วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2075

“ฮ่าฮ่า”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนซาน ผู้คนในที่เกิดเหตุก็หัวเราะกันลั่น

สำหรับผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีดเผือก แทบจะหายใจไม่ออกเพราะความโกรธ

คุณกล้าเปรียบเทียบการฝึกฝน ความกล้าหาญ และสายสัมพันธ์กับฉัน แล้วคุณเปรียบเทียบลักษณะนิสัยกับฉันอีก ไม่มีความละอายเลยเหรอ?

โดยไม่คาดคิด หยุนซานจึงพูดกับผู้อาวุโสตระกูลเฉินด้วยท่าทีจริงจังว่า “นอกจากลักษณะนิสัยแล้ว ในแง่ของอายุ ฉันยังไม่เก่งเท่าคุณด้วยซ้ำ”

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

เรียกฉันว่าแก่?

บ้าเอ๊ย!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโกรธมากจนแทบอยากจะกระอักเลือด

คนอื่นๆ แอบหัวเราะคิกคัก

คนที่ประหลาดใจที่สุดคือเยี่ยชิว หยุนซานมักจะทิ้งความประทับใจให้เขาสี่คำว่า เข้มงวดจริงจัง

แต่ตอนนี้ หยุนซานดูเหมือนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง ไม่ยับยั้งชั่งใจเมื่อเผชิญหน้ากับผู้อื่น

“หลังจากเก็บกดมานานหลายปี ชายชราน่าจะใกล้จะระเบิดแล้ว ใช่ไหม?”

“วันนี้ ในที่สุด ก็ได้มีโอกาสระบายความโกรธ เขาจะต้องระบายความโกรธอย่างดุเดือดแน่นอน”

“เฉินเป่ยโต่วผู้น่าสงสารคนนั้น คงโกรธมากแน่ๆ ใช่ไหม?”

เยี่ยชิวมองดูผู้อาวุโสตระกูลเฉิน

เขาเห็นเส้นเลือดบนหน้าผากของผู้อาวุโสตระกูลเฉินปูดขึ้น คิ้วกระตุก และกล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เยี่ยชิวถอนหายใจในใจ “น่าเสียดายจริงๆ นักฝึกฝนแตกต่างจากคนทั่วไป สภาพร่างกายของพวกเขาค่อนข้างดี”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักฝึกฝนที่แข็งแกร่งอย่างเฉินเป่ยโต่วในระดับนี้ แทบจะไม่ป่วยเลยตลอดชีวิต”

“มิฉะนั้น หากชายชรายังคงยั่วยุเขาต่อไป เขาอาจพาเฉินเป่ยโต่วไปพร้อมกับความดันโลหิตสูงหรือเลือดออกในสมองได้”

เฉินเป่ยโต่วพยายามระงับความโกรธและพูดอย่างเป็นลางไม่ดีว่า “หยุนซาน ก่อนหน้านี้ เมื่อฉันพูดกับคุณ คุณไม่กล้าแม้แต่จะเปล่งเสียงออกมาเลย วันนี้มีอะไรแตกต่างไปจากเดิมเหรอ ดวงอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกเหรอ คุณถึงกล้าเผชิญหน้ากับฉัน?”

หยุนซานตอบอย่างจริงจังว่า “วันนี้มันแตกต่างไปจากเดิม”

“มีอะไรแตกต่างไป?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินถาม “คุณคิดว่าคุณจะอวดดีได้เพียงเพราะผู้อาวุโสเก้าและคนอื่นๆ ที่ตายไปแล้วหรือ”

“ไม่เลย” หยุนซานพูดอย่างจริงใจ “วันนี้มันแตกต่างจากก่อนหน้านี้เพราะ...…เฉินฝานตายไปแล้ว”

โอ้พระเจ้า

ก่อเรื่องวุ่นวายที่ไม่จำเป็น

ทันใดนั้น ใบหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็เปลี่ยนเป็นสีคล้ำกว่าก้นหม้อเสียอีก

เขาไม่เคยคาดคิดว่า หยุนซานจะพูดถึงเฉินฝาน ซึ่งก็เหมือนกับการแทงมีดเข้าไปในหัวใจของเขา

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโกรธจัดและพูดอย่างประชดประชันว่า “ฆ่าด้วยมีดยืมมา หยุนซาน ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่า คุณมีความสามารถนี้”

หยุนซานตอบอย่างไม่แสดงอารมณ์ “บางทีคุณอาจจะตาบอด!”

“คุณ” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเดือดดาล

หยุนซานเอามือไว้ข้างหลังแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ คุณมีส่วนสนับสนุนนิกายดาบชิงอวิ๋นมาบ้างในอดีต แม้ว่าจะไม่มาก แต่ฉันก็ยังชื่นชมมัน”

“วันนี้ ฉันให้โอกาสคุณได้”

“ตราบใดที่คุณหยุด หันหลังให้กับเส้นทางที่ผิด และร่วมมือกับฉันในการต่อต้านศัตรูภายนอก ฉันจะไว้ชีวิตคุณได้”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหัวเราะ

“ไว้ชีวิตฉันเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า..….”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหัวเราะอย่างสนุกสนานอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นชี้ไปที่หยุนซานแล้วตะโกนว่า “อย่าคิดว่าคุณจะจัดการกับฉันได้เพียงเพราะผู้อาวุโสเก้าและคนอื่นๆ ตายไปแล้ว”

“ฉันจะบอกคุณให้ ถึงแม้ว่าไอ้สารเลวแก่คนนั้นจะทำลายการฝึกฝนแปดร้อยปีของฉันไป แต่คุณก็ยังเทียบชั้นฉันไม่ได้”

“ในระดับเดียวกัน ฉันคือผู้อยู่ยงคงกระพัน”

หยุนซานดูเหมือนจะคาดเดาท่าทางของผู้อาวุโสตระกูลเฉินไว้นานแล้วและพูดอย่างใจเย็นว่า “แล้วคุณตั้งใจจะเดินไปบนเส้นทางที่มืดมิดหรือเปล่า?”

เห้อ!

หยุนซานกล่าวว่า “เพราะไม่ว่าจะเรื่องอะไร ฉันก็ไม่เคยรู้สึกประหลาดใจเลย”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหยุดชะงัก จากนั้นก็เยาะเย้ย “คุณรู้จักฉันดีขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หยุนซานส่ายหัว “ไม่ใช่เรื่องการรู้จักคุณ แต่เมื่อสุนัขคลั่ง เจ้าของของมันก็ยังโดนกัด”

คุณคือคนที่เป็นสุนัข!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโกรธมาก

ทุกคำพูดจากหยุนซาน รู้สึกเหมือนของมีคมที่ไม่มีใครเทียบแทงทะลุหัวใจของเขา ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตัดสินใจหยุดพูดจาไร้สาระกับหยุนซาน ร่างกายของเขาลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างกะทันหัน ปรากฏขึ้นในอากาศ

จากนั้น เขาก็ยืนสูงขึ้นไปข้างบนและมองลงมาที่ทุกคนราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าที่ปกครองทุกสิ่ง

สายตาของผู้อาวุโสตระกูลเฉินเย็นชา แสดงให้เห็นถึงการฝึกฝนของเขาอย่างเปิดเผย แผ่รัศมีเทพ รัศมีของเขาลึกล้ำดุจท้องทะเล แผ่กระจายไปทั่วโลกราวกับคลื่น

ทันใดนั้น ทุกคนยกเว้นหยุนซานและวัวต้าลี่ก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่น่ากลัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อ่อนแอที่สุดในการฝึกฝน อมตะชางเหม่ยและลู่หลัว ก้มหลังและดิ้นรนเพื่อหายใจ แทบจะคุกเข่าลงบนพื้นภายใต้แรงกดดันนี้

อย่างไรก็ตาม อมตะชางเหม่ยและลู่หลัวยังคงแน่วแน่ในความเชื่อของตน แม้จะเผชิญกับแรงผลักดันอันพิเศษของนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาก็ไม่หวั่นไหว กัดฟันและยืนหยัดต่อไป

“ซวบ!”

หยุนซานก้าวไปด้านข้าง ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนราวกับกำแพงเหล็ก ปิดกั้นแรงกดดันจากผู้อาวุโสตระกูลเฉิน

ในทันใดนั้น ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินจ้องมองหยุนซาน ใบหน้าของเขาไม่ได้ซ่อนเจตนาฆ่า และกล่าวว่า “หยุนซาน เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งของคุณในฐานะผู้นำนิกาย ฉันจะให้โอกาสคุณ หากคุณมีอะไรจะพูดก็พูดตอนนี้ คุณจะไม่มีโอกาสอีกแล้วในภายหลัง!”

หยุนซานกล่าวอย่างใจเย็น “ผู้อาวุโสใหญ่ ฉันอยากจะขอความช่วยเหลือ”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินถามว่า “ขอความช่วยเหลืออะไร?”

หยุนซานตอบว่า “ฉันอยากให้คุณลงไปดูเฉินฝานและเฉินเทียนมิ่ง ถามพวกเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง”