วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 224
เมืองต้องห้าม?
ได้ยินสามคำนี้ ฉับพลันเยี่ยชิวก็นึกถึงเมืองจักรพรรดิหกร้อยปีที่สูงตระหง่าน
ในเวลาเดียวกันเยี่ยชิวก็ยังสังเกตเห็น เวลาที่เฉายวนพูดสามคำนี้ออกมา สีหน้าก็ปรากฏความสงสัยที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“ไท้เจี่ยน เมืองต้องห้ามมีความเป็นมายังไง?”เยี่ยชิวพูดถาม
เฉายวนพูดตอบ“เมืองต้องห้ามเป็นเมืองที่อยู่เหนืออิทธิพลต่างๆ พวกเขาเรียกตัวเองว่าผู้เฝ้าประตูเมืองจักรพรรดิ ความจริงทั้งหมดคือลูกหลานของราชวงศ์แมนจูและราชวงศ์ชิง”
“ก่อนที่จะตั้งเป็นประเทศ พวกเขาก็อยู่ในเมืองต้องห้ามมาโดยตลอด”
“ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนคนไม่มาก แต่ทุกคนก็เป็นปีศาจเก่าแก่ที่มีอายุหลายร้อยปีแล้ว ปกติจะไม่พบคนภายนอก ทุกคนมีความสามารถแข็งแกร่งมาก แม้กระทั่ง หยิ่งยโสไม่เข้าร่วมการแข่งขันแย่งชิงผู้นำของสำนักมังกร”
เยี่ยชิวสูดลมหายใจเย็น
แม้แต่สำนักมังกรก็ดูถูก ถ้าอย่างนั้นจะเก่งกาจขนาดไหนล่ะ?
เฉายวนพูดต่อไป “ปีนั้นผู้มีฝีมือสูงจำนวนมากลอบสังหารพ่อของนาย จูเก๋อชิงเป็นเทพแห่งการทำนายดวงโชคชะตาอันดับหนึ่งของเมืองปักกิ่ง เขายังประกาศว่าตัวเองเป็นลูกศิษย์ของเมืองต้องห้าม”
“จริงหรือโกหก ไม่มีใครรู้ แต่ว่า เขามีความสัมพันธ์เยื่อใยแน่นแฟ้นกับเมืองต้องห้ามจริงๆ”
“ด้วยเหตุผลนี้ ฉันยังสงสัยว่าคนสั่งการเบื้องหลังคือเมืองต้องห้าม”
“แต่น่าเสียดาย ฉันยังหาหลักฐานไม่ได้ นี้เป็นแค่การคาดเดาของฉัน”
เยี่ยชิวพูด“สักวันผมจะหาหลักฐานให้ได้”
“เรื่องยี่สิบกว่าปีก่อน ยากจะหาหลักฐาน พูดง่ายแต่ทำยาก?”
เฉายวนก็ทอดถอนใจ และพูด“นายต้องการแก้แค้นให้พ่อนาย ถ้าอย่างนั้น หลงเหมินก็คือผู้ช่วยของนาย”
“แต่นายรับตำแหน่งผู้นำหลงเหมิน มีจูเชวี่ยช่วยเหลือนาย ฉันเชื่อว่า นายสามารถตรวจสอบความจริงของปีนั้นได้อย่างแน่นอน”
“เพียงแต่เยี่ยชิว นายต้องฟังฉันพูดแนะนำ ถึงแม้ว่าเรื่องของปีนั้นเป็นเมืองต้องห้ามทำจริงๆ นายก็ต้องเก็บไว้ในใจ อย่าล่วงเกินพวกเขา ไม่อย่างนั้น ไม่เพียงแค่ไม่มีวิธีจะแก้แค้น ยังทำให้นายกับครอบครัวต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ไม่ทางจะฟื้นคืนได้ตลอดไป”
“เมืองต้องห้ามเป็นเหมือนสัตว์ชั่วร้าย เมื่อได้ปรากฏเคี้ยว นำเลือดไหลออกมาเหมือนแม่น้ำ”
“เหมือนคนแบบฉัน อยู่ต่อหน้าพวกเขา เป็นแค่มดตัวเล็ก”
เยี่ยชิวไม่ค่อยจะเชื่อ
“ไท้เจี่ยน ท่านพูดเกินไปไหม ท่านเป็นผู้นำหลงเหมิน ทำไมถึงจะเป็นแค่มดตัวเล็ก?”
เฉายวนฝืนยิ้ม“นี้ไม่ได้เกินไป ในสายตาคนเหล่านั้นของเมืองต้องห้าม ฉันเป็นเพียงแค่มดตัวเล็กจริงๆ”
“หลงเหมินก็แข็งแกร่งมากแล้วไหม?”
“ฉันจะบอกนาย ถ้าหากเมืองต้องห้ามลงมือ หลงเหมินก็เป็นแค่ถนนสายหนึ่ง นั่นคือล่มสลาย”
เยี่ยชิวตกใจ
“ไม่รู้ว่านายเข้าใจพ่อของนายกับตระกูลเยี่ยไหม?”เฉาหยวนก็ถาม
เยี่ยชิวพยักหน้า และพูด“ผมฟังที่แม่พูด ตระกูลเยี่ยเป็นวงศ์ตระกูลอันดับหนึ่งของปักกิ่ง”
“แม่นายพูดไม่ผิด ตระกูลเยี่ยเป็นตระกูลอันหนึ่งในเมืองปักกิ่งจริงๆ แต่ว่าที่ฉันจะบอกนายก็คือ ถึงแม้ว่าตระกูลเยี่ยจะแข็งแกร่งมาก ก็ยังไม่กล้าหาเรื่องเมืองต้องห้าม”
อะไรนะ!
เยี่ยชิวสะดุ้งตกใจ ถ้าหากปีนั้นคนที่จะฆ่าเยี่ยหวู่ซวงคือเมืองต้องห้าม แล้วตัวเองจะแก้แค้นได้ยังไง?
เฉายวนมองเห็นความคิดของเยี่ยชิว และพูด“นายไม่ต้องหมดกำลังใจ นายยังหนุ่ม ยังมีโอกาส”
“เพียงแต่ นายต้องรีบแข็งแกร่งขึ้นมา”
“กลายเป็นผู้นำหลงเหมิน ก็สามารถใช้สอยแหล่งทรัพยากรของหลงเหมิน ตรวจสอบความจริงในปีนั้น”
“ถ้าหากเป็นเมืองต้องห้ามทำจริงๆ มีหลงเหมินอยู่ในมือ นายก็ยังมีไม้ตายที่คอยรักษาชีวิตเพิ่มอีกหนึ่ง”
“รับตราผู้นำเถอะ!”
เฉายวนนำตราผู้นำส่งไปตรงหน้าเยี่ยชิว
เยี่ยชิวลังเลเล็กน้อย และพูด“ไท้เจี่ยน ผมรับตำแหน่งผู้นำหลงเหมินก็ได้ แต่ผมมีข้อเรียกร้องหนึ่งอย่าง”
“เชิญพูด”
“เรื่องนี้ท่านอย่าเพิ่งประกาศ ถ้าหากผ่านคืนนี้ไป ท่านแคล้วคลาดปลอดภัย ผมจะมอบตราผู้นำหลงเหมินส่งคืนให้ท่าน และผู้นำหลงเหมินก็คือท่าน”
“เพ้อเจ้อ”เฉายวนพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ฉันก่อตั้งหลงเหมินอย่างยากลำบาก ถ้าหากฉันไม่ตาย ฉันจะให้นายเป็นผู้นำได้ยังไง”
เยี่ยชิวหัวเราะขึ้นมา รับตราผู้นำมา
“ได้แล้ว ช่วยฉันรักษาบาดแผลเถอะ!”
เฉายวนนั่งลงบนโซฟา
เยี่ยชิวพยักหน้า จับชีพจรของเฉายวน ตรวจดูอย่างละเอียด
ผ่านไปสามนาที
เยี่ยชิวดึงมือกลับ และพูด“ไท้เจี่ยน รักษาบาดแผลด้านนอกก่อน แล้วค่อยรักษาพิษจากแมลง”
“ได้”
“ท่านถอดเสื้อคลุมออก”
เฉายวนถอดเสื้อคลุมออก บนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยผ้าพันแผล
เวลาที่เยี่ยชิวนำผ้าพันแผลเปิดออก ก็พบว่าบนร่างกายเฉายวนมีหกเจ็ดบาดแผล บนแผ่นหลัง มีบาดแผลที่เกิดจากมีด จากไหล่ซ้ายลงมาถึงเอว สยดสยองมาก
เยี่ยชิวในใจตะลึง สมแล้วที่เป็นผู้นำหลงเหมิน ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ เฉายวนยังสามารถยิ้มได้ นี้คือความแข็งแกร่ง คนธรรมดาไม่สามารถเปรียบเทียบได้
เยี่ยชิวรีบเขียนคาถา ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง จึงจะรักษาแผลบาดเจ็บภายนอกของเฉายวนเสร็จ
เฉายวนมองดูบาดแผลที่ใกล้จะหายสนิท ตกตะลึงมาก
“มิน่าล่ะฉีหลินพูดว่านายเป็นหมอที่เก่งกาจที่สุดที่เขาเคยพบ สำหรับฉัน ความชำนาญในการรักษาของนาย น่าจะเรียกได้ไร้คู่ต่อสู้ในปัจจุบันนี้”
นี้เป็นการประเมินสูงสุด
เยี่ยชิวและพูด “ไท้เจี่ยนชมเกินไปแล้ว ผมแค่มีคาถา ดังนั้นเวลารักษาจึงได้ผลคุ้มค่า แพทย์แผนจีนมีมายาวนาน วิชาความรู้ลึกซึ้งมากมาย ผมยังต้องเรียนรู้ต่อไป”
“ไม่หยิ่งยโสไม่ใจร้อน ดีมาก”เฉายวนสายตาปรากฏความชื่นชม
ต่อมา เยี่ยชิวเริ่มช่วยเฉายวนรักษาพิษจากแมลง
ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนจึงเดินออกมาจากข้างใน
ในห้องโถง ผู้อมตะชางเหม่ยท่าทางสูงส่ง กำลังพูดเรื่องทำนายดวงชะตาให้ฉีหลินฟัง
ฉีหลินฟังอย่างเพลิดเพลิน
เห็นเฉายวนเดินออกมา ฉีหลินรีบลุกขึ้นทันที ถามด้วยความห่วงใย“ไท้เจี่ยน บาดแผลของท่านเป็นยังไงบ้าง?”
“เยี่ยชิวช่วยฉันรักษาแล้ว พิษจากแมลงก็ถูกกำจัดแล้ว”เฉายวนก็ถาม“ทูตมังกรเขียวยังไม่กลับมา?”
ฉีหลินส่ายหน้า“ยังไม่กลับมา”
เฉายวนขมวดคิ้ว และพูด“ทูตมังกรเขียวออกไปสองชั่วโมงแล้ว”
“จะเกิดเรื่องไหม?”ฉีหลินถาม
“เกิดเรื่องอะไรไหม ฉันสามารถเสี่ยงทายดวงชะตาก็รู้แล้ว”ผู้อมตะชางเหม่ยควักเหรียญทองแดงสามเหรียญออกมาจากในปากกระบอกแขนเสื้อ โยนขึ้นในอากาศ
เพล้ง!
เหรียญทองแดงสามเหรียญหมุนในอากาศอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นก็สิบนาที
เพล้ง!
เหรียญทองแดงทั้งสามก็หล่นลงบนโต๊ะ เรียงเป็นรูปตัวอักษร
ผู้อมตะชางเหม่ยใช้มือนับ
“ผู้อาวุโส เป็นยังไงบ้าง?”เฉายวนถาม
ผู้อมตะชางเหม่ยพูดด้วยสีหน้าสงสัย“สัญญาณความชั่วร้าย”
“ไท้เจี่ยน ทูตมังกรเขียวมีอันตราย ผมจะไปหาเขา”ฉีหลินพูดจบก็จะไป
“เดี๋ยวก่อน!”เฉายวนเรียกฉีหลินไว้ หลังจากนั้นก็ถามผู้อมตะชางเหม่ย“ทูตมังกรเขียวมีอันตรายจริงไหม?”
“ไม่ใช่แค่อันตราย เกรงว่าจะมีอันตรายถึงชีวิต เครื่องหมายเสี่ยงทายชัดเจนมาก ทูตมังกรเขียวตายแล้ว”
อะไรนะ!
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที
ก๊อกๆ
ก็เป็นเวลานี้ ประตูห้องก็ถูกผลักออกมา ชายวัยกลางคนสวมเสื้อสีดำรูปร่างค่อนข้างผอมเดินเข้ามา
ฉีหลินมองชายวัยกลางคน และถามด้วยความตกตะลึง“ ทูตมังกรเขียว นายยังไม่ตาย?”
ชายวัยกลางคนชำเลืองมองฉีหลิน และพูด“ฉันยังสบายดี ทำไมนายต้องแช่งฉัน?”
“เมื่อกี้ผู้อมตะชางเหม่ยพูดว่านาย…”
“พูดว่าฉันอะไร?”
“เขาพูดว่านาย…”
“แค่กๆ!”ผู้อมตะชางเหม่ยไอขึ้นมาทันที หยุดคำพูดของฉีหลิน หลังจากนั้นก็หัวเราะเหอะๆ“ฉีหลิน อายุน้อยไม่น่ากลัว แต่กลัวไม่มีสมอง”
“หรือว่านายดูไม่ออก ว่าฉันกำลังล้อเล่นกับนายเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...