วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2091

ค่ายกลสงครามจักรพรรดิ

เศษกระดูกแตกละเอียด เลือดสีแดงฉาน......

ภาพที่ปรากฏช่างน่าหวาดหวั่น!

แปดนักปราชญ์ที่แข็งแกร่ง ถูกหยุนซานสังหารในพริบตา สูญสิ้นทั้งร่างและวิญญาณ

ภาพนี้สร้างความสะเทือนใจอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะดาบสุดท้ายของหยุนซาน มันรวดเร็วและรุนแรงมาก ดาบเดียวฟันไปที่นักปราชญ์หญิงจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นอย่างไร้ปราณี

บรรยากาศในสนามเงียบสงัดจนไม่มีเสียงใดๆ

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นทั้งหลายต่างตกตะลึงจนไม่อาจกะพริบตา

“นี่ใช่ประมุขแห่งนิกายที่อ่อนแอของพวกเรางั้นหรือ?”

หลังจากนิ่งงันไปชั่วครู่ ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ฟื้นตัวและส่งเสียงตะโกนพร้อมกัน

“ท่านประมุขจงเจริญ!”

“ท่านประมุขจงเจริญ!”

“......”

ศิษย์หลายหมื่นคนต่างตะโกนเสียงดังจนสุดเสียง

พวกเขาต่างหน้าตาแดงระเรื่อ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สายตาที่มองไปยังหยุนซานเต็มไปด้วยความเคารพบูชา

หยุนซานเพียงลำพังสามารถสังหารนักปราชญ์ที่แข็งแกร่งถึงแปดคนได้ ผลงานเช่นนี้ควรจารึกลงในประวัติศาสตร์

หยุนซานถือดาบเทพยืนอยู่ในค่ายกลสงครามจักรพรรดิ ยืดหลังตรง ร่างกายของเขาไม่เปื้อนเลือดแม้แต่นิดเดียว

แม้ว่าภาพด้านหลังของเขาจะดูผอมบาง แต่ในสายตาของศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋น แผ่นหลังดังกล่าวคือภูเขาลูกใหญ่

ภูเขาใหญ่ที่สามารถปกป้องพวกเขาจากพายุร้ายได้!

หยุนซานเงยหน้ามองไปยังกลุ่มผู้มีฝีมือสูงพันธมิตรทั้งห้าผู้ที่อยู่บนท้องฟ้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เข้ามาต่อได้เลย!”

แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำ แต่กลับแฝงไว้ด้วยการท้าทายอย่างชัดเจน

พันธมิตรทั้งห้ามีผู้มีฝีมือสูงมากมายที่ต้องการเพื่อทำลายล้างนิกายดาบชิงอวิ๋น และตอนนี้มีนักปราชญ์ถึงแปดคนที่ตายภายใต้ดาบของหยุนซาน พวกเขาย่อมไม่ยอมเลิกราเพียงเท่านี้

หยุนซานเองก็ตระหนักถึงข้อนี้ดี และได้เตรียมใจที่จะสู้จนถึงที่สุด

บนท้องฟ้าอันว่างเปล่า

อู่จี๋เทียนจุนมองไปยังเซียวฉงโหลวและนักปราชญ์สามคน ณ เวลานี้ สีหน้าของเซียวฉงโหลวและนักปราชญ์ทั้งสามช่างดูอึดอัดยิ่งนัก

หยุนซานไม่เพียงแต่สังหารคนของพวกเขา เขายังกล่าวท้าทายอีกด้วย นี่ถือเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ

อู่จี๋เทียนจุนแม้จะแสร้งทำเป็นเรียบเฉย แต่ภายในใจกลับยินดีจนแทบจะหัวเราะออกมา

“เยี่ยมมาก!”

“ยิ่งคนของพวกเจ้าตายมากเท่าไหร่ ข้ายิ่งมีความสุข!”

“หากพวกเจ้าตายจนหมดสิ้น ข้าจะสามารถครอบครองตงฮวงได้โดยไม่ต้องเปลืองแรง”

ถึงแม้อู่จี๋เทียนจุนจะหัวเราะดังลั่นอยู่ในใจ แต่ใบหน้ากลับไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

หยุนซานรออยู่ชั่วขณะ เมื่อเห็นว่าพันธมิตรทั้งห้ายังไม่ส่งคนเข้ามา เขาก็หัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า “พวกเจ้าไม่ต้องการทำลายล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นแล้วงั้นหรือ? แล้วทำไมถึงยังไม่ลงมือ? หรือพวกเจ้าเป็นพวกขลาด”

ผู้นำนักปราชญ์หลายคนยังไม่ได้กล่าวอะไร ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนดังกึกก้อง

“เจ้าว่าใครขลาด?”

ร่างของชายชราผู้หนึ่งที่อยู่หลังสุดของปราชญ์ฮุ่นตุ้นกระโดดออกมา พุ่งตรงไปยังหยุนซาน

ชายชราผู้นี้คือผู้ที่เกือบจะบรรลุถึงขั้นนักบุญใหญ่แห่งนักปราชญ์

“กลับมาเร็ว!” นักปราชญ์แห่งฮุ่นตุ้นตะโกนเตือนอย่างร้อนใจ

ทว่าชายชราผู้นั้นกลับไม่สนใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

“หยุนซาน ข้าจะเป็นคนเอาชีวิตเจ้าเอง!”

ชายชราราวกับดาวตก หลังจากพุ่งเข้ามายังค่ายกลสงครามจักรพรรดิ เขาก็ปล่อยหมัดที่ทรงพลังออกมา

หมัดทำลายสวรรค์และโลก!

หมัดทั้งสองข้างของชายชราพุ่งตรงไปด้านหน้า พละพลังอันยิ่งใหญ่ก็หลั่งไหลลงมาราวกับแม่น้ำสายยาวที่น่าสะพรึงกลัว ทรงพลังและยิ่งใหญ่มุ่งตรงไปยังร่างของหยุนซาน

นี่คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของชายชรา

“แช้ง!”

หยุนซานปัดหมัดออกไปด้วยดาบเทพอย่างแข็งแกร่ง

“ตู้ม!”

แสงดาบเหมือนมังกรพุ่งทะยาน แหวกทำลายหมัดทรงพลังของชายชราจนแยกออกเป็นรู

หลังจากนั้น ชายชราก็หยุดฝีเท้าของเขาอย่างรวดเร็ว มองหยุนซานด้วยความหวาดกลัว