วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 217

“ปัง!”

สายฟ้าสีม่วง ตกลงมาจากฟากฟ้า ผ่าใส่บนตัวของหญิงชราประหลาด ผ่าจนเธอบินออกไป

ต่อจากนั้น ก็ได้กลิ่นไหม้ที่ฉุนอย่างมาก

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ทำให้ผู้อมตะชางเหม่ยสับสน

เกิดอะไรขึ้น

เขาคิดว่าตัวเองตาฝาด ขยี้ตาสองสามครั้ง มองอย่างละเอียดอีกรอบ พบว่ามีควันดำออกมาจากเส้นผมของหญิงชราประหลาด เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย ใบหน้าดำอย่างมาก เหมือนตีนไก่ย่างจนไหม้ น่าเกลียดอย่างมาก

“เด็กคนนี้ทำได้ยังไง”

ผู้อมตะชางเหม่ยเหลือบมองเยี่ยชิวหนึ่งที พบว่าเยี่ยชิวยืนอยู่ที่เดิม เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“อยู่ดีๆ ทำไมจู่ๆถึงมีสายฟ้าสีม่วงออกมา”

ผู้อมตะชางเหม่ยเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง เพียงแค่เห็นท้องฟ้าที่ไม่มีเมฆ ไม่มีวี่แววของการฟ้าผ่าด้วยซ้ำ

“เจ้าหนุ่ม ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น” ผู้อมตะชางเหม่ยอดไม่ได้ที่จะถาม

เยี่ยชิวพูดเสียงดัง : “พระเจ้าอยู่เบื้องหลังของคดีนี้ หญิงชราคนนี้ทำเรื่องชั่วๆมากเกินไป แม้แต่พระเจ้าก็ทนดูต่อไปไม่ไหว เลยใช้สายฟ้าลงโทษเธอ”

หลอกใคร

ผู้อมตะชางเหม่ยไม่เชื่อคำพูดหลอกลวงของเยี่ยชิวด้วยซ้ำ

ถ้าหากพระเจ้ามีตาจริงๆ อย่างนั้นบนโลกใบนี้ก็ไม่มีทางมีเรื่องเลวร้ายและผิดพลาดเกิดขึ้นมากขนาดนี้ ก็ไม่มีผู้บริสุทธิ์ตายมากขนาดนี้แล้ว

ผู้อมตะชางเหม่ยกล้ารับประกัน สายฟ้าสีม่วงเมื่อกี้เยี่ยชิวเป็นคนทำให้เกิดขึ้นแน่นอน

เพียงแต่ ตกลงใช้วิธีการแบบไหน

ผู้อมตะชางเหม่ยสงสัยอย่างมาก

หญิงชราประหลาดคลานขึ้นมาจากบนพื้น จ้องเยี่ยชิวด้วยความดุร้าย สายตาคมเหมือนใบมีด

ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ล่ะก็ อย่างนั้นเยี่ยชิวคงถูกหญิงชราประหลาดหั่นเป็นชิ้นๆตั้งนานแล้ว

ผ่านไปสักพักหนึ่ง

หญิงชราประหลาดคอ่ยตะคอก : “เด็กเวร สิ่งที่แกใช้เมื่อกี้เป็นอาวุธลับอะไร”

“อยากรู้เหรอ” เยี่ยชิวยิ้มที่มุมปาก พูด : “รอให้แกตายแล้วฉันค่อยบอกแกอีกครั้ง”

“เมื่อกี้เป็นเพราะฉันประมาทเกินไป เลยทำให้นายได้เปรียบ อย่ามาหยิ่งผยองให้มาก”

หญิงชราประหลาดรู้สึกว่าเมื่อกี้ตัวเองประมาทมากเกินไป ดังนั้นเลยถูกเยี่ยชิวใช้อาวุธลับทำร้ายตัวเองได้ ด้วยเหตุนี้ ครั้งนี้เธอเลยระวังตัวอย่างมาก

เธอเดินเข้าไปใกล้เยี่ยชิวทีละก้าวๆ

สิบเมตร เก้าเมตร แปดเมตร เจ็ดเมตร.....

ทันใดนั้น

หญิงชราประหลาดเห็นนิ้วชี้ขวาและนิ้วกลางของเยี่ยชิวชิดกัน รวมกันเป็นนิ้วดาบ ชี้ไปที่ฝ่ามือซ้ายแล้วเขียนอะไรบางอย่างแบบมั่วๆ

และในเวลาเดียวกัน ที่ปากของเยี่ยชิวมีการสวดคาถาเสียงดัง : “สายฟ้าไท่ซานจากทิศตะวันออก สายฟ้าเหิงซานจากทิศใต้ สายฟ้าหัวซานจากทิศตะวันตก สายฟ้าเหิงซานจากทิศเหนือ สายฟ้าซงซานจากตรงกลาง สายฟ้าทั้งห้าจงผ่าลงมา.....”

แสร้งทำเป็น!

หญิงชราประหลาดหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นเดินไปข้างหน้าสองก้าว

ในเวลานี้ เธอห่างจากเยี่ยชิวเพียงแค่สี่เมตร

หญิงชราประหลาดล้วนแล้วไม่ทันสังเกต ผู้อมตะชางเหม่ยที่อยู่ด้านข้างเบิกตากว้างแล้ว จ้องมองไปทางเยี่ยชิวด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง

จนกระทั่งถึงตอนนี้ ในที่สุดผู้อมตะชางเหม่ยก็เข้าใจแล้ว ท้องฟ้าที่สดใสก่อนหน้านี้ทำไมถึงมีสายฟ้าสีม่วงมาปรากฏตัวอย่างไม่มีเหตุผล

“เด็กคนนี้ คาดไม่ถึงว่าเขาจะเป็น.....”

ผู้อมตะชางเหม่ยยังตกตะลึงไม่เสร็จ จากนั้นก็เห็นมือซ้ายของเยี่ยชิวยื่นไปข้างหน้าอย่างแรง ตบไปทางหญิงชราประหลาดหนึ่งที ตะคอกเสียงดัง : “สายฟ้ามาแล้ว——”

ปัง!

สายฟ้าสีม่วงห้าเส้นปรากฏออกมาจากอากาศ ไม่มีสัญญาณเลย ประหลาดอย่างมาก

ในเวลานี้หญิงชราประหลาดสัมผัสได้ถึงอันตราย หลบไม่ทันแล้ว สามารถทำได้แค่ยืนมองดูสายฟ้าสีม่วงห้าเส้นผ่าลงมาที่ร่างของตัวเอง

“แกร็ก!”

กระดูกหัก

หญิงชราปรหลาดถูกผ่าจนบินออกไปสิบกว่าเมตร กำลังจะตาย

สายฟ้าสีม่วงปรากฏอย่างกะทันหัน ไปก็กะทันหันเช่นกัน

หลังจากโจมตีหนึ่งที ก็หายไปเลย

ผู้อมตะชางเหม่ยเดินมาอยู่ต่อหน้าเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว รีบถาม : “สิ่งที่นายใช้เมื่อกี้คือคาถาเหมาซานห้าสายฟ้าเหรอ”

“ไม่ผิด” เยี่ยชิวก็ไม่มีการปิดบังเช่นกัน

“นายเรียนมาจากไหน” ผู้อมตะชางเหม่ยถามต่อ

เยี่ยชิวเหลือบมองผู้อมตะชางเหม่ยอย่างช้าๆหนึ่งที พูด : “เกี่ยวอะไรกับแก”

ผู้อมตะชางเหม่ยก็ไม่โกรธเช่นกัน ตรงกันข้ามพูดอย่างประจบประแจง : “เจ้าหนุ่ม พวกเราสองคนมาทำข้อตกลงเป็นยังไง.....”

“ไม่เป็นยังไง” เยี่ยชิวปฏิเสธโดยตรง

เขารู้อย่างลึกซึ้งว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร จะไม่ทำเรื่องที่ขาดทุนอย่างแน่นอน

“ฉันล้วนแล้วยังพูดไม่จบเลย นายรีบขัดขวางฉันทำไม” ผู้อมตะชางเหม่ยพูด : “นายสอนคาถาห้าสายฟ้าให้ฉัน ฉันจะช่วยนายฆ่าหญิงชราคนนี้ เป็นยังไง”

“ไม่น่าสนใจ” เยี่ยชิวพูด : “ฉันใช้คาถาห้าสายฟ้าก็สามารถทำให้เธอหายไปจากโลกนี้ได้”

“คาถาห้าสายฟ้าค่อนข้างมีอำนาจ เวลาใช้สูญเสียพลังอย่างมาก ด้วยการฝึกฝนของนาย ใช้คาถาห้าสายฟ้าอีกครั้ง นายก็จะสูญเสียพลังการต่อสู้อย่างสมบูรณ์” ผู้อมตะชางเหม่ยเตือน : “เอาแบบนี้นายสอนคาถาห้าสายฟ้าให้ฉัน ฉันช่วยนายฆ่าเธอ”

“ฉันสามารถจัดการเธอได้ ไม่ต้องให้แกช่วย”

เยี่ยชิวไม่ยอมทำข้อตกลงกับผู้อมตะชางเหม่ย

แม้ว่าสิ่งที่ผู้อมตะชางเหม่ยพูดเป็นความจริง การใช้คาถานั้นสูญเสียพลังอย่างมาก ก็เป็นเพราะมีข้อเสียแบบนี้ ดังนั้นเยี่ยชิวเลยอดทนถึงตอนนี้ค่อยใช้คาถา

หลังจากใช้คาถาห้าสายฟ้าสองครั้ง เยี่ยชิวรู้สึกได้อย่างชัดเจน พลังในร่างกายของตัวเองถูกสูบจนเกือบจะหมดแล้ว

ถ้าหากใช้คาถาห้าสายฟ้าอีกครั้ง อย่างนั้นพลังของเขาก็จะหมดอย่างสิ้นเชิง สูญเสียพลังในการต่อสู้อย่างสมบูรณ์

นั่นก็หมายความว่า เยี่ยชิวต้องฆ่าหญิงชราประหลาดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ไม่อย่างนั้น เขาก็อันตรายแล้ว

ผู้อมตะชางเหม่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เยี่ยชิว ฉันช่วยนายจัดการหญิงชราคนนี้ดีกว่า! เพียงแค่นายสอนคาถาห้าสายฟ้าให้ฉันก็พอแล้ว”

“ฉันก็สามารถฆ่าเธอได้ด้วยตัวเอง” เยี่ยชิวพูด

“นายลงมือต้องเสียพลังมากขนาดไหน ดูนายสิ ต่อสู้กับเธอมานานขนาดนี้ พักผ่อนก่อนดีกว่า ฉันช่วยนายจัดการเธอ” ผู้อมตะชางเหม่ยเอาใจใส่อย่างมาก

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ถาม : “แกต้องการคาถาห้าสายฟ้าไปทำอะไร”

“แน่นอนเพื่อต่อกรเซียวจิ่ว” ผู้อมตะชางเหม่ยพูด : “รอให้ฉันเรียนรู้คาถาห้าสายฟ้าแล้ว ครั้งหน้าต่อสู้กับเซียวจิ่ว ฉันก็สามารถใช้คาถาห้าสายฟ้าลอบโจมตีเขา สิ่งแรกคือโจมตีองคชาตตัวน้อยของเขาก่อน.....”

เยี่ยชิวเพียงแค่รู้สึกว่าเป้ากางเกงของเขาเย็น

ชายชราคนนี้ โหดเหี้ยมจริงๆ

“ฉันปิดกั้นโลกภายนอกมานานขนาดนี้ ล้วนแล้วอยากจะเอาชนะเซียวจิ่วทุกวันทุกคืน นี่ นายอย่าเพิ่งไปสิ.....”

คำพูดของผู้อมตะชางเหม่ยพูดได้แค่ครึ่งเดียว ก็มองเห็นเยี่ยชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าหญิงชราประหลาดแล้ว

“แม่เฒ่า ยังสามารถยืนขึ้นมาได้อีกไหม” เยี่ยชิวถามด้วยรอยยิ้ม

ยังสามารถยืนขึ้นมาได้อีกไหม

ความขุ่นเคืองปรากฏขึ้นในสายตาของหญิงชราประหลาด ไอ้สารเลวคนนี้ กำลังดูหมิ่นตัวเอง

ทนไม่ได้อีกแล้ว!

หญิงชราประหลาดดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง คลานขึ้นมาจากบนพื้น ในเวลานี้หัวของเธอยุ่งเหยิง เป็นเหมือนกับคนขอทานคนหนึ่ง อยากให้น่าสังเวชแค่ไหนก็น่าสังเวชเท่านั้น

“เพียงแค่คาถาอย่างเดียว ฆ่าหญิงชราอย่างฉันไม่ได้หรอก.....”

ตุ้ม!

ไม่รอให้หญิงชราประหลาดพูดจบ สายฟ้าสีม่วงทั้งห้าตกลงมาจากฟ้า โจมตีจนเธอบินออกไปยี่สิบกว่าเมตร ตูมหนึ่งที ร่างกายกระแทกกับพื้นคอนกรีตอย่างแรง

จนถึงตอนนี้ ร่างกายก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอีกต่อไป

“แม่เฒ่าเวร แกเป็นสุดยอดปรมาจารย์ไม่ใช่เหรอ มีความสามารถแค่นี้เองเหรอ”

เยี่ยชิวด่าด้วยใบหน้าซีดขาว

เขาใช้คาถาห้าสายฟ้าต่อเนื่องสามครั้ง พลังหมดอย่างสมบูรณ์ เขาในตอนนี้ ไม่มีอะไรต่างจากคนธรรมดา

จนกระทั่ง อ่อนแอยิ่งกว่าคนธรรมดา

เยี่ยชิวด่าต่อ : “แม่เฒ่าเวร อยากฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ มีปัญญาก็ลุกขึ้นมาฆ่าฉันสิ.....”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะแปลกๆดันขึ้น

“ก๊ากก๊าก.....”