วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2242

กลางสังเวียน

คางคกทองคำคิดในใจว่า "ไม่คิดเลยว่าเจ้าหนูเยี่ยฉังเซิงคนนี้ ดูเหมือนจะไร้พิษสง แต่กลับคิดรอบคอบขนาดนี้"

"เขาคงตั้งใจให้ข้าใช้พลังทั้งหมด หากเป็นเช่นนั้น ถึงแม้เขาจะแพ้ ทุกคนก็จะพูดแค่ข้าว่าใช้พลังมากกว่าเขา และในใจคนอื่นจะไม่กระทบภาพลักษณ์ของเขา"

"เยี่ยฉังเซิงนะเยี่ยฉังเซิง เจ้าคิดคำนวณได้ดีจริงๆ"

"หึ! ข้าจะไม่ให้เจ้าทำสำเร็จหรอก!"

คางคกทองคำคิดในใจแล้วพูดว่า "เยี่ยฉังเซิง สำหรับข้าแค่ใช้พลังระดับปราชญ์ขั้นสูงก็พอแล้ว"

"เจ้ามั่นใจหรือ?" เยี่ยชิวตอบกลับ "หากเจ้ากดพลังไว้ ระวังจะเป็นคู่ต่อสู้ข้าไม่ได้นะ"

มั่นใจขนาดนี้เลยหรอ?

คางคกทองคำกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ได้ยินเสียงจากอมตะชางเหม่ยดังขึ้น "พี่คางคก อย่าไปตกหลุมพรางของเด็กน้อยเขานะ เขากลัวว่าท่านจะใช้พลังทั้งหมดจริงๆถึงได้ทำให้ท่านตกหลุมพรางแบบนี้ เขาต้องการให้ท่านต่อสู้ด้วยพลังปราชญ์ขั้นสูงกับเขาน่ะ"

"เจ้าก็อย่าห่วงว่าคนอื่นจะมองเจ้ายังไง ทำตามที่ข้าบอกนะ ใช้พลังทั้งหมดของเจ้าจัดการกับเด็กน้อยไปเลย"

"ไม่งั้นเจ้าจะเสียใจ"

คางคกทองคำตอบกลับอย่างไม่พอใจว่า "จะพูดไปถึงไหนกัน!"

"ข้าทำแบบนี้ก็เพื่อใครกัน?"

"ถ้าเจ้ายังบ่นไปบ่นมาซ้ำอีก ก็ไปจัดการกับเยี่ยฉังเซิงเองเลย"

อมตะชางเหม่ยโมโหจนพูดไม่ออก

บ้าเอ๊ย ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้ข้าไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้ ข้าคงอยากจะเดินไปจัดการเจ้าสักที

พี่คางคก...

อ๊ะ! หยุดพูดเรื่องนั้นเลย!

สมองของเจ้ามันน้ำท่วมหรือถูกเด็กน้อยนั่นตีถอยหลังไปแล้วหรือ? ยังไม่ใช้พลังทั้งหมด นี่มันไม่ใช่การดูหมิ่นตัวเองเหรอ?"

โง่จนเกินไปแล้ว!

......

คางคกทองคำมองไปที่เยี่ยชิวและถามว่า"เจ้าพร้อมหรือยัง? ถ้าพร้อมแล้ว ข้าจะลงมือแล้วนะ"

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "แค่การฝึกฝนเท่านั้น ต้องเตรียมตัวอะไร?"

หมายความว่าอะไร?

ดูถูกข้าหรือ?

เยี่ยฉังเซิง เจ้าช่างอวดดีเกินไปแล้ว!

ทนไม่ได้แล้ว!

"โครม"

คางคกทองคำถูกกระตุ้นจนโกรธสุดๆ หัวใจเต้นแรง หลอดเลือดที่หน้าผากปูดขึ้น จากนั้นเขาก็ยกกำปั้นและฟาดไปที่เยี่ยชิวทันที

กำปั้นนี้เต็มไปด้วยพลังมหาศาลราวกับภูเขาขนาดใหญ่ตกลงจากฟากฟ้า อัดแน่นไปด้วยความกดดันที่น่ากลัว

ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างตกตะลึงด้วยความตกใจ เพราะพวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันอย่างรุนแรง หากกำปั้นนี้ฟาดลงไปที่พวกเขา พวกเขาคงจะถูกทำลายจนแหลกเป็นผุยผง

แต่ที่ไม่คาดคิดคือ เยี่ยชิวกลับกล้าหาญและไม่หวั่นเกรง เขาก็ตอบโต้กลับด้วยกำปั้นเดียวกัน

เช่นเดียวกับคางคกทองคำ กำปั้นของเยี่ยชิวก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและดุดัน เพราะเขาใช้หมัดมังกรสังหารที่เยี่ยหวู่ซวงมอบให้เขา

"โครม!"

เมื่อเยี่ยชิวชกออกไป แสงประกายทองคำพุ่งออกจากกำปั้นของเขาราวกับเมฆทองคำที่ส่องประกาย มันระเบิดขึ้นและพุ่งตรงไปยังคางคกทองคำทันที

หมัดนี้กว้างขวางและทรงพลังไม่หยุดยั้ง เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้ ราวกับว่ามันสามารถทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า

ผู้ชมที่อยู่รอบๆต่างตกตะลึง แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังฝึกฝนต่ำ แต่ในหมู่พวกเขาก็มีผู้มีพรสวรรค์ไม่น้อย ซึ่งมองออกทันทีว่าหมัดของเยี่ยชิวนั้นแข็งแกร่งอย่างไร

"ปัง！"

ในขณะที่หมัดของเยี่ยชิวและคางคกทองคำปะทะกัน เสียงระเบิดก็ดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟกระจายออกไป

ครั้งนี้ คางคกทองคำไม่ถูกผลักถอยกลับ

เยี่ยชิวรู้สึกว่ามือของตัวเองชาไปหมด เพราะคางคกทองคำมีพลังฝึกฝนที่สูงกว่าเขา และยังเป็นสัตว์เทพ พลังของมันจึงน่ากลัวมาก