วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2091

ค่ายกลสงครามจักรพรรดิ

เศษกระดูกแตกละเอียด เลือดสีแดงฉาน......

ภาพที่ปรากฏช่างน่าหวาดหวั่น!

แปดนักปราชญ์ที่แข็งแกร่ง ถูกหยุนซานสังหารในพริบตา สูญสิ้นทั้งร่างและวิญญาณ

ภาพนี้สร้างความสะเทือนใจอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะดาบสุดท้ายของหยุนซาน มันรวดเร็วและรุนแรงมาก ดาบเดียวฟันไปที่นักปราชญ์หญิงจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นอย่างไร้ปราณี

บรรยากาศในสนามเงียบสงัดจนไม่มีเสียงใดๆ

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นทั้งหลายต่างตกตะลึงจนไม่อาจกะพริบตา

“นี่ใช่ประมุขแห่งนิกายที่อ่อนแอของพวกเรางั้นหรือ?”

หลังจากนิ่งงันไปชั่วครู่ ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ฟื้นตัวและส่งเสียงตะโกนพร้อมกัน

“ท่านประมุขจงเจริญ!”

“ท่านประมุขจงเจริญ!”

“......”

ศิษย์หลายหมื่นคนต่างตะโกนเสียงดังจนสุดเสียง

พวกเขาต่างหน้าตาแดงระเรื่อ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สายตาที่มองไปยังหยุนซานเต็มไปด้วยความเคารพบูชา

หยุนซานเพียงลำพังสามารถสังหารนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งถึงแปดคนได้ ผลงานเช่นนี้ควรจารึกลงในประวัติศาสตร์

หยุนซานถือดาบเทพยืนอยู่ในค่ายกลสงครามจักรพรรดิ ยืดหลังตรง ร่างกายของเขาไม่เปื้อนเลือดแม้แต่นิดเดียว

แม้ว่าภาพด้านหลังของเขาจะดูผอมบาง แต่ในสายตาของศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋น แผ่นหลังดังกล่าวคือภูเขาลูกใหญ่

ภูเขาใหญ่ที่สามารถปกป้องพวกเขาจากพายุร้ายได้!

หยุนซานเงยหน้ามองไปยังกลุ่มผู้มีฝีมือสูงพันธมิตรทั้งห้าผู้ที่อยู่บนท้องฟ้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เข้ามาต่อได้เลย!”

แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำ แต่กลับแฝงไว้ด้วยการท้าทายอย่างชัดเจน

พันธมิตรทั้งห้ามีผู้มีฝีมือสูงมากมายที่ต้องการเพื่อทำลายล้างนิกายดาบชิงอวิ๋น และตอนนี้มีนักปราชญ์ถึงแปดคนที่ตายภายใต้ดาบของหยุนซาน พวกเขาย่อมไม่ยอมเลิกราเพียงเท่านี้

หยุนซานเองก็ตระหนักถึงข้อนี้ดี และได้เตรียมใจที่จะสู้จนถึงที่สุด

บนท้องฟ้าอันว่างเปล่า

อู่จี๋เทียนจุนมองไปยังเซียวฉงโหลวและนักปราชญ์สามคน ณ เวลานี้ สีหน้าของเซียวฉงโหลวและนักปราชญ์ทั้งสามช่างดูอึดอัดยิ่งนัก

หยุนซานไม่เพียงแต่สังหารคนของพวกเขา เขายังกล่าวท้าทายอีกด้วย นี่ถือเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ

อู่จี๋เทียนจุนแม้จะแสร้งทำเป็นเรียบเฉย แต่ภายในใจกลับยินดีจนแทบจะหัวเราะออกมา

“เยี่ยมมาก!”

“ยิ่งคนของพวกเจ้าตายมากเท่าไหร่ ข้ายิ่งมีความสุข!”

“หากพวกเจ้าตายจนหมดสิ้น ข้าจะสามารถครอบครองตงฮวงได้โดยไม่ต้องเปลืองแรง”

ถึงแม้อู่จี๋เทียนจุนจะหัวเราะดังลั่นอยู่ในใจ แต่ใบหน้ากลับไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

หยุนซานรออยู่ชั่วขณะ เมื่อเห็นว่าพันธมิตรทั้งห้ายังไม่ส่งคนเข้ามา เขาก็หัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า “พวกเจ้าไม่ต้องการทำลายล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นแล้วงั้นหรือ? แล้วทำไมถึงยังไม่ลงมือ? หรือพวกเจ้าเป็นพวกขลาด”

ผู้นำนักปราชญ์หลายคนยังไม่ได้กล่าวอะไร ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนดังกึกก้อง

“เจ้าว่าใครขลาด?”

ร่างของชายชราผู้หนึ่งที่อยู่หลังสุดของปราชญ์ฮุ่นตุ้นกระโดดออกมา พุ่งตรงไปยังหยุนซาน

ชายชราผู้นี้คือผู้ที่เกือบจะบรรลุถึงขั้นนักบุญใหญ่แห่งนักปราชญ์

“กลับมาเร็ว!” นักปราชญ์แห่งฮุ่นตุ้นตะโกนเตือนอย่างร้อนใจ

ทว่าชายชราผู้นั้นกลับไม่สนใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

“หยุนซาน ข้าจะเป็นคนเอาชีวิตเจ้าเอง!”

ชายชราราวกับดาวตก หลังจากพุ่งเข้ามายังค่ายกลสงครามจักรพรรดิ เขาก็ปล่อยหมัดที่ทรงพลังออกมา

หมัดทำลายสวรรค์และโลก!

หมัดทั้งสองข้างของชายชราพุ่งตรงไปด้านหน้า พละพลังอันยิ่งใหญ่ก็หลั่งไหลลงมาราวกับแม่น้ำสายยาวที่น่าสะพรึงกลัว ทรงพลังและยิ่งใหญ่มุ่งตรงไปยังร่างของหยุนซาน

นี่คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของชายชรา

“แช้ง!”

หยุนซานปัดหมัดออกไปด้วยดาบเทพอย่างแข็งแกร่ง

“ตู้ม!”

แสงดาบเหมือนมังกรพุ่งทะยาน แหวกทำลายหมัดทรงพลังของชายชราจนแยกออกเป็นรู

หลังจากนั้น ชายชราก็หยุดฝีเท้าของเขาอย่างรวดเร็ว มองหยุนซานด้วยความหวาดกลัว

อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า “ถึงหยุนซานจะเป็นประมุขของนิกายอันดับหนึ่งในตงฮวง แต่เขาก็อยู่ในระดับนักบุญใหญ่เท่านั้น อีกทั้งยังเพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ทำให้ตอนนี้เขาอ่อนแรงมาก”

“หากพวกท่านสี่คนออกโรงพร้อมกัน นั่นก็คงเป็นการรังแกมากเกินไป หากข่าวนี้แพร่ออกไป คงฟังดูไม่ดีแน่”

“ข้าขอเสนอให้พวกท่านสี่ฝ่ายส่งนักปราชญ์ออกไปอีกแปดคน”

“ถ้ามีอีกนักปราชญ์อีกแปดคนออกมาสู้ หยุนซานคงจะรับมือไม่ไหวเป็นแน่”

แน่นอนว่าอู่จี๋เทียนจุนไม่อยากให้เซียวฉงโหลวและปราชญ์อีกสามคนออกโรง หากพวกเขาลงมือ หยุนซานคงต้องตายเป็นแน่

ในสายตาของอู่จี๋เทียนจุน หยุนซานเป็นคนที่ใกล้ตายแล้ว เขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อรีดเค้นหยุนซานให้ใช้พลังที่เหลือออกมาให้หมด

ถึงแม้หยุนซานจะผ่านการต่อสู้มาแล้วหลายรอบแล้วก็ตาม แต่ในใจของอู่จี๋เทียนจุนก็เหมือนกระจกที่เห็นได้ชัดเจน แม้จะส่งนักปราชญ์แปดคนออกมา ก็ไม่สามารถฆ่าหยุนซานได้ มีแต่จะถูกหยุนซานฆ่าตายเท่านั้น

นี่แหละคือเป้าหมายของเขา

เขาต้องการใช้มือของหยุนซานเพื่อสังหารยอดฝีมือของสี่สำนักให้มากขึ้น เพื่อลดทอนพลังของทั้งสี่สำนักลง

เซียวฉงโหลวและปราชญ์อีกสามคนไม่ได้โง่ พอได้ยินคำพูดของอู่จี๋เทียนจุน พวกเขาก็สังเกตเห็นเจตนาของอู่จี๋เทียนจุนทันที และต่างก็ด่าทออยู่ในใจ

“เจ้าเฒ่าอู่จี๋ เจ้าช่างเจ้าเล่ห์นัก!”

“คิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อลดทอนพลังของพวกเรา ฝันไปเถอะ!”

“พวกข้าจะไม่ตกหลุมพรางของเจ้าเป็นแน่!”

“......!”

เซียวฉงโหลวจึงพูดขึ้นว่า “แม้จะส่งนักปราชญ์แปดคนไป ก็คงไม่สามารถฆ่าหยุนซานได้ เทียนจุน เจ้าหาวิธีใหม่เถอะ!”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวว่า “ในเมื่อแปดนักปราชญ์ฆ่าหยุนซานไม่ได้ งั้นก็ให้เหล่าปราชญ์ทั้งหมดเข้าร่วมด้วยสิ”

เจ้าอยากให้พวกเราสำนักต่าง ๆ ตายหมดใช่ไหม?

เซียวฉงโหลวได้แต่เงียบ

ใบหน้าของปราชญ์ทั้งสามหม่นหมอง

อู่จี๋เทียนจุนไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย แต่กลับไปโน้มน้าวเหล่าผู้แข็งแกร่งของสี่สำนัก เขาพูดออกมาว่า “โบราณกล่าวไว้ว่า สองกำปั้นไม่อาจต้านมือสี่มือได้”

“หยุนซานคนเดียว จะต้านทานนักปราชญ์มากกว่าสิบคนได้อย่างไร?”

“ทุกคนรวมพลังกันฉีกหยุนซานให้เป็นชิ้นๆ”

“ใครก็ตามที่ฆ่าหยุนซานได้ ข้าจะมอบอาวุธจักรพรรดิให้เป็นรางวัล!”