ปราชญ์ฮุ่นตุ้นถูกจื่อเทาเทียนจุนโกรธมากจนอยากจะฆ่า เพียงแค่ลงมือก็อยากจะกำจัดจื่อหยางเทียนจุนทิ้งในทันที
เธอถือขลุ่ยหยก ระเบิดพลังอันทรงพลังออกมาและโจมตีไปที่หัวของจื่อหยางเทียนจุนโดยตรง
“ผู้เฒ่าอมตะ เจ้ากล้าดียังไงมาทำให้ข้าอับอาย ข้าจะระเบิดสมองของเจ้าให้แหลกก”
ปราชญ์ฮุ่นตั้นตะโกน
อย่างไรก็ตามจื่ออันยองจุนดูเหมือนจะไม่เห็นการโจมตีจึงยืนนิ่งอยู่
“ข้ารู้ว่าข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ อย่างนั้นข้าจะไม่ขัดขืนเลย แค่รู้จักตัวเองนิดหน่อย”
ปราชญ์ฮุ่นตั้นแอบภูมิใจแต่กลับโจมตีอย่างไร้ความปรานี
"ตู้ม!"
ในมือของเธอ ขลุ่ยหยกดูเหมือนจะกลายเป็นอาวุธร้ายแรง มันตกลงไปที่หัวของจื่อเหยางทียนจุน
โดยไม่คาดคิด ในขณะที่กำลังจะชนหัวของจื่อหยางเทียนจุน ทันใดนั้น ก็หยุดอย่างแปลกประหลาด
ราวกับมองไม่เห็น มีโล่ป้องกันปกป้องจื่อหยางเทียนจุนอยู่
“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าผู้เฒ่าอย่างเจ้า จะยังมีกลอุบายอยู่บ้าง น่าเสียดายที่เจ้าไม่สามารถจัดการกับข้าได้ด้วยกลอุบายเหล่านี้”
เมื่อปราชญ์ฮุ่นตุ้นคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็กัดฟันสีเงินของเขา และขลุ่ยหยกในมือของเขาก็ยาวขึ้นหนึ่งร้อยฟุตเหมือนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ ตกลงมาจากท้องฟ้าด้วยพลังอันน่าทึ่งใจ
" ผู้อาวุโสสูงสุดระวังตัวด้วย!" หยุนชานอุทาน
อย่างไรก็ตามจื่อหยางจุนจุนก็ยังคงยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับตัว
"ตู้ม!"
ขลุ่ยหยกขนาดใหญ่ถูกทุบลง
ปราชญ์ฮุ่นตุ้นเผยรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา ด้วยการโจมตีอันทรงพลังเช่นนี้ แม้แต่ชายที่แข็งแกร่งระดับเดียวกันก็ไม่กล้าที่จะดูแคลนเขา
วินาทีต่อมา ใบหน้าของปราชญ์ฮุ่นตั้นก็เปลี่ยนไปทันที
“เป็นไปได้ยังไง?”
เมื่อขลุ่ยหยกยังคงอยู่ครึ่งเมตรเหนือศีรษะของจื่อหยางเทียนจุนก็ถูกปิดกั้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ขลุ่ยหยกก็ไม่สามารถกดลงได้
"นี่ นี่..."
ปราชญ์ฮุ่นตุ้นเกือบจะระส่ำระสายแล้ว
ต้องรู้ว่าหลังจากที่ขลุ่ยหยกใหญ่ขึ้น เธอก็เต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่งซึ่งหนักกว่าเทือกเขาขนาดมหึมา
มันหนักมาก แต่ก็ไม่สามารถทะลุการป้องกันของจื่อหยางเทียนจุนได้
“เขาใช้วิธีอะไร?”
“ผู้เป็นผู้เฒ่าอมตะคนนี้ทำได้อย่างไร”
“เฉินเป่ยโต่วบอกว่าเขากำลังจะตายไม่ใช่หรือ?”
“คนที่กำลังจะตายจะยังแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร”
ปราชญ์ฮุ่นตั้นมีความสงสัยในใจอย่างนับไม่ถ้วน
ในขณะนี้จื่อหยางเทียนจุนก็เงยหน้าขึ้นมองปราชญ์ฮุ่นตุ้น ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "ทุกคนในโลกนี้เรียกผู้หญิงอ่อนแอ แต่เจ้าช่างอ่อนแอจริงๆ!
อ่อนแอ?
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้คนในตอนนี้ก็ดูแปลกไปเล็กน้อย
ผู้อาวุโสสูงสุด โปรดหยุดเสแสร้งได้ไหม?
ปราชญ์ฮุ่นตุ้นคือนักปราชญ์ราชามนุษย์ผู้ทรงพลัง!
ถ้าบอกว่าเธออ่อนแอ แปลว่าปราชญ์ในโลกนี้อ่อนแอไม่ใช่หรือ?
ปราชญ์ฮุ่นตั้นโกรธมากจนหน้าแดงก่ำแล้วด่าทอออกมา "ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าออกเมื่อข้าจะฆ่าเจ้า"
“ฆ่าข้าหรือ?” จื่อหยางเทียนจุนส่ายหัวแล้วพูดว่า "เจ้าไม่เพียงแต่อ่อนแอ แต่ยังตาบอดอีกด้วย"
เมื่อคำพูดนั้นเปล่งออกไป
จื่อหยางเทียนจุนเหยียดนิ้วออกแล้วสะบัดขลุ่ยหยกขนาดใหญ่เหนือหัวของเขา
"เมื่อไร!"
เสียงทองแตกและหินแตกดังขึ้น
ชั่วครู่ต่อมา ปราชญ์ฮุ่นตุนก็บินถอยหลังราวกับถูกฟ้าผ่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...