่าก่อนหน้านี้มาก

ยิ่งไปกว่านั้น ศพนักดาบทั้งสองร่างยังรวมกันอย่างยอดเยี่ยม ทำให้พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อรวมพลังกัน พลังของพวกมันเกือบจะเทียบเท่ากับนักบุญใหญ่แล้ว

นี่เป็นการต่อสู้ที่โหดร้าย

“บึ้ม!”

ต้าลี่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์สร้างขวานยักษ์แล้วฟาดไปที่ศพนักดาบร่างหนึ่ง

ในเวลาเดียวกัน ศพนักดาบร่างนั้นส่งเสียงกรีดร้องที่น่าขนลุกจากปากของมัน แล้วฟาดฟันดาบยาวสร้างพลังแห่งดาบนับพันสายขึ้นมาสกัดขวานยักษ์ของต้าลี่

ขณะที่ทั้งสองปะทะกัน พลังแห่งดาบกระจายออกไปเหมือนดวงดาวหางพุ่งผ่านท้องฟ้า

พลังแห่งดาบบางส่วนพุ่งเข้ากรีดเนื้อของต้าลี่จนเป็นรอยเลือด บางจุดกระดูกขาวโผล่ออกมาน่าตกใจ

ศพนักดาบอีกหนึ่งร่างยังสะบัดดาบยาวต่อสู้กับต้าลี่ไม่หยุด

เวลาผ่านไปสักพัก

ต้าลี่ถอยออกมาจากการต่อสู้กับศพนักดาบทั้งสองร่าง สภาพของเขาในตอนนี้ได้รับบาดเจ็บหนัก เลือดไหลเต็มร่างกาย

หยุนซีและพวกพ้องล้วนกังวลอย่างมาก จากไกลๆ

สุดท้ายแล้ว ต้าลี่เป็นความหวังเดียวของพวกเขาในตอนนี้ หากต้าลี่ต้านทานศพนักดาบสองร่างนี้ไม่ได้ พวกเขาจะเจอกับปัญหาใหญ่

“ฟึบ!”

แสงสว่างส่องมาจากหน้าอกของต้าลี่ ร่างกายของเขาหายจากบาดแผลทั้งหมดในชั่วพริบตา

คราวนี้พลังสังหารในตัวต้าลี่ยิ่งเข้มขึ้น เขาก้าวย่างไปยังศพนักดาบทั้งสองร่าง

ขวานยักษ์ที่ต้าลี่สร้างขึ้นด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์แตกไปแล้ว เลยเปลี่ยนเป็นดาบยาวเก้าด้าม

“หืม?”

เยี่ยชิวเบิกตากว้าง เขามองออกว่าท่าของต้าลี่เป็นการประยุกต์ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ในการสร้างกระบวนหมัดเทพแห่งต้าลี่ที่ใช้ดาบเก้าเล่ม

แม้ว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ต้าลี่ใช้จะไม่ใช่ท่าเทพแห่งต้าลี่ของจริง แต่พลังก็ไม่ได้แย่เลย ที่สำคัญคือไม่เปลืองพลัง

“แจ๋วเลย ต้าลี่ฉลาดขึ้นแล้ว”

ต้าลี่ไม่เพียงแค่ฉลาดขึ้นเท่านั้น แต่เขารวมพลังของดาบทั้งเก้าเล่มเข้าด้วยกันเพื่อโจมตีศพนักดาบร่างหนึ่ง

ศพนักดาบร่างนั้นรู้สึกถึงอันตรายทันที จึงรีบใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ป้องกันตัวเอง

“เช้ง! เช้ง! เช้ง!”

ประกายไฟพุ่งกระจายออกมา ดาบศักดิ์สิทธิ์ถูกดาบทั้งเก้าของต้าลี่ฟันจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

“อย่าพูดมาก รีบไปจับตัวเยี่ยฉังเซิงสะ” ผู้อาวุโสเก้าพูดด้วยสีหน้าซีด

พวกเขาใช้เวลาร้อยปี ทุ่มเททรัพย์สิน กำลังคนและวัสดุจำนวนนับไม่ถ้วนถึงจะสร้างศพนักดาบสามตัวนั้นได้

แต่ตอนนี้ พววกมันถูกต้าลี่สังหารไปแล้ว เหลือเพียงตัวสุดท้ายที่ใกล้จะตาย

เมื่อกี้ผู้อาวุโสเก้าไม่ทำเอง เพราะเห็นว่าศพนักดาบสองตัวร่วมมือกันทำให้ต้าลี่บาดเจ็บ จึงอยากดูว่ามันจะฆ่าต้าลี่ได้หรือไม่

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า แม้จะมีศพนักดาบเพิ่มมาอีกก็ฆ่าต้าลี่ไม่ได้

เลยต้องทำตามแผนเดิม

พอผู้อาวุโสเก้าพูดจบ ผู้อาวุโสลิ่วและผู้อาวุโสเจ็ดก็กระโจนไปยังเยี่ยชิวทันที

“คุณชายเยี่ย ระวัง!”

จิ่วเจี้ยนเซียนเตือนเสียงดัง พร้อมกับกระโจนขึ้นฟ้าไปพร้อมกับสามกระบี่เซียน

แม้ว่าเยี่ยชิวจะเฝ้าดูการต่อสู้อยู่ตลอด แต่เขาไม่ได้ประมาท เมื่อผู้อาวุโสลิ่วและผู้อาวุโสเจ็ดเริ่มเคลื่อนไหว เขาก็เห็นทันที

“ชิ้ง!”

เยี่ยชิวไม่ลังเล รีบใช้ความเร็วหลบออก

ก่อนที่ผู้อาวุโสลิ่วและผู้อาวุโสเจ็ดจะไปที่เยี่ยชิว พวกเขาก็ถูกกระบี่เซียนทั้งสี่ขวางไว้ การต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายจึงเริ่มขึ้น

ขณะที่ผู้อาวุโสเก้ากำลังจะลงมือ เขานึกถึงเฉินฝานที่ถูกเยี่ยชิวฆ่าตาย

“ไอ้หนูนั่นแปลกๆ แม้พลังบำเพ็ญเพียรไม่สูง แต่ก็ฆ่าปราชญ์ได้ ไม่ง่ายเลยกับมัน”

เมื่อผู้อาวุโสเก้าคิดออก ก็สั่งผู้อาวุโสสี่ทันที “เจ้าสี่ ไปจับเยี่ยฉังเซิง ข้าจะไปดูอาการของผู้อาวุโสใหญ่ ระวังตัวด้วย”

“วางใจเถอะ แค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับหยวนอิง ข้าไม่ต้องออกแรงแม้แต่นิดก็สามารถจับมันได้” ผู้อาวุโสสี่พูดอย่างมั่นใจ แล้วก้างเพียงก้าวเดียว ยืนตรงหน้าเยี่ยชิวทันที

ทั้งสองห่างกันไม่เกินสามเมตร

“ไอ้หนู ยอมแพ้ซะ!” ผู้อาวุโสสี่ยกมือขึ้น พุ่งไปจับหัวเยี่ยชิว

ทันใดนั้น เยี่ยชิวหลบไปอย่างเร็ว

ผู้อาวุโสสี่กำลังจะไล่ตาม ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างบนฝ่ามือของเขา พอก้มลงมองก็เห็นเปลวไฟสีฟ้าเล็กเท่าเมล็ดข้าวติดอยู่บนฝ่ามือของเขา