วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2243

เมื่อสู้มาอย่างยาวนานยังไม่ได้เอาชนะเยี่ยชิว ทำให้มันรู้สึกเสียหน้าอย่างมาก คางคกทองคำจึงเตรียมที่จะโจมตีเยี่ยชิวอย่างรุนแรง ไม่ยอมกดดันพลังอีกต่อไป

แต่ทันทีที่มันใช้พลังทั้งหมดและเริ่มโจมตี มันกลับรู้สึกว่าร่างกายของมันหนักขึ้นทันที"

"โครม!"

มันยังไม่ทันเข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของมันก็ถูกเหยียบลงไปในดินแล้ว

ฉากนี้ทำให้ผู้คนที่ยืนดูตกตะลึงไม่อยากเชื่อ

เห็นเงาขาวยืนอยู่บนหลังของคางคกทองคำ และเขาคนนั้นแบกดาบยาวไว้บนหลัง ผมยาวปลิวไปตามลม และใบหน้าของเขาคมดุจมีดตัด ดูหล่อเหลามาก

"นี่มันผู้อาวุโสใหญ่!"

"ไม่คิดเลยว่าผู้อาวุโสใหญ่จะลงมือเอง!"

"ผผู้อาวุโสใหญ่นี่มันสุดยอดไปเลย! แค่เตะเดียวก็ทำให้ คางคกทองคำตกลงไปในดินเลย! ต้องรู้ว่าคางคกทองคำ นี่เป็นสัตว์เทพระดับนักบุญใหญ่เลยนะ!"

ผู้คนต่างร้องออกมา

ใช่แล้ว เงาขาวนั้นก็คือเยี่ยหวู่ซวง

เยี่ยหวู่ซวงเพิ่งออกจากการฝึกฝนปิดตัวยาว และเมื่อเห็นว่าคางคกทองคำมาทำร้ายเยี่ยชิวเขาจึงไม่สามารถทนได้

ตอนที่ข้าไม่อยู่ กล้ามาทำร้ายลูกชายของข้างั้นหรือ?

กล้ามากจริงๆ!

คางคกทองคำยังไม่รู้เลยว่าผู้ที่ยืนอยู่บนหลังของมันคือเยี่ยหวู่ซวง ตอนนี้มันรู้สึกว่าหลังเหมือนถูกก้อนหินที่หนักหลายล้านกิโลกรัมกดทับไว้ มันหนักจนทนไม่ไหว จึงคำรามออกมาว่า "ใครเหยียบหลังข้าอยู่! รีบไปซะ ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าซะ!"

"ฆ่าฉันเหรอ? เจ้าทำได้ไหม?" เยี่ยหวู่ซวงกล่าวอย่างดูถูก

เมื่อได้ยิน คางคกทองคำก็สะดุ้งเต็มแรงและถามว่า: "ท่านคือ...ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ใช่ไหม?"

เยี่ยหวู่ซวง ตอบว่า: "ไม่ถึงเดือน เจ้าก็ไม่สามารถแยกเสียงของข้าได้แล้วหรือ?"

คางคกทองคำเลยยอมแพ้ทันทีและพูดว่า: "ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ท่านเข้าใจผิดแล้ว..."

"เข้าใจผิดอะไร?" เยี่ยหวู่ซวงกล่าวต่อไป: "ได้ยินมาว่าเจ้าจะไปทำร้ายลูกชายของข้า?"

"ไม่มีๆ ขอรับ" คางคกทองคำรีบปฏิเสธ "ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ท่านเข้าใจผิดจริงๆ ข้าแค่กำลังฝึกฝีมือกับท่านชายเยี่ยเท่านั้น"

เยี่ยหวู่ซวงกล่าว "วิธีการฝึกของเจ้ามันน่าสนใจดีนะ ไม่หาผู้ที่มีพลังฝีมือสูงๆ กลับมาหาลูกชายของข้า เจ้าคิดว่าลูกชายของข้าง่ายเหรอ?"

"ไม่ใช่ขอรับท่านผู้อาวุโสใหญ่ ท่านต้องฟังข้าอธิบายก่อน..."

"ไม่มีอะไรจะอธิบายทั้งนั้น หากข้าไปฝึกกับเจ้าด้วยจะว่าอย่างไรดีล่ะ?"

"ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ท่านเข้าใจผิดจริงๆ ท่านไม่รู้หรอก ท่านชายเยี่ยเพิ่งทะลวงสู่ขั้นสุดยอดของการฝึกฝีมือ ข้ากำลังจะฝึกฝีมือกับเขาเพื่อทดสอบพลังการต่อสู้ของเขา" คางคกทองคำขอโทษ "ท่านผู้อาวุโสใหญ่ โปรดปล่อยข้าเถอะขอรับ"

ทถูกเยี่ยหวู่ซวงเหยียบลงในดินต่อหน้าคนจำนวนมาก มันน่าอับอายจริงๆ

เยี่ยหวู่ซวงกล่าว "ลูกชายของข้าพลังล้นเหลือ ทำไมต้องให้เจ้ามาทดสอบ? บอกมาเถอะ เจ้าคิดจะรังแกลูกชายของข้าหรือ?"

คางคกทองคำเกือบจะร้องไห้ "ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ ข้าทำเพื่อท่านชายเยี่ยอย่างเดียว ข้าแค่ต้องการทดสอบพลังการต่อสู้ของเขาเท่านั้น"

เยี่ยหวู่ซวงหัวเราะ "บังเอิญดีจัง ข้าก็เพิ่งออกจากการปิดฝึก ก็อยากหาคนมาทดสอบพลังการต่อสู้เหมือนกัน"

"ถ้าเจ้าตั้งใจขนาดนี้ งั้นช่วยข้าทดสอบหน่อยเถอะ!"

"เจ้า...ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

คางคกทองคำกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า: "ท่านผู้อาวุโสใหญ่ข้ามีปัญหาขอรับ..."

"ปัญหามีไว้ทีหลัง" เยี่ยหวู่ซวงกล่าว "ตอนนี้เจ้าต้องบอกข้ามาก่อน ว่าจะช่วยข้าหรือไม่?"

"ถ้าเจ้าช่วยข้า ข้าจะปล่อยเจ้าไป"

"ถ้าเจ้าบอกไม่ช่วย... ฮ่าๆ..."

เยี่ยหวู่ซวง ส่งเสียงหัวเราะเย็นเยียบออกมา คางคกทองคำรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

"ท่านผู้อาวุโสใหญ่ ข้า..."

คางคกทองคำพึ่งเริ่มพูดก็ถูกเยี่ยหวู่ซวงขัดจังหวะ

"ในที่สุดเจ้าจะช่วยหรือไม่? ตอบมาให้ชัดเจน" เยี่ยหวู่ซวงกล่าว "ถ้าเจ้าบอกไม่ช่วย ข้าจะให้เจ้ารู้จักกับวิธีการของข้า"

เป็นการขู่ที่โจ่งแจ้ง!