วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 208

ชั่วครู่นั้น เยี่ยชิวก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น

เขารู้ว่า ภายนอกของซูเสี่ยวเสี่ยวดูน่ารักและไร้เดียงสา เขาต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

ด้วยฝีมือทางการแพทย์ของเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกโรงพยาบาลเจียงโจว

ทุกคนทราบกันดีว่า แผนกการแพทย์แผนจีนของโรงพยาบาลเจียงโจวใกล้จะล้มละลายแล้ว ผลงานและยอดก็ตกต่ำลงทุกปี เป็นแผนกที่แย่ที่สุดในโรงพยาบาล

ผู้หญิงที่ทั้งสวยและอายุน้อยแบบเธอและมีฝีมือทางการแพทย์ที่เก่ง ไม่มีเหตุผลที่จะเลือกสถานที่นี้ เว้นแต่ว่า...

สมองของเธอมีปัญหา!

มีคำคำนึงที่เขาเรียกกันว่า ใจกว้างแต่ไร้สมอง อาจหมายถึงคนอย่างซู่เสี่ยวเสี่ยว

ทันใดนั้น ซู่เสี่ยวเสี่ยวหยิบเข็มขึ้นมา แล้วพูดว่า:"หัวหน้าเยี่ย ผู้ป่วยทั้งสามคนฉันรักษาเสร็จแล้วค่ะ ฉันผ่านการทดสอบแล้วหรือยังค่ะ?"

“แน่นอนคุณผ่านแล้ว”เยี่ยชิวพูดด้วยความประหลาดใจ:“คิดไม่ถึว่า คุณอายุน้อยๆ ฝีมือการรักษาก็เก่ง”

“ใช่แล้ว ฝีมือการฝังเข็มของคุณเสี่ยวเสี่ยวสุดยอดมาก เป็นแพทย์จีนที่ที่เก่งที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา”เหล่าเซี่ยงพูดด้วยความชื่นชม

ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดว่า:"ฉันเคยเห็นแพทย์แผนจีนมาหลายคนแล้ว เสี่ยวเสี่ยวสวยที่สุด แน่นอนว่า ฝีมือทางการแพทย์ก็เก่งเช่นกัน"

เมื่อได้รับคำชมจากทุกคน ซู่เสี่ยวเสี่ยวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ใบน้าของเธอก็แดงด้วย

เยี่ยชิวพูดว่า:"ถ้าผมเดาไม่ผิดละก็ เสี่ยวเสี่ยวครอบครัวของคุณฝึกฝนศึกษาการแพทย์แผนจีนด้วยใช่ไหม?"

ซูเสี่ยวเสี่ยวมองเยี่ยชิวด้วยความไม่น่าเชื่อ และพูดว่า "หัวหน้าเยี่ย คุณรู้ได้ยังไง"

เยี่ยชิวหัวเราะพูดว่า:"คุณฝังเข็มอย่างรวดเร็ว และระบุจุดฝังเข็มได้อย่างแม่นยำ ภายใต้สถานการณ์ปกติ จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีในการศึกษาการฝังเข็ม ถึงจะไปถึงระดับนี้ได้"

“หัวหน้าเยี่ยคุณพูดถูกค่ะ ฉันเริ่มเรียนการฝังเข็มเมื่ออายุเก้าขวบ ถึงตอนนี้ก็ประมาณสิบปีได้”

“ครอบครัวของคุณก็เป็นแพทย์แผนจีนด้วยเหรอ?”

“ใช่ ตระกูลซูของเมืองซานเฉิง ฝึกฝนศึกษาการแพทย์แผนจีนมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง และยังเป็นแพทย์ประจำวังหลายชั่วอายุคนด้วย”

“อย่างนี้นี่เอง ก็ว่าอยู่เป็นไปได้เหรอที่คุณจะลืมวิชาฝังเข็มของตกูล ที่แท้บรรพบุรุษของคุณเป็นแพทย์ประจำวังนั้นเอง มันไม่แปลกใจเลย”

"โอ้แม่เจ้า เทคนิคการฝังเข็มทั้งหมดที่ฉันใช้คุณเห็นแล้วสินะ หัวหน้าเยี่ยคุณสุดยอดมาก"ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวทั้งสวยและตาโต มองเยี่ยชิวด้วยความชื่นชม

“ด้วยฝีมือทางการแพทย์และวุฒิการศึกษาของคุณ คงมีโรงพยาบาลหลายแห่งต้องการตัวคุณ ทำไมคุณถึงเลือกโรงพยาบาลของเรา”เยี่ยชิวถาม

ทันใดนั้นสีหน้าของซูเสี่ยวเสี่ยวก็เปลี่ยนไป และเธอก็พูดเสียงเบาว่า:"ฉันมาที่เจียงโจวเพราะแฟนของฉัน"

“บ้านแฟนของฉันอยู่เมืองเจียงโจว ฉันเจอเขาที่มหาวิทยาลัยการแพทย์ เขาอายุมากกว่าฉันสองปีและเป็นรุ่นพี่ของฉัน”

“พวกเราคบกันอยู่คนล่ะที่แบบรักทางไกลมาได้สองปีแล้ว ฉันสัญญากับเขาว่า หลังเรียนจบก็จะมาที่เมืองเจียงโจว จากนั้นเราก็จะแต่งงานและมีลูกสักสองสามคน แต่ไม่คาดคิด ฉันยังไม่ทันเรียนจบ ก็พบว่าเขาป่วยระยะสุดท้าย ปีที่แล้วเขาได้ไปจากฉันตลอดไป ร้องให้…”

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดจบ เขาควบคุมอารมณ์ของเองไม่ได้ เข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยชิวแล้วร้องไห้เสียงดัง

“เสี่ยวเสี่ยว ต่อจากนี้ที่นี่ก็คือบ้านของคุณ พวกเราทุกคนคือครอบครัวของคุณ และเราจะอยู่กับคุณตลอดไป”เยี่ยชิวปลอบใจ

“ค่ะค่ะ ขอบคุณค่ะหัวหน้า”ซูเสี่ยวเสี่ยวกอดเยี่ยชิวอย่างแน่น

เยี่ยชิวรู้สึกราวกับว่ามีลูกบาสเกตบอลสองลูกทับที่หน้าอกของเขา แต่มันนุ่มกว่าลูกบาสเกตบอล

แม่สาวน้อยคนนี้ โตมากับการกินมะละกออย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอจะโตขนาดนี้ได้ยังไง?

ฟู่เหยียนเจี๋ยก็ซาบซึ้งอย่างยิ่ง เช็ดน้ำตาไปด้วย พูดไปด้วยว่า"เสี่ยวเสี่ยว ความรักระหว่างคุณกับแฟนของคุณช่างเจ็บปวดและสวยงามมาก มันซาบซึ้งมาก ฉันขอแนะนำให้คุณเขียนเรื่องราวของคุณเป็นนิยาย ถึงเวลานั้นคงมีหลายคนที่เป็นเหมือนฉันแน่นอน”

เหล่าเซี่ยงถอนหายใจ:"ฉันอายุเยอะแล้วทนฟังเรื่องแบบนี้ไม่ไหว แต่ฉันก็ยังอยากจะร้องไห้"

ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดว่า:"เหล่าเซี่ยง ฉันยืมไหล่ของฉันให้คุณ คุณร้องไห้ออกมาก็ได้นะ"

"ใส่หัวไปเลย!"

หลังจากนั้นไม่นาน