อ่านสรุป บทที่ 2068 พลังแห่งดาบสี่สิบเก้าสาย จาก วิสารทแพทย์เทวัญ โดย หูหยานล่วนหยู
บทที่ บทที่ 2068 พลังแห่งดาบสี่สิบเก้าสาย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายความสามารถแปลก วิสารทแพทย์เทวัญ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หูหยานล่วนหยู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“นี่มันอะไรกัน?”
ผู้อาวุโสสี่มองด้วยความสงสัย
เขาเห็นไฟที่มือนั้นมีขนาดเพียงเม็ดข้าว ถ้าไม่ใช่ปราชญ์ผู้ทรงพลัง คงไม่ทันได้สังเกตเลย
มันเล็กมาก
นอกจากนี้ นอกจากสีที่เป็นสีฟ้าสดใสแล้ว มันก็ไม่มีอะไรพิเศษเลย แม้กระทั่งความร้อนเพียงเล็กน้อยก็ไม่มี
ตอนที่ผู้อาวุโสสี่ยื่นมือออกไปก่อนหน้านี้ ก็ยังไม่มีไฟก้อนนี้ในฝ่ามือ จนกระทั่งเขาพยายามจะจับเยี่ยชิวแต่จับไม่โดน ไฟนี้จึงปรากฏขึ้นมา
พูดได้ว่าไฟก้อนนี้เกิดจากฝีมือของเยี่ยชิว
“หรือว่าเยี่ยฉังเซิงคิดจะใช้ไฟก้อนนี้สู้กับข้า?”
ผู้อาวุโสสี่คิดได้ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที ราวกับว่าเขามองเยี่ยชิวเป็นคนโง่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง เจ้าคิดจะใช้ไฟก้อนเล็กๆนี่มาสู้กับข้าเนี่ยนะ? เจ้าโง่แล้วล่ะ!”
“ข้าเป็นถึงปราชญ์ผู้ทรงพลัง ไฟก้อนแค่นี้ ข้าดับได้ชิวมาก”
หืม เขาไม่รู้หรือว่ามันคือไฟพิเศษ?
เยี่ยชิวรู้สึกแปลกใจ
ตามเหตุผลแล้ว ปราชญ์ผู้ทรงพลังควรจะรู้จักสิ่งนี้ตั้งแต่แรกเห็น แต่ดูจากปฏิกิริยาของผู้อาวุโสสี่แล้ว เขาเหมือนไม่รู้จักมัน
หากเขารู้จัก เขาคงไม่ใจเย็นแบบนี้
แน่นอนว่านี่ก็เป็นเพราะเยี่ยชิวตั้งใจทำให้เกิดขึ้น เขาจงใจย่อขนาดของไฟพิเศษให้เล็กลง เพื่อให้ผู้อาวุโสสี่ประมาท
“ไม่รู้จักก็ดี เพราะพอเจ้ารู้ตัว มันจะสายเกินไปแล้ว”
เยี่ยชิวแอบยิ้มในใจ มองไปที่ผู้อาวุโสสี่พร้อมกับพูดว่า “ดับมันได้ชิวๆ? เจ้าลองดูสิ!”
“ไม่เชื่อหรอ? ดี ข้าจะทำให้เจ้าหมดหวังเดี๋ยวนี้แหละ” ผู้อาวุโสสี่พูดจบก็ตบมือแรงๆเพื่อทำลายไฟนี้
แต่เมื่อเขาแยกมือออก ไฟก้อนเล็กๆ นั้นยังอยู่เหมือนเดิม
“หืม?”
คิ้วของผู้อาวุโสสี่ขมวดเล็กน้อย
พลังที่เขาใช้ไปเมื่อกี้ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่หนึ่งในร้อยของพลังทั้งหมดของปราชญ์ แต่ก็มากพอที่จะสังหารผู้ฝึกยุทธขั้นต้นได้
แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่า เขาจะไม่สามารถดับไฟก้อนเล็กๆนี้ได้
ไม่น่าเชื่อ!
เขาตระหนักในทันทีว่าไฟก้อนนี้มีอะไรบางอย่างแปลกๆ
“เจ้าจะลองอีกไหมล่ะ?” เยี่ยชิวถามอย่างอารมณ์ดี
“ฮึ” ผู้อาวุโสสี่แค่นเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ ปล่อยพลังชี่แท้ออกจากมือขวา จากนั้นก็สะบัดมืออย่างแรงเพื่อจะเหวี่ยงไฟก้อนนี้ออกไป
แต่ปรากฏว่า ไฟก้อนนี้ราวกับว่ามันสลักติดอยู่กับผิวหนังของเขาและหลอมรวมกับเนื้อของเขาไปแล้ว
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ผู้อาวุโสสี่รู้สึกตกใจ
เยี่ยชิวพูดอย่างตลกว่า “เจ้าไม่ใช่ปราชญ์ผู้ทรงพลังหรอกหรือ? แล้วทำไมดับไฟก้อนเล็กๆนี้ไม่ได้ล่ะ?”
“ก็แค่ไฟก้อนเดียว ข้าไม่อยากสนใจไรมากนัก” ผู้อาวุโสสี่พูดจบก็ใช้มือทั้งสองตบมันอีกครั้ง
“ป้าบ!”
เสียงตบมือดังก้องราวกับฟ้าร้อง
ครั้งนี้เขาใช้พลังถึงห้าส่วน เมื่อเขาแยกมือออกก็พบกับความน่าตกใจ
ไฟนั้นยังไม่ดับ
ถึงไฟก้อนนั้นจะมีขนาดเพียงเม็ดข้าว แต่พลังชีวิตของมันกลับแข็งแกร่งอย่างมาก
“เป็นไปได้ไง?”
ผู้อาวุโสสี่คิดว่าตัวเองคงตาฝาดไปแล้ว ไม่งั้นทำไมเขาจึงดับไฟก้อนเล็กๆนี้ไม่ได้?
มันแปลก
มันแปลกมาก!
“ไฟก้อนนี้มันคืออะไรกันแน่?” ผู้อาวุโสสี่อดไม่ได้ที่จะถามออกมา
เยี่ยชิวหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้าคือผู้อาวุโสของนิกายที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวง แค่ไฟก้อนเดียวเจ้าก็ยังไม่รู้จัก น่าอายเสียจริง?”
ผู้อาวุโสสี่โกรธจนหน้าเปลี่ยนสีแล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เยี่ยฉังเซิง ข้าจะบอกให้นะ ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิธีไหนก็ทำอะไรข้าไม่ได้”
“จริงหรอ?” เยี่ยชิวหัวเราะ “งั้นเจ้าลองดับไฟก้อนนี้ดูสิ”
ต่อมา
กระบี่พลังแห่งดาบทั้งสี่สิบเก้าดาวก็เรียงตัวอยู่เหนือฝ่ามือของผู้อาวุโสสี่ โดยแบ่งตำแหน่งออกไปต่าง ๆ กัน จนในที่สุดก็กลายเป็นกระบวนท่ากระบี่ขนาดเล็ก
“เยี่ยฉังเซิง ดูให้ดี ข้าผู้อาวุโสจะใช้กระบวนท่ากระบี่บดขยี้ไฟของเจ้าให้สิ้นซาก” ผู้อาวุโสสี่พูดเสร็จแล้วก็ร้องเสียงดังว “บดขยี้!”
ฮวง!
กระบวนท่ากระบี่กระแทกลงบนเปลวไฟ
เปลวไฟราวกับถูกสายฝนกระหน่ำ ใส่เสียง “ซี่ซี่” และมีควันขาวลอยขึ้นมา พริบตาเดียวก็จางหายไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ผู้อาวุโสสี่เก็บกระบวนท่ากระบี่แล้วหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ “เยี่ยฉังเซิง เห็นไหม ไฟของเจ้าไม่เท่าไหร่เลย”
“มีอะไรอีกก็เอาออกมา ข้าผู้อาวุโสจะรับมือทั้งหมด”
“ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า ความสิ้นหวังคืออะไร!”
“เจ้าสี่ เจ้าอาจจะดีใจเกินไปแล้วหรือ?” เยี่ยชิวยิ้มกว้างชี้ไปที่ฝ่ามือของผู้อาวุโสสี่
ผู้อาวุโสสี่ก้มลงมอง ใบหน้าก็เปลี่ยนสี
เห็นว่า เปลวไฟที่เขาเพิ่งใช้กระบวนท่ากระบี่บดขยี้นั้น กลับมาอยู่บนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง และยังคงขนาดเท่าเมล็ดข้าว เปล่งแสงสีน้ำเงินอันลึกลับ
“ไฟอะไรกันที่สามารถไม่ตายไม่ดับได้ หรือว่า…ไฟพิเศษ!”
ผู้อาวุโสสี่ใจสะท้าน มองเยี่ยชิวด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ถามว่า “นี่คือไฟพิเศษ?”
“โอ้ววว้าว ในที่สุดก็จำได้แล้วหรอ?” เยี่ยชิวแย้มยิ้มอย่างสดใส
จริงมั้ยว่าเป็นไฟพิเศษ?
ผู้อาวุโสสี่อึ้ง!
เขาพูดด้วยเสียงเย็นชา “ไฟพิเศษแม้จะมหัศจรรย์ แต่ไฟพิเศษที่เล็กเท่านี้ ระดับก็คงไม่สูงนัก ไม่งั้นด้วยพลังของเจ้าที่มีเท่านี้ คงไม่มีทางได้มันมา”
“เยี่ยฉังเซิง เจ้าคงต้องผิดหวังแล้ว”
“ข้าผู้อาวุโสมีร่างกายของปราชญ์ ไฟพิเศษนี้ทำร้ายข้าไม่ได้หรอก”
“เจ้าสี่ ข้าชื่นชมความมั่นใจของเจ้านะ” เยี่ยชิวพูดชวนให้คิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...