วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2094

"ตูม!"

นักบุญใหญ่ลงมือแล้ว

ในพริบตา แขนมากกว่าสามร้อยข้างก็พุ่งเข้าใส่หยุนซานราวกับภูเขาถล่ม

"แคร้ง!"

หยุนซานก็ลงมือเช่นกัน ง่ายๆ และตรงไปตรงมา ด้วยการฟาดดาบเพียงครั้งเดียว

"ตูม!"

ฟ้าถล่มดินทลาย

หยุนซานปะทะกับนักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียน การต่อสู้ดุเดือดอย่างยิ่ง

ทันใดนั้น เจตจำนงฆ่าฟุ้งกระจายไปทั่วขบวนรบของจักรพรรดิจนเกิดเป็นภาพมายาขึ้นหลากหลาย

นักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียนควบคุมแขนนับไม่ถ้วน ร่างกายราวกับเทพอสูรที่กำลังระเบิดพลัง

หยุนซานก็ระดมพลังทั้งหมด ฟาดฟันดาบไม่หยุด ในชั่วพริบตาเขาก็ตัดแขนของนักบุญใหญ่ไปหลายสิบข้าง

อย่างไรก็ตาม แขนเหล่านั้นล้วนถูกสร้างขึ้นด้วยวิชาลับ ไม่ใช่เนื้อหนังที่แท้จริง ดังนั้นแม้จะถูกดาบเทพฟัน ก็ไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อนักบุญใหญ่

ที่น่ากลัวที่สุดคือ หลังจากที่แขนถูกตัดขาด มันก็งอกขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว

นักบุญใหญ่ยังคงมีแขนสามร้อยหกสิบข้างตั้งแต่ต้นจนจบ

"โครม!"

สวรรค์และโลกสั่นสะเทือน

ทันใดนั้น ในมือของนักบุญใหญ่ก็ปรากฏอาวุธสามร้อยหกสิบชิ้น มีทั้งดาบ หอก ง้าว และอื่น ๆ อีกมากมาย รวมถึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ห้าหกชิ้น พุ่งเข้าใส่หยุนซานพร้อมกัน

วิธีการโจมตีแบบนี้ช่างน่ากลัว ราวกับมีคนสามร้อยกว่าคนล้อมโจมตีหยุนซาน

"แคร้ง!"

หยุนซานยังคงฟาดฟันดาบต่อไป

ทว่า กระบวนท่าดาบของเขาเริ่มช้าลง แม้แต่ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ยังมองเห็นวิถีดาบของเขาได้

"ไม่ดีแล้ว ท่านประมุขใช้พลังไปมาก เกิดอาการอ่อนล้า"

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นเบิกตากว้าง กลั้นหายใจ หัวใจของทุกคนเต้นระทึก

แต่เหนือท้องฟ้า แววตาของเซียวฉงโหลวกลับเคร่งขรึมขึ้น

เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับราชันย์นักปราชญ์ ย่อมมองออกว่าแม้กระบวนท่าดาบของหยุนซานจะช้าลง แต่กลับเต็มไปด้วยพลังอันแปลกประหลาด

"วื้ง!"

หยุนซานฟาดฟันปล่อยพลังดาบออกมา

น่าแปลกใจที่พลังดาบนั้นกลับกลายเป็นเหมือนโซ่ตรวน พันธนาการอาวุธกว่าสามร้อยชิ้นเอาไว้ในทันที

"แคร้ง!"

เสียงดาบคำรามอีกครั้ง

หยุนซานออกดาบอีกครั้ง

ครั้งนี้ พลังดาบรุนแรงและรวดเร็ว กวาดแสงเจิดจ้าออกมาเป็นวงกว้าง

นักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียนมองเห็นเจตนาของหยุนซาน จึงรีบปล่อยอาวุธในมือ

"ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ..."

ในพริบตา อาวุธกว่าสามร้อยชิ้นก็แตกละเอียด

อย่างไรก็ตาม นักบุญใหญ่ก็คว้าโอกาส ฝ่ามือกว่าสามร้อยข้างคว้าเข้าใส่หยุนซานอย่างรวดเร็ว แม้ว่าหยุนซานจะปัดป้องได้ส่วนใหญ่ แต่ก็ยังมีฝ่ามือบางส่วนทิ้งรอยเลือดไว้บนร่างกายของหยุนซานนับไม่ถ้วน

บางจุดเนื้อหนังหลุดออก เผยให้เห็นกระดูกขาวโพลน

น่าหวาดเสียว!

ภายนอกขบวนรบของจักรพรรดิ ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นลืมหายใจ จ้องมองหยุนซานด้วยความกังวล

เพราะหยุนซานคือที่พึ่งสุดท้ายของพวกเขา

หากหยุนซานตาย จุดจบของพวกเขาก็คงไม่ต่างกัน

กล่าวได้ว่า ชีวิตของศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋นทุกคนขึ้นอยู่กับหยุนซานเพียงคนเดียว

ในตอนนั้นเอง

"ครืน ครืน..."

เสียงดังก้องราวกับฟ้าร้องดังออกมาจากร่างกายของหยุนซาน แสงสว่างปรากฏขึ้นบนบาดแผลของเขา ในพริบตาบาดแผลทั้งหมดก็หายเป็นปลิดทิ้ง

ทันใดนั้น หยุนซานก็รู้สึกว่าแสงสีดำเหล่านั้นราวกับเชือก พันธนาการร่างกายของเขาเอาไว้

ความเร็วในการออกดาบของเขาไม่เพียงช้าลง แม้แต่พลังก็ลดลงไปมาก

ไม่เพียงเท่านั้น พลังปราณของเขายังไหลออกอย่างรวดเร็ว ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้า แม้แต่ผมก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว

ในช่วงเวลาคับขัน

หยุนซานยังคงใจเย็น เรียกค่ายกลดาบหงส์เพลิงออกมา

"แคร้ง!"

เสียงดังกังวานราวกับโลหะแตก แสงสีแดงแผ่ออกมาจากร่างกายของหยุนซาน ราวกับเปลวไฟที่ลุกโชน

ต่อมา แสงดาบที่เขาฟาดฟันก็กลายเป็นนกจูเชวี่ย

แต่แสงสีดำที่ล้อมรอบ ทำให้พลังปราณของเขาถูกใช้ไปมาก ร่างของจูเชวี่ยจึงมีขนาดไม่ใหญ่

หยุนซานกัดปลายลิ้น พ่นเลือดบริสุทธิ์ออกมา

"ตูม!"

ในพริบตา ร่างของจูเชวี่ยที่เกิดจากแสงดาบก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่กว่าตำหนักเสียอีก เต็มไปด้วยพลังอันไร้เทียมทาน กระพือปีก พุ่งทะยานขึ้นฟ้า

"หยุนซาน อย่าดิ้นรนให้เสียแรงเลย กระบวนท่าจูเชวี่ยของนายไม่อาจทำลายสวรรค์ลงทัณฑ์ของฉันได้"

นักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา สะบัดแขนอีกครั้ง แสงสีดำนับไม่ถ้วนก็พวยพุ่งออกมา

"ตูม!"

จูเชวี่ยพุ่งชนอย่างรุนแรง เกิดเป็นพลังทำลายล้างฟ้าดิน ในที่สุด แสงสีดำที่ล้อมรอบหยุนซานก็เริ่มสลายไปเป็นวงกว้าง

"อะไรกัน?"

นักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียนตกตะลึง ไม่คิดว่ากระบวนท่าจูเชวี่ยจะน่ากลัวถึงเพียงนี้

"ตูม!"

จูเชวี่ยตัวมหึมา ร่างกายราวกับถูกไฟเผา พุ่งออกมาจากแสงสีดำ กรงเล็บอันใหญ่โตและแหลมคมคว้าจับนักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียน บิดหัวของเขาออกจากลำคอ

จากนั้น ก็ใช้กรงเล็บทั้งสองข้างตบ

"ฉัวะ!"

หัวของนักบุญใหญ่แห่งสำนักปู่เทียนระเบิด สมองกระจาย