ขณะนั้น อู่จี๋เทียนจุน เซียวฉงโหลว ปราชญ์ไท่เชิงและปราชญ์หวงกู่ทั้งสี่ก็ได้ตกลงร่วมกัน
สิ่งที่พวกเขาตัดสินใจคือ จะดำเนินการต่อไปจนกว่าจะฆ่าจื่อหยางเทียนจุนและทำลาย นิกายดาบชิงอวิ๋นจนสิ้นซากได้
พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในตงฮวงและเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเขาจึงไม่สามารถถอยกลับได้
จากนั้นอู่จี๋เทียนจุนก็กระโดดลงจากหลังของฉีหลินและเดินไปข้างหน้า ร่วมกับสามคนอื่นๆ เพื่อเผชิญหน้ากับจื่อหยางเทียนจุน
ส่วนปราชญ์ที่เหลืออีกสองสามท่าน ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม การต่อสู้ในระดับนั้น พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าไปมีส่วนร่วมได้
เมื่อเห็นภาพนี้ ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นนอกแถวการรบของจักรพรรดิก็เริ่มตื่นตระหนกอีกครั้ง
"ดูเหมือนพวกเขาจะอดทนไม่ไหวแล้ว"
"เมื่อสี่ปราชญ์ ราชาออกมาร่วมมือกัน ก็เพียงพอที่จะทำลายโลกนี้ได้"
“ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านสามารถหยุดพวกเขาได้หรือไม่?”
“……”
หยุนซานแสดงสีหน้ากังวลอย่างชัดเจน
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่า จื่อหยางเทียนจุนนั้นแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าจื่อหยางเทียนจุนจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของสี่ท่านนั้นได้หรือไม่
เพราะไม่ว่าสี่คนนี้จะเป็นใครก็ล้วนแข็งแกร่งทั้งนั้น ยิ่งเมื่อรวมพลังกันเป็นสี่คนยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก
หยุนซาน รู้สึกตึงเครียดจนฝ่ามือเปียกไปด้วยเหงื่อเย็น
"จิ่วเจี้ยนเซียน!"
หยุนซานเรียกออกมาด้วยความตกใจ
ในขณะนั้นจิ่วเจี้ยนเซียนเดินเข้ามายืนอยู่ข้างหน้าหยุนซานอย่างรวดเร็วและถามเสียงต่ำว่า "ท่านประมุข ท่านมีคำสั่งอะไรหรือไม่?"
หยุนซานกล่าวว่า "สั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้จนถึงที่สุด หากท่านอาวุโสสูงสุดไม่สามารถรับมือได้ เราก็จะร่วมสู้จนถึงที่สุดด้วยกัน"
"ได้เลย" จิ่วเจี้ยนเซียนตอบและเริ่มดำเนินการทันที
เยี่ยชิวกล่าวปลอบใจว่า "พ่อตา ท่าน..."
หยุนซานกล่าวอย่างไม่พอใจว่า "เจ้าหนู คุณสามารถเรียกชื่ออื่นได้ไหม? ยังไม่ได้แต่งงานกับซีเอ๋อร์เลย อย่าเรียกแบบนี้"
เยี่ยชิวตอบว่า "ครับ ท่านพ่อตา"
หยุนซานไม่รู้จะพูดยังไง เลยถามว่า "เมื่อกี้คุณอยากจะพูดอะไร?"
เยี่ยชิวกล่าวว่า "ผมแค่จะบอกว่า ท่านไม่ต้องกังวล พวกพันธมิตรห้าสำนักนั้นไม่สามารถทำอะไรได้หรอก"
หืม?
หยุนซานขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจ้องไปที่เยี่ยชิวแล้วหัวเราะเยาะ "ไม่ผิดเลยที่เป็นเยี่ยฉังเซิง ฝีมือไม่แรง แต่วาจากลับใหญ่โต"
เยี่ยชิวยิ้มแล้วพูดว่า "ผมก็กล้าพอ ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่ได้พาคุณลูกสาวของท่านไป"
"ท่านพ่อตา กล้าจะท้าเดิมพันกับลูกเขยไหม?"
"ถ้าวันนี้นิกายดาบชิงอวิ๋นสามารถผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ ท่านจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผมและซีเอ๋อร์ได้หรือไม่?"
เยี่ยชิวย้ำว่า "จำไว้นะครับ ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์!"
ฉันเคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกคุณไหม?
หยุนซานอยากจะถามมาก
ไม่นาน เขาก็เข้าใจเรื่องราวได้ทันที
เยี่ยชิวไม่ได้หมายถึงว่าไม่ให้หยุนซานเข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างเขากับหยุนซี แต่หมายถึงว่าไม่ให้หยุนซานไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเยี่ยชิวกับผู้หญิงคนอื่นๆ
"เจ้าสารเลว กินในชามยังมองเห็นหม้ออีก มันน่ารังเกียจจริงๆ อยากจะบีบคอให้ตายเลย"
หยุนซานรู้สึกโมโหมาก
ถ้าเป็นคนอื่นที่ได้ความชื่นชอบจากหยุนซี และได้เป็นเขยของเขา คงจะดีใจจนฝันหวานตื่นมาคงยังยิ้มอยู่
แต่เยี่ยชิวกลับไม่พอใจ แค่ได้หยุนซีแล้วยังไม่พอ ยังอยากมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นต่อไป
เป็นลูกสาวของหยุนซานไม่มีใครต้องการ?
แม้จะโมโห แต่ในที่สาธารณะมากมาย หยุนซานก็ไม่ได้แสดงความโกรธออกไป เขาถามว่า: "ทำไมคุณถึงมั่นใจขนาดนั้น ว่าเราจะผ่านวิกฤตครั้งนี้ไปได้?"
เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: "ความสามารถ!"
ความสามารถ?
หยุนซานขมวดคิ้ว
"ดี ถ้านิกายดาบชิงอวิ๋นผ่านพ้นไปได้ จากนี้ไปฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคุณกับซีเอ๋อร์"
เยี่ยชิวถามว่า: "แล้วเรื่องความสัมพันธ์อื่นๆ ล่ะ..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...