วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2205

เยี่ยชิวมองไปบนกล่องเหล็กใบหนึ่ง

กล่องเหล็กนี้วางอยู่ตรงมุม ดูธรรมดามาก แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเยี่ยชิวคือกลอนทองแดงที่ล็อกอยู่บนกล่อง

นี่ทำให้เขารู้สึกสงสัย

“คลังสมบัตินี้ไม่มีของมีค่าเลย แล้วทำไมกล่องเหล็กใบนี้ถึงต้องล็อกไว้ด้วย?”

ความสงสัยทำให้เยี่ยชิวเปิดใช้ตาสวรรค์เพื่อตรวจสอบภายในกล่องเหล็ก?

แต่กลับพบว่าสายตาถูกปิดกั้น

“เอ๊ะ?”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ จึงเดินไปตรงหน้ากล่องเหล็ก ใช้มือขวาจับกลอนทองแดงแล้วบิด

แต่กลับบิดไม่ออก

เขาจึงใช้หมัดชกไปที่กล่องเหล็กเต็มแรง แต่กล่องไม่เสียหายแม้แต่น้อย

“แปลกจริงๆ”

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว

ในตอนนั้นเอง จื่อหยางเทียนจุนและเยี่ยหวู่ซวงเดินเข้ามาใกล้ จื่อหยางเทียนจุนมองกล่องเหล็กแวบหนึ่งเเละพูดว่า“กล่องใบนี้มีการลงอาคมไว้ เดี๋ยวข้าช่วยเจ้าเปิดเอง”

พูดจบ จื่อหยางเทียนจุนปล่อยพลังแห่งดาบจากปลายนิ้ว พุ่งตรงไปที่กลอนทองแดง

“เตี้ยง!”

กลอนทองแดงเเตกทันที

แต่ในตอนนั้นเอง หมอกสีดำปรากฏขึ้นจากกล่องเหล็ก ปกคลุมกล่องไว้

เป็นอาคมป้องกัน!

จื่อหยางเทียนจุนยกมือขวาขึ้น โบกเบาๆ หมอกดำหายไปในพริบตา

“เปิดได้แล้ว!” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว

เยี่ยชิวรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย กล่องเหล็กที่ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนานี้ต้องมีของสำคัญอยู่แน่

“ข้างในจะมีสมบัติอะไรซ่อนอยู่กันนะ?”

เยี่ยชิวเปิดกล่องเหล็กด้วยความระมัดระวัง

แต่เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“ไม่ใช่มั้ง?”

เยี่ยชิวถึงกับอึ้งเลย

เขาคิดว่าในกล่องเหล็กที่จะมีสมบัติล้ำค่า ใครจะรู้มีเเค่สองสิ่ง

โทเค็นหนึ่งอัน

หนังสือหนึ่งเล่ม!

เยี่ยชิวหยิบโทเค็นขึ้นมาพลิกดูไปมา พบว่าด้านหนึ่งของสักหัวกะโหลก อีกด้านสลักคำว่า“ตงฮวงสาขาเเยกเซี่ยอี”หกตัวอักษร

เห็นได้ชัดว่าโทเค็นนี้เป็นสัญลักษณ์แสดงตัวตนของเซี่ยอี

ส่วนหนังสือเล่มนั้น ปกเป็นสีดำสนิท ไม่มีตัวหนังสือแม้แต่ตัวเดียว

เยี่ยชิวเอื้อมมือไปหยิบหนังสือ แต่ทันทีที่นิ้วสัมผัสหนังสือ แสงสีดำพุ่งออกมา กระแทกเข้าที่หลังมือของเขา

เหมือนสายฟ้าฟาด เยี่ยชิวถูกแรงกระแทกจนถอยหลังไปหลายก้าว

“หนังสือเล่มนี้มีอาคมปิดผนึก” เยี่ยหวู่ซวงเตือน

“กระจอก” จื่อหยางเทียนจุนยื่นมือไปลูบหนังสือเบาๆ ทำลายอาคมและโยนหนังสือให้เยี่ยชิว

“ขอบคุณท่านอาจารย์” เยี่ยชิวยิ้ม “มีอาจารย์ที่แข็งแกร่งอยู่ข้างๆ แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นศัตรูหรืออาคมแค่โบกมือก็แก้ได้หมด”

จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะ “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว เปิดดูเถอะ!”

เยี่ยชิวเปิดหนังสือ และในวินาทีถัดไป สีหน้าดูแปลกประหลาด

หน้าแรกของบันทึกเขียนไว้ว่า:

“ข้าชื่อเซี่ยอี เกิดในตะวันออกสุดของแคว้นเทียนสุ่ยในราชวงศ์ต้าต้าโจว พ่อเสียตอนข้าอายุสามขวบ แม่เสียตอนข้าอายุห้าขวบ ข้าเติบโตมากับพี่ชายและพี่สะใภ้”