วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2069

ทันใดนั้น ฝ่ามือของผู้อาวุโสสี่ก็รู้สึกร้อนขึ้นมา เพียงแต่ว่าความรู้สึกนั้นค่อนข้างเบาบาง

เขาจึงไม่สนใจมันเลยแม้แต่น้อย

“เยี่ยฉังเซิง ไฟพิเศษของเจ้าอ่อนแอเกินไป ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก” ผู้อาวุโสสี่กล่าวด้วยความมั่นใจ

“จริงหรือ?” เยี่ยชิวเผยรอยยิ้ม

ผู้อาวุโสสี่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนฝ่ามือ เมื่อมองไปก็พบว่าไฟพิเศษได้เผาฝ่ามือของเขาจนเกิดรูขนาดเท่าหัวแม่มือไปแล้ว

“นี่มัน......เป็นไปได้ยังไง?”

ผู้อาวุโสสี่ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น

เพราะร่างกายของเขาเป็นร่างปราชญ์ ซึ่งไฟพิเศษธรรมดาไม่สามารถทำอะไรเขาได้

แต่ไฟพิเศษนี้กลับสามารถเผาฝ่ามือของเขาได้ แสดงว่ามันไม่ใช่ไฟพิเศษธรรมดา

“หรือว่าเป็นไฟพิเศษระดับสวรรค์?”

ขณะที่ผู้อาวุโสสี่กำลังคาดเดา ไฟพิเศษบนฝ่ามือของเขาก็ลุกโชนขึ้นและขยายใหญ่จนมีขนาดเท่ากับถาด

“ขยายใหญ่ได้อีกงั้นหรือ”

ผู้อาวุโสสี่ตกตะลึง

ทันใดนั้น มือขวาของเขาก็ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

ไม่เพียงแค่นั้น หลังจากไฟพิเศษเผามือขวาของเขาจนหมด มันก็เริ่มลุกลามขึ้นไปเรื่อยๆ จนเผาทุกส่วนที่ผ่านไปจนกลายเป็นเถ้า

“อ๊า...…”

ผู้อาวุโสสี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“เจ้าสี่ ไหนเจ้าบอกว่าไฟพิเศษของข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้ แล้วเจ้าจะโวยวายทำไม” เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แววตาของผู้อาวุโสสี่เต็มไปด้วยความโกรธ มือซ้ายของเขาเปรียบราวกับมีด ตัดแขนขวาของตนเองทิ้งไป

“ฉึก!”

แขนขวาถูกตัดออก และก่อนที่มันจะตกลงพื้นก็ถูกไฟพิเศษเผาจนเป็นเถ้าถ่าน

ทันใดนั้น บริเวณที่ถูกตัดก็เกิดแสงวูบไหว และแขนขวาของเขาก็งอกขึ้นมาใหม่ในทันที

จากนั้น ผู้อาวุโสสี่จ้องเยี่ยชิวด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกล่าวเสียงแข็งว่า “ข้าไม่คิดว่าเด็กอย่างเจ้าจะใช้ไฟพิเศษลอบโจมตีข้า หากข้าไม่ได้มีวรยุทธ์อันแกร่งกล้า วันนี้คงถูกเล่นงานเป็นแน่”

“ข้าไม่ได้บาดเจ็บมาหลายปีแล้ว เจ้ากล้าทำร้ายข้า วันนี้ข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้นๆ”

“เยี่ยฉังเซิง ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง เจ้ายังเหลือไพ่ตายอะไรอีก ใช้มันออกมาให้หมด”

แม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่ใจของเขาก็เริ่มระแวดระวังมากขึ้น และในขณะที่เขาพูด ร่างกายของเขาก็ปล่อยแสงพุ่งออกมา

เพียงพริบตา ผู้อาวุโสสี่ก็มีเกราะสีดำคลุมร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้า เหลือไว้แค่ดวงตาเพียงคู่เดียวที่สามารถมองเห็นได้

นี่คือเกราะระดับสูงสุด

มันสามารถรับการโจมตีจากผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่ได้

“ข้ามีเกราะป้องกัน เจ้าจะทำอะไรข้าได้?” ผู้อาวุโสสี่ตะโกนออกมาว่า “เยี่ยฉังเซิง เจ้าจะใช้ไฟพิเศษเผาข้าไม่ใช่หรือ เข้ามาเลย!”

“ในเมื่อเจ้าพูดแบบนี้ หากข้าไม่ใช้ไฟพิเศษเผาเจ้า ดูท่าคงจะเสียมารยาท” เยี่ยชิวยกมือขวาขึ้น พร้อมปล่อยไฟพิเศษขนาดเท่าเมล็ดข้าวที่เปล่งแสงสีฟ้าลึกลับเหมือนก่อนหน้านี้ออกมา

เยี่ยชิวดีดนิ้ว

“ควับ!”

ไฟพิเศษพุ่งไปตกลงบนเกราะของผู้อาวุโสสี่ ทันใดนั้นก็เกิดเสียง “ซี่ๆ” ดังขึ้น

ผู้อาวุโสสี่มองดู เห็นเพียงว่าควันสีขาวออกมาจากเกราะของเขา แต่เกราะยังคงไม่เป็นอะไร

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เยี่ยฉังเซิง ไฟพิเศษของเจ้าไม่ไหวเอาซะเลย แม้แต่เกราะของข้า เจ้ายังสร้างความเสียหายให้มันไม่ได้เลย แล้วเจ้าจะเผาข้าได้ยังไง?” ผู้อาวุโสสี่หัวเราะ “เยี่ยฉังเซิง เจ้ายังมีไฟพิเศษอยู่อีกหรือไม่”

เยี่ยชิวพยักหน้า “มี!”

“งั้นก็มาเลย มาเผาข้าเลย” ผู้อาวุโสสี่กล่าว

“ตามความปรารถนาของเจ้า” เยี่ยชิวดีดนิ้ว ไฟพิเศษสีทองตกลงบนเกราะของผู้อาวุโสสี่

ไฟพิเศษนี้มีขนาดเล็กเท่าเมล็ดข้าว แต่มีแสงสีทองสว่างไสว รูปร่างคล้ายพระพุทธเจ้า บางครั้งก็ได้ยินเสียงสวดมนต์แผ่วๆ ฟังแล้วรู้สึกศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก

“นี่ก็เป็นไฟพิเศษระดับสวรรค์อีกแล้วงั้นหรือ?”

ผู้อาวุโสสี่รู้สึกแปลกใจ แต่รู้สึกดีใจมากกว่า

เพราะในสายตาของเขา เยี่ยชิวตอนนี้เหมือนปลาในตะกร้า เพียงแค่จับเขาได้ สมบัติของเยี่ยชิวก็จะตกอยู่ในมือเขา

ไม่คิดเลยว่า เยี่ยฉังเซิง จะมีเปลวไฟพิเศษมากมายขนาดนี้

"เมื่อได้มันมา พลังต่อสู้ของข้าจะต้องเพิ่มขึ้นอีกขั้นเป็นแน่"

ฟ้าดินไม่เคยทำร้ายข้าจริงๆ!

ความตื่นเต้นในใจของผู้อาวุโสสี่ไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายได้

เยี่ยชิวยกมือขวาขึ้น และที่ปลายนิ้วปรากฏเปลวไฟพิเศษสีขาวอยู่ดวงหนึ่ง

เปลวไฟพิเศษนี้มีขนาดเล็ก แต่กลับเต็มไปด้วยอานุภาพอันศักดิ์สิทธิ์

"มีเปลวไฟพิเศษระดับสวรรค์อีกดวงจริงๆ งั้นหรือ?" ผู้อาวุโสสี่ตาเป็นประกาย

ควับ——

เยี่ยชิวดีดนิ้วเบาๆ เปลวไฟพิเศษตกลงบนร่างของผู้อาวุโสสี่ แต่ก็ไม่สามารถเผาเกราะของเขาได้

"เกราะนี้ของข้า สามารถรับการโจมตีจากผู้ที่มีพลังระดับนักบุญใหญ่ได้ แม้ว่าเจ้าจะมีเปลวไฟพิเศษระดับสวรรค์สี่ดวง ก็ไม่มีทางทำอะไรข้าได้"

ใบหน้าของผู้อาวุโสสี่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

ทันใดนั้น เสียงไม่พอใจของผู้อาวุโสเก้าก็ดังขึ้นข้างหูเขา "เจ้าสี่ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? ซากดาบที่เหลือกำลังจะตายแล้ว เจ้ารีบจับตัวเยี่ยฉังเซิงมาให้เร็ว ไม่เช่นนั้นพวกเราจะมีปัญหาใหญ่"

ผู้อาวุโสสี่รู้สึกถึงความกดดันในใจ จึงหันไปถามเยี่ยชิวว่า "เยี่ยฉังเซิง เจ้ายังมีเปลวไฟพิเศษอีกหรือไม่? ถ้ามีก็เอาออกมาเผาข้า?"

"เปลวไฟพิเศษข้ายังมีอยู่ แต่ไม่จำเป็นต้องใช้มากกว่านี้แล้ว เพราะสี่ดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว" เยี่ยชิวคิดในใจ

ตู้ม!

เปลวไฟพิเศษทั้งสี่ดวงราวกับได้รับพลังจากเทพเจ้า ทันใดนั้นมันขยายจากขนาดเมล็ดข้าวไปเป็นต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้า กลิ่นอายที่ร้อนแรงปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ เกราะของผู้อาวุโสสี่ถูกเผาไหม้ในทันที

ผู้อาวุโสสี่ส่งเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว

"นี่ไม่ใช่เปลวไฟพิเศษระดับสวรรค์ แต่มันคือเปลวไฟพิเศษระดับนักบุญ! เยี่ยฉังเซิง เจ้าหลอกข้า อ๊า......"