วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2136

ปราชญ์ไท่เชิงคิดไม้ถึงเลย ว่าแม้แต่คุกเข่าลงเพื่อแสดงการยอมจำนน แต่จื่อหยางเทียนจุนก็ไม่ให้โอกาสเขามีชีวิตอยู่

จบแล้ว!

เรียบร้อย!

ด้วยความตื่นตระหนกอย่างยิ่ง ปราชญ์ไท่เชิงลุกขึ้นจากพื้นและชี้ไปที่จื่อหยางด้วยความตื่นตระหนกอย่างมาก จื่อหยางเทียนจุนคำราม "ผู้เฒ่าอมตะ ช่างไร้ยางอาย ไม่อย่างนั้น ข้าจะสู้กับเจ้า"

จื่อหยางเทียนจุนกอดอกและพูดด้วยความดูถูก "มานี่เร็ว แล้วจะส่งเจ้าไปตามทางของเจ้า"

ปราชญ์ไท่เชิงมิได้มืดบอดด้วยความกลัวและความโกรธ จึงหันกลับมาหาอู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวทั้งกล่าวว่า "เทียนจุน พี่เซียว เรามาร่วมมือกันฆ่าผู้เฒ่าอมตะคนนั้นกันเถอะ"

"ดี" อู่จี๋เทียนจุนเห็นด้วย

เซียวฉงโหลวกล่าวว่า "การต่อสู้ให้ถึงจุดสิ้นสุดเท่านั้นที่เรามีโอกาสรอด ไม่เช่นนั้นเราทุกคนจะต้องตายที่นี่"

ขณะนี้อู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวมาถึงแล้ว เมื่อมาถึงด้านข้างของปราชญ์ไท่เชิงทั้งสองก็สบตากัน

ลงมือในเวลาเดียวกัน

"พึ้บ!"

ทั้งสองคนซ้ายขวา หนึ่งคนคว้าไหล่ของปราชญ์ไท่เชิงไว้

“เทียนซุน พี่เซียว พวกเจ้าหมายถึงอะไร” ปราชญ์ไท่เชิงตกใจและโกรธ

คาดไม่ถึงว่าอู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวจะโจมตีพันธมิตรของเขาในเวลานี้

“ปราชญ์ไท่เชิง ท่านควรเข้าใจว่าท่านไม่แก่ขนาดนั้น คู่ต่อสู้ที่เป็นอมตะ กำลังช่วยเจ้าอยู่!” อู่จี๋เทียนจุนพูดอย่างเคร่งขรึม

เซียวฉงโหลวยังกล่าวอีกว่า “พื้นที่เทพไท่ชูสิ้นแล้ว เหตุใดเจ้าถึงยังมีชีวิตอยู่ล่ะ ทำไมไม่ช่วยเราฆ่าเฒ่าอมตะนั่นล่ะ?”

ปราชญ์ไท่เชิงคำราม "ท่านปรารถนาจะทำอะไรในโลกนี้"

เซียวฉงโหลวกล่าวว่า “เฒ่าอมตะเสมือนเตรียมจักรพรรดิ เจ้ากำลังแสวงหาความตายด้วยการต่อสู้กับเขา แทนที่จะตาย เจ้ากลับระเบิดตัวเองตายไปพร้อมกับเขาก็ได้”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อว่า “ปราชญ์ไท่เชิง ความเมตตากรุณาอันยิ่งใหญ่ของพี่เซียวจะไม่ลืม ไม่ต้องห่วง หลังจากที่เราหนีออกไปแล้วเราจะไปช่วยเหล่าศิษย์แห่งพื้นที่เทพไท่ชูเก็บศพ”

ปราชญ์ไท่เชิงโกรธจัดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะท่านแล้วข้าจะเศร้าโศกขนาดนี้ได้อย่างไร คาดไม่ถึงว่าในยามวิกฤตแห่งชีวิตและความตายนี้ เจ้าไอ้สารเลวทั้งสองจริงๆ อยากให้ข้าเป็นอาหารปืนใหญ่ของเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าเป็นไปตามคาด ... "

“ปราชญ์ไท่เชิงอดไม่ได้ที่จะตัดสินใจว่าเจ้าต้องการหรือไม่” อู่จี๋เทียนจุนพูดจบก็วางฝ่ามือบนหลังปราชญ์ไท่เชิงแล้วป้อนชี่แท้

ขณะเดียวกัน เซียวฉงโหลวก็เอามือแตะปราชญ์ไท่เชิงหลั่งชี่แท้เข้าสู่ร่างของปราชญ์ไท่เชิง

ทันใดนั้นชี่แท้ในร่างกายของปราชญ์ไท่เชิงก็วุ่นวาย แล้วร่างกายก็พองตัวขึ้นเหมือนลูกบอล

“ไอ้สารเลวทั้งสอง ข้าขอสาปแช่งให้เจ้าตาย...”

ก่อนที่ปราชญ์ไท่เชิงจะพูดจบ อู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวลงมืออีกครั้ง

"เพี๊ยะ!"

ทั้งสองเอาฝ่ามือออกไปพร้อมๆ กัน ตบปราชญ์ไท่เชิงจากด้านหลัง

ทันใดนั้น ปราชญ์ไท่เชิงก็ถูกโยนออกไปเหมือนกระสอบทรายและโจมตีจื่อหยางเทียนจุนอย่างรวดเร็ว

จื่อหยางเทียนจุนยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าไม่ผันผวน เพียงแต่เฝ้าปราชญ์ไท่เชิงเมื่อเข้ามาใกล้ก็โบกมือเบา ๆ แล้วจับปราชญ์ไท่เชิงไว้ในมือ

ทันใดนั้นชี่แท้ ในร่างกายของปราชญ์ไท่เชิงก็คงที่ และร่างกายที่โปนของเขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นฉากนี้ อู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

“นี่คือจุดแข็งของจักรพรรดิหรือไม่?”

“รุนแรงเกินไปแล้ว!”

พวกเขาต้องการใช้ปราชญ์ไท่เชิง)ทำลายตัวเอง ทำให้จื่อหยางเทียนจุนได้รับบาดเจ็บสาหัส แล้วใช้อาวุธจักรพรรดิ จัดการกับจื่อหยางเทียนจุน ใครจะรู้ ว่าแผนล้มเหลว

ปราชญ์ไท่เชิงมองด้วยความปลาบปลื้มจึงกล่าวอย่างเร่งรีบว่า “ผู้อาวุโสจื่อหยาง ขอขอบคุณที่ช่วยข้า จากนี้ไป ข้าจะเป็นสุนัขของเจ้า และข้าจะทำทุกอย่างที่เจ้าขอให้ทำ”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ดูเหมือนว่าข้าไม่มีอะไรที่เจ้าต้องทำ"

ปราชญ์ไท่เชิงเกรงว่าจะไม่เกิดประโยชน์ จึงกล่าวว่า "เราจะเรียกท่านสองครั้งได้อย่างไร"

ไม่เป็นไรใช่ไหม?

จื่อหยางเทียนจุนตกตะลึง

ในเวลานี้ ปราชญ์ไท่เชิงตะโกนดังลั่นว่า “โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!”

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า..." จื่ออันเทียนจุนหัวเราะ

ปราชญ์ไท่เชิงพบกับจื่อหยางเทียนจุนดูมีความสุขมากและตะโกนว่า "โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง..."