วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 213

เป็นที่ทราบกันดีว่า ยิ่งคนอายุมากขึ้น ก็ยิ่งถือสาคนที่สาปแช่งตัวเองให้ตาย

เยี่ยชิวชักชวนให้ยายประหลาดนี่ฆ่าตัวตายไม่พอ แถมยังบอกว่าจะเอาเถ้ากระดูกของเธอไปปลูกต้นไม้อีก ซึ่งทําให้ยายประหลาดโกรธมาก

"ในเมื่อนายพูดเก่งแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะตัดลิ้นของนายออกก่อนเลย นายจะได้ไม่สามารถพูดได้อีก"

ยายประหลาดหลังโก่ง ถือไม้เท้า และเดินเข้าใกล้เยี่ยชิวเรื่อยๆ

อยากจะฆ่ามาก

เยี่ยชิวยิ้มแล้วพูดว่า "ไอ่แก่ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว หลังจากที่ฆ่าแกแล้ว ฉันจะเอาเนื้อของแกมาทําเป็นซาลาเปาเอาไปให้หมากิน"

"อยากตายมากเหรอ"

ยายประหลาดพูดด้วยความโกรธ พุ่งเข้าไปหาเยี่ยชิวทันที

จากเดิมที่ทั้งคู่ห่างกันหลายสิบเมตร แค่พริบตาเดียว ยายประหลาดก็โผล่มาตรงหน้าเยี่ยชิวแล้ว

เร็วมาก!

เยี่ยชิวแอบตกใจ

ทันใดนั้น ยายประหลาดยกไม้เท้าขึ้น และฟาดไปยังหัวของเยี่ยชิว

ฟรึ่บ!

เยี่ยชิวหลบด้วยความเร็ว

ผัวะ!

ไม้เท้าฟาดไปที่พื้น

"เคร้ง" เสียงหนึ่ง ก็เห็นเพียงพื้นซีเมนต์นั้น แตกร้าวไปสามสี่เมตร

เยี่ยชิวตกใจจนเหงื่อออก

เมื่อกี้ถ้าเขาช้าไปนิดเดียว แล้วหลบไม่ทัน ไม้เท้าก็คงฟาดลงบนหัวของเขา คงซวยแน่ๆ

"ไอ่แก่นี่ ดูเหมือนใกล้จะตายแล้ว แต่ลงมือหนักเป็นบ้า"

ถึงเยี่ยชิวจะตกใจ แต่ก็ทำสีหน้าชิวๆ ยิ้มและพูดว่า "ไอ่แก่ แรงเยอะขนาดนี้ ไม่ไปขนอิฐที่สถานที่ก่อสร้างช่างน่าเสียดายจริงๆ"

ยายประหลาดแสยะยิ้ม พูดอย่างเย็นชาว่า "ไอ่เด็กกระโปก ฉันจะส่งนายไปนรกตอนนี้เลย"

พรึ่บ

ทันใดนั้น ยายประหลาดเหมือนผีที่จู่ๆก็โผล่มาตรงหน้าเยี่ยชิว

ปึก!

ไม้เท้าฟาดใส่

แม้ว่าเยี่ยชิวจะเตรียมตัวไว้แล้ว แต่เขาก็ยังหลบไม่ทัน ไม้เท้าฟาดลงบนตัวของเขา เขากระเด็นออกไปทันที ห่างออกไปแปดเมตร

"ฟู่บ"

อ้าปากอาเจียนเลือดออกมา

ฉีหลินวิ่งเข้ามา ประคองเยี่ยชิวลุกขึ้น ถามอย่างเป็นห่วงว่า "เยี่ยชิว นายเป็นไงบ้าง?"

ฉันเป็นไงนายดูไม่ออกหรอ?

เยี่ยชิวกลอกตาและพูดว่า "ไม่ตายง่ายๆหรอก"

"เดี๋ยวฉันพัวพันพวกเขาไว้ นายรีบหาทางหนี" ฉีหลินกระซิบ

"ฉันยั่วยายประหลาดนั้นจนโกรธแล้ว เธอไม่ให้โอกาสฉันหนีไปหรอก" เยี่ยชิวเช็ดเลือดที่มุมปากออก หัวเราะแล้วพูดว่า "อีกอย่าง พวกเราเป็นพี่น้องกัน ฉันจะปล่อยให้นายเผชิญหน้ากับพวกเขาคนเดียวได้ไงล่ะ"

"นายโง่หรือเปล่าเนี่ย อยู่ที่นี่นายจะตายเอานะ"

"ฉันเห็นว่านายนั้นแหละที่โง่ ถ้ากูหนีไป นายต้องตายแน่นอน"

"ฉันตายไม่สําคัญ แต่นายไม่จําเป็นต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันหรอก"

"นายลืมสถานะของฉันแล้วหรือไง? ฉันเป็นหมอนะ หน้าที่ของหมอคือช่วยชีวิตผู้คนและผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ นายจะจบเห่อยู่แล้ว ฉันจะปล่อยให้นายตายต่อหน้าต่อตาได้ไงล่ะ"

"แต่"

"ไม่ต้องมาแต่ เป็นถึงผู้พิทักษ์แห่งหลงเหมิน ทําไมพูดมากเหมือนกับผู้หญิงเลย" เยี่ยชิวพูดอย่างหงุดหงิดว่า "ฝากราชางูด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะจัดการไอ่แก่นี้เอง"

"จัดการยายประหลาดนี่นะเหรอ? นายไหวไหม?" ฉีหลินสงสัย

"ไหวไม่ไหวเดี๋ยวนายก็รู้เอง เออจริงสิ แล้วงูหลามของราชางูตัวนั้นล่ะ" จู่ๆเยี่ยชิวก็ถามขึ้น

ฉีหลินหมดคำจะพูด

นี่มันเวลาไหนแล้วนายยังเป็นห่วงสัตว์เดรัจฉานนั้นอีก นายคิดอะไรอยู่เนี่ย?

ตอนนี้เขาสงสัยอย่างหนักว่าเยี่ยชิวมีรสนิยมแปลกๆหรือเปล่า

"ไอ่เด็กกระโปกทั้งสอง ตายไปด้วยกันเถอะ" ยายประหลาดเอาไม้เท้าชี้ไปที่เยี่ยชิวและฉีหลิน พูดอย่างเย็นชาว่า "ยังไงวันนี้พวกนายก็ต้องตายอยู่ดี"

"ฉีหลินเป็นของฉัน ห้ามแย่งกับฉันเด็ดขาด" ราชางูเดินก้าวเข้ามา

ราชางูมีรูปร่างสูงใหญ่ ไว้หนวดเครา สีหน้าเย็นชาโกรธแค้นอยากจะฆ่า

"ครั้งที่แล้วประมาททำให้นายหนีไป คราวนี้ นายได้ตายแน่นอน"

ราชางูพูดจบ ก็กระโจนเข้าหาฉีหลิน

ไม่พูดอะไรให้มันมากความ