วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2142

ทุกคนหันมามองขณะที่เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้า

เยี่ยชิวเดินออกไปจากฝูงชน ถามจื่อหยางเทียนจุน “อาจารย์ ฉันไม่ใช่ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น ฉันสามารถประลองกับอู่จี๋เทียนจุนได้หรือไม่?”

“แน่นอน” จื่อหยางเทียนจุนตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ตกลง” เยี่ยชิวตอบและเหาะเข้าไปในค่ายกลสงครามจักรพรรดิ

สายตาของอู่จี๋เทียนจุนเย็นชา ขณะที่เขาจ้องเยี่ยชิวและพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง คุณไม่ควรเข้ามาที่นี่”

“แม้ว่าการฝึกฝนของฉันจะลดลง แต่ประสบการณ์การต่อสู้ของฉันก็มีมากกว่าคุณ และฉันยังเชี่ยวชาญเทคนิคลับมากมายของสำนักหยินหยางด้วย”

“การต่อสู้กับฉันก็เป็นเพียงการแสวงหาความตายของตัวคุณเอง”

“ออกไปจากที่นี่ ถ้าคุณรู้ว่าอะไรดีสำหรับคุณ”

อู่จี๋เทียนจุนไม่ต้องการต่อสู้กับเยี่ยชิว เขายอมตายด้วยน้ำมือของจื่อหยางเทียนจุนดีกว่า

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือผู้นำของสำนักหยินหยาง และการตายด้วยน้ำมือของกึ่งจักรพรรดิก็ไม่ใช่เรื่องอยุติธรรม

แต่เยี่ยชิวเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง การต่อสู้กับเขาจะเป็นการดูหมิ่นอู่จี๋เทียนจุน

“การเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศเป็นเรื่องง่าย แต่การเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของตัวเองนั้นเป็นเรื่องยาก”

“คุณกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว แต่คุณก็ยังเปลี่ยนบุคลิกที่หยิ่งผยองของคุณไม่ได้”

“เทียนจุน ลืมตาขึ้นแล้วดูสิ วันนี้มันแตกต่างจากอดีต ฉันมีพลังที่จะต่อสู้กับคุณ”

ในตอนนี้ เยี่ยชิวหัวเราะและพูดว่า “จำได้ไหมตอนที่คุณส่งคนมาล่าฉัน แต่ผลลัพธ์เป็นอย่างไร ในท้ายที่สุด เราก็มีโอกาสได้ประลองกัน คุณไม่ได้คาดหวังแบบนั้นใช่ไหม?”

ไม่เพียงแต่ไม่ได้คาดหวังเท่านั้น เขาไม่เคยแม้แต่จะฝันถึงมันด้วยซ้ำ

อู่จี๋เทียนจุนคิดว่า วันนี้กำจัดนิกายดาบชิงอวิ๋นคงเป็นเรื่องง่าย และการจับเยี่ยชิวก็จะเป็นเรื่องง่ายเช่นกัน

ไม่เคยจินตนาการว่า เขาจะล้มลงในระหว่างฝึกฝน พบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง และต้องต่อสู้กับเยี่ยชิวในที่สุด มันเป็นความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

“เยี่ยฉังเซิง อย่าเย่อหยิ่งนัก ให้ฉันบอกคุณ.…..”

ก่อนที่อู่จี๋เทียนจุนจะพูดจบประโยค เขาก็ถูกเยี่ยชิวขัดจังหวะ

“ความเยาว์วัยนั้นหมายถึงความเย่อหยิ่ง ฉันยังเด็ก และคุณคงไม่เข้าใจ” เยี่ยชิวหัวเราะ

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

กำลังบอกว่าฉันแก่เหรอ?

ไปตายซะ

อู่จี๋เทียนจุนยังไม่อยากสู้กับเยี่ยชิวและพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับคุณ รีบหนีไปซะ”

“การต่อสู้ของฉันกับไอ้แก่นั้นยังไม่จบ ดังนั้นอย่าทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปกว่านี้”

จู่ๆ จื่อหยางเทียนจุนก็พูดขึ้น “เจ้าหนุ่มโง่ การต่อสู้ของเราจบลงแล้ว”

“คุณไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเองหรือไง?”

“แม้ว่าคุณจะอยากตายด้วยน้ำมือฉัน ฉันก็จะไม่ทำให้ความปรารถนาของคุณเป็นจริง”

ใบหน้าของอู่จี๋เทียนจุนซีดเผือกด้วยความโกรธ

นี่มันมากเกินไป!

จื่อหยางเทียนจุน พูดต่อ “จากนี้ไป ไม่ว่าคุณจะประลองกับใคร ฉันจะไม่เข้าแทรกแซง ชีวิตและความตายนั้นถูกกำหนดโดยโชคชะตา”

“คุณพูดจริงเหรอ?” อู่จี๋เทียนจุนถามด้วยความไม่เชื่อเล็กน้อย

จื่อหยางเทียนจุนตอบว่า “แน่นอน ฉันรักษาคำพูดเสมอ”

ความคิดของอู่จี๋เทียนจุนคล่องแคล่วขึ้น ตราบใดที่จื่อหยางเทียนจุนไม่เข้าแทรกแซง เขาก็มีพละกำลังเพียงพอที่จะต่อสู้กับ เยี่ยชิวได้อย่างสมบูรณ์

บ้าเอ้ย เด็กคนนี้คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?

ในอดีต คู่ต่อสู้ของฉันล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพลังเหนือระดับนักบุญ ช่างเป็นโชคชะตาที่พลิกผันจริงๆ!

“นี่คือสิ่งที่คุณพูด หากคุณกล้าเข้าแทรกแซง ฉันจะสาปแช่งคุณให้ตายก่อนเวลาอันควร” อู่จี๋เทียนจุนเตือน

“ไม่ว่าฉันจะอยู่หรือตาย ก็ไม่ใช่หน้าที่ของคุณที่จะตัดสิน ยังไงก็ตาม ฉันจะไม่เข้าไปแทรกแซง” จื่อหยางเทียนจุนถาม “เยี่ยชิว คุณมั่นใจไหม?”

เยี่ยชิวตอบพร้อมรอยยิ้ม “แน่นอน”

“ฉันก็มั่นใจในตัวคุณเช่นกัน แค่อย่าฆ่าเขาง่ายเกินไปก็พอ” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว

เยี่ยชิวหัวเราะ “อย่ากังวล ฉันไม่ได้มีโอกาสทรมานเขาทุกวัน ฉันไม่อยากฆ่าเขาให้ตายในทันที”

จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะเบาๆ “ยอดเยี่ยมเลย”