วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2120

หยุนซานตะลึง

ที่จริงแล้ว เหตุผลที่นิกายดาบชิงอวิ๋นสามารถกลายเป็นอันดับหนึ่งในตงฮวงได้ ก็เพราะความแข็งแกร่ง!

ไม่ว่าจะเป็นความสามัคคีของนิกายหรือคนจำนวนมาก ทั้งหมดนี้ล้วนสะท้อนถึงความแข็งแกร่ง

“ทำไมฉันถึงโง่ขนาดนี้ คิดถึงคำถามง่ายๆ เช่นนี้”

หยุนซานสาปแช่งตัวเองในใจ จากนั้นก็จ้องไปที่เยี่ยชิวและพูดว่า “คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ คุณจำเป็นต้องเตือนฉันไหม?”

เอาล่ะ ค่อนข้างจะซึนเดเระเกี่ยวกับเรื่องนี้

เยี่ยชิวถูจมูก

ในขณะนั้น อมตะชางเหม่ยก็เดินเข้าไปหาคางคกทองคำด้วยรอยยิ้มร่าเริงและพูดว่า “พี่คางคกทองคำ ขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อชางเหม่ย”

คางคกทองคำเพิ่งถูกจื่อหยางเทียนจุนเหวี่ยงออกไป ทิ้งให้เขาเปื้อนดินและรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก การเห็นนักเต๋าเจ้าชู้เข้ามาหาเขา ยิ่งทำให้โกรธมากขึ้น

“เรารู้จักกันไหม?” คางคกทองคำตอบด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร

อมตะชางเหม่ยยิ้มและกล่าวว่า “ความคุ้นเคยเกิดขึ้นตามเวลา พี่คางตกทองคำ เมื่อก่อนคุณน่าประทับใจมาก ฉันชื่นชมคุณมาก”

สามารถพูดได้นับไม่ถ้วน แต่การประจบสอพลอไม่เคยล้มเหลว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ น้ำเสียงของคางคกทองคำก็อ่อนลงเล็กน้อยขณะที่เขาถามว่า “คุณต้องการอะไรจากฉัน?”

อมตะชางเหม่ยตอบว่า “ฉันแค่ประทับใจในกิริยาท่าทางที่กล้าหาญของคุณ และฉันต้องการรู้จักคุณ ฉันเป็นเพื่อนของเจ้าหนูคนนั้น”

คางคกทองคำดูงุนงง “เจ้าหนูเหรอ?”

“นั่นเขา” อมตะชางเหม่ยชี้ไปที่เยี่ยชิวและพูดต่อ “เขาเป็นลูกเขยของผู้นำหยุนซานและเป็นที่รักของนางฟ้าหยุนซี”

หยุนซานขมวดคิ้วอย่างเย็นชา ราวกับกำลังพูดว่า “เมื่อไหร่กันที่ฉันยอมรับลูกเขยคนนี้?”

น้ำเสียงของคางคกทองคำกลายเป็นเป็นมิตรมากขึ้น โดยกล่าวว่า “โอ้ เป็นคนจากฝั่งของเรา นั่นทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น”

อมตะชางเหม่ยถามด้วยความสงสัย “พี่คางคกทองคำ ทำไมพี่จื่อหยางถึงส่งคุณบินไปก่อนหน้านี้”

“ฉันคิดว่าพี่จื่อหยางคิดผิดในเรื่องนี้”

“ไม่ว่าจะอย่างไร เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจและช่วงเวลาอันตราย พี่คางคกทองคำ คุณก้าวขึ้นมาและพลิกกระแส คุณเป็นวีรบุรุษของนิกายดาบชิงอวิ๋น และพี่จื่อหยางไม่ควรตีคุณ”

คางคกทองคำรู้สึกถูกดูหมิ่น และสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณที่เหมือนกันในตัวอมตะชางเหม่ยหลังจากได้ยินคำพูดของเขา

ดังนั้น เขาจึงเริ่มเล่าเรื่องนั้น

“ฉันแนะนำผู้อาวุโสสูงสุดให้กำจัดนักบุญฮวงกู่โดยเร็ว แต่ผู้อาวุโสสูงสุดบอกว่า ฉันเหมือนจักรพรรดิที่กังวลมากกว่าขันที”

“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ขันที และยังขอให้ผู้อาวุโสสูงสุดดูด้วยตัวเองด้วย”

หลังจากพูดอย่างนั้น คางคกทองคำก็เลียนแบบท่าทางเดิมของเขา ยืนตัวตรงและก้าวไปข้างหน้า

ภาพที่เห็นนั้นช่าง...

น้ำตาซึม!

หยุนซี นางฟ้าไป๋ฮวา และศิษย์หญิงคนอื่นๆ รีบหันหน้าหนี

อย่างไรก็ตาม อมตะชางเหม่ยมองดูด้วยความสนใจอย่างมาก จากนั้นก็เบิกตากว้างขึ้นทันใด ราวกับว่าเขาค้นพบทวีปใหม่

“ว้าว เล็กกว่าฉันด้วยซ้ำ”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ห้องก็เงียบลง

ใบหน้าของคางคกทองคำกลายเป็นสีแดง ตาของเขาเบิกกว้าง และเขาพูดไม่ออกชั่วขณะ

อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อ “พี่คางคกทองคำ อย่ารู้สึกด้อยกว่า เจ้าหนูคนนี้เป็นหมอเทพ ฉันจะให้เขาทำการรักษาคุณทีหลัง”

“เอาล่ะ คุณเคยใช้สิ่งนี้มาก่อนไหม?”

“สิ่งเล็กๆ แบบนี้อยู่ได้สามวินาทีหรือเปล่า?”

ปัง!

คางคกทองคำไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป ฟาดไปที่อมตะชางเหม่ย ทำให้เขาล้มลงกับพื้น จากนั้นก็ชกหมัดของเขาลง

“เฮ้ย อย่าตีฉันนะ มันเจ็บมาก……”

อมตะชางเหม่ยร้องออกมาด้วยความสิ้นหวัง “เจ้าหนู ช่วยฉันด้วย!”

คางคกทองคำตัวเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยืนนิ่งและตอบว่า “อย่าฆ่าก็พอ”