“โอกาส?”
เยี่ยชิวและนางฟ้าไป๋ฮวาสบตากัน ดวงตาของพวกเขาสอดส่องไปรอบๆ แต่ไม่พบสิ่งใดที่ดูเหมือนโอกาสเลย
“พวกคุณตามฉันมา”
หลังจากพูดเช่นนี้ จื่อหยางเทียนจุนก็พาพวกเขาทั้งสองไปข้างหน้าเป็นระยะทางไกล และในที่สุดก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะหิน
โต๊ะหินนี้กลม ใหญ่เป็นพิเศษ ใหญ่กว่าโต๊ะกลมที่ใหญ่ที่สุดในโรงแรมแห่งหนึ่งของโลกมนุษย์เสียอีก หากผู้คนรับประทานอาหารรอบๆ โต๊ะนี้ ก็สามารถรองรับได้หนึ่งหรือสองร้อยคนอย่างสบายๆ
บนโต๊ะมีแผนที่กลุ่มดาวทั้งยี่สิบแปดกลุ่มสลักไว้
จื่อหยางเทียนจุนชี้ไปที่โต๊ะนั้น
ทันใดนั้น แผนที่กลุ่มดาวก็สว่างขึ้น โดยมีดวงดาวยี่สิบแปดดวงระยิบระยับด้วยแสงสีขาว
“ถอยไป”
หลังจากพูดเช่นนี้ จื่อหยางเทียนจุนก็พาเยี่ยชิวและนางฟ้าไป๋ฮวาถอยไปสิบก้าว
สามวินาทีต่อมา
“บูม! ปัง!”
แรงสั่นสะเทือนใต้เท้า และในทันใดนั้น โต๊ะหินก็แยกออกเป็นสองส่วน เผยให้เห็นหลุมบนพื้นดิน
“ไป!”
หลังจากพูดเช่นนี้ จื่อหยางเทียนจุนก็กระโดดลงไปในหลุม
เยี่ยชิวจับมือของนางฟ้าไป๋ฮวา แล้วตามกระโดดลงไปด้วย
หลุมนั้นลึกประมาณร้อยฟุต และเมื่อลงมาถึง ก็พบว่าตัวเองอยู่ในทางเดินที่สูงกว่าสามเมตร
พื้นดินของทางเดินปูด้วยวิญญาณหยกคุณภาพเยี่ยม ผนังทั้งสองข้างฝังด้วยอัญมณีหลากสี เปล่งประกายสว่างไสว ส่องสว่างทางเดินราวกับว่าเป็นเวลากลางวัน
ทางเดินดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด
“อาจารย์ สถานที่นี้คืออะไร?” เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะถาม
จื่อหยางเทียนจุนตอบว่า “นี่คือห้องเก็บสมบัติที่แท้จริงของสำนักปู่เทียน”
นางฟ้าไป๋ฮวาพูดด้วยความสับสน “ห้องเก็บสมบัติด้านนอกเป็นของปลอมหรือเปล่า?”
“มันเป็นจริง” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว แต่แล้วก็เสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ห้องเก็บสมบัติด้านนอกมีเพียงหินวิญญาณ สมุนไพรวิญญาณ และอาวุธเทพเท่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งของธรรมดา สิ่งของดีๆ ซ่อนอยู่ที่นี่”
หัวใจของนางฟ้าไป๋ฮวาสั่นสะท้าน: “อาจมีอาวุธจักรพรรดิอยู่?”
“คุณคิดว่าอาวุธจักรพรรดิมีอยู่ทั่วไปเหมือนกะหล่ำปลีที่พบได้ทุกที่เหรอ?” จื่อหยางเทียนจุนตอบ “แม้ว่าห้องเก็บสมบัติแห่งนี้จะพิเศษ แต่ก็ไม่มีอาวุธจักรพรรดิอยู่เลย”
เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะถาม “อาจารย์ ท่านรู้ได้อย่างไรว่าสำนักปู่เทียนซ่อนสิ่งของดีๆ ไว้ที่นี่?”
“แน่นอน วิญญาณอาวุธบอกฉัน” จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “สิ่งของที่นี่จะมีประโยชน์กับคุณทั้งสอง”
หลังจากพูดจบ เขาก็พาพวกเขาทั้งสองเดินต่อไปตามทางเดิน
หลังจากนั้นไม่นาน
ประตูหินหนักก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา
ประตูหินนั้นถูกปกคลุมไปด้วยอักษรรูน
“มีค่ายกลบนประตู” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว
นางฟ้าไป๋ฮวาแนะนำว่า “เราควรเรียกอมตะชางเหม่ย เขาเชี่ยวชาญเรื่องค่ายกล”
“ไม่จำเป็น” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว จากนั้นก็ชี้ไปที่ประตู
วูบ!
พลังดาบฟาดใส่ประตูหิน ประตูก็แตกกระจายพร้อมเสียงดัง “บึ้ม ปัง” ส่งผลให้ฝุ่นฟุ้งกระจาย
นางฟ้าไป๋ฮวาหัวเราะคิกคักด้วยความไม่เชื่อและพูดว่า “ฉันเกือบลืมไปแล้ว ผู้อาวุโสมีพลังเทียบจักรพรรดิ์ การจัดวางเพียงอย่างเดียวจะหยุดคุณได้อย่างไร?”
หลังจากประตูหินแตก ห้องหินก็ปรากฏขึ้น
ห้องนั้นว่างเปล่า ยกเว้นแท่นสูงกว่าหนึ่งเมตร ทำจากวิญญาณหยก ตรงกลาง บนแท่นนั้นมีกล่องไม้สี่เหลี่ยมวางอยู่
เยี่ยชิวและนางฟ้าไป๋ฮวาจ้องไปที่กล่องไม้ทันที
พวกเขามีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งว่ามีของมีค่าอยู่ในกล่อง
จื่อหยางเทียนจุนพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม แม้ว่ายาเมิ่งเหยียนเหล่านี้จะมีตำหนิ แต่พวกมันก็ยังมีฤทธิ์ทางยา การรับประทานพวกมันสามารถรักษารูปลักษณ์ของคนหนึ่งไว้ได้นานถึงสองร้อยปี”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ประกายแห่งความตื่นเต้นก็ฉายแวบขึ้นในดวงตาของนางฟ้าไป๋ฮวา
ในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนใดที่ไม่ปรารถนาความงามชั่วนิรันดร์ และเธอก็ไม่มีข้อยกเว้น
“เยี่ยชิว สิ่งนี้มีประโยชน์สำหรับคุณ รับไปเถอะ!” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว
“ขอบคุณมาก อาจารย์” เยี่ยชิวไม่ลังเล ส่งยาเมิ่งเหยียนให้กับนางฟ้าไป๋ฮวา หลังจากนั้นก็ใส่กล่องไม้ลงในกระเป๋าเฉียนคุน
แม้ว่ายาเหล่านี้จะมีผลเพียงเล็กน้อยต่อเยี่ยชิว แต่ก็มีประโยชน์อย่างน่าอัศจรรย์สำหรับผู้ที่อยู่ในโลกมนุษย์
“เมื่อกลับไป จะมอบเม็ดยาเมิ่งเหยียนให้กับพี่หลินและพี่ปิง พวกเธอจะต้องดีใจมาก ใครจะรู้ บางทีพี่ปิงอาจจะผ่อนคลายและไปกับฉันพร้อมกับพี่หลินก็ได้ ฮ่าฮ่า…...”
รอยยิ้มซุกซนปรากฏที่มุมปากของเยี่ยชิว
เมื่อเห็นรอยยิ้มนี้ นางฟ้าไป๋ฮวาก็รู้ว่าเขาไม่ได้หวังดีอะไร จึงหยิกเอวของเขา
“กำลังหัวเราะอะไรอยู่?” นางฟ้าไป๋ฮวาถาม
“เพิ่งนึกอะไรออก” เยี่ยชิวกล่าวกับจื่อหยางเทียนจุน “อาจารย์ ฉันอยากถามว่า ถุงเฉียนคุนที่ท่านให้ฉัน เป็นสมบัติระดับไหน?”
“ฉันสังเกตเห็นว่าพื้นที่ในถุงเฉียนคุนกว้างมากเป็นพิเศษ เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม”
“นอกจากนี้ ในตอนแรก ดูเหมือนว่าถุงเฉียนคุนจะไม่สามารถบรรจุสิ่งมีชีวิตได้ แต่หลังจากอยู่กับฉันได้สักพัก มันก็เริ่มรองรับพวกมันได้”
ตอนนี้ ลูกกิเลนและมิงค์วัฒนะอยู่ในถุงเฉียนคุนทั้งคู่
โอ้ และยังมีไข่ลึกลับนั้นด้วย!
จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า “ถุงเฉียนคุนมีต้นกำเนิดที่พิเศษมาก ผู้อาวุโสสูงสุดทุกชั่วอายุคนจากนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราพกติดตัวไปด้วย”
“ส่วนระดับนั้น ฉันไม่แน่ใจ”
“ฉันเคยศึกษาเรื่องนี้มาก่อนแล้ว มันไม่ใช่อาวุธเทพเพราะอาวุธเทพไม่มีพื้นที่กว้างขวางนัก และยังไม่เหมือนกับอาวุธจักรพรรดิด้วย เพราะฉันไม่เคยได้ยินว่ามีจิตวิญญาณอาวุธ”
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นโลกที่เป็นอิสระ”
“อย่างไรก็ตาม มันต้องเกี่ยวข้องกับบรรพบุรุษชิงอวิ๋นแน่ๆ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...