วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2249

“เกิดอะไรขึ้น?”

ทุกคนพากันเงยหน้าขึ้น มองไปบนท้องฟ้า

แม้แต่ คางคกทองคำที่กำลังนั่งคร่อมและต่อยอมตะชางเหม่ยก็ต้องหยุดมือและเงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน

บนท้องฟ้าเก้าแดน ท้องฟ้าใสสะอาด ปลอดโปร่งไร้เมฆแม้แต่ก้อนเดียว

“แปลกจัง พลังกดดันนี้มาจากไหนกันแน่?”

“ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้?”

“หรือว่าจะมีสุดยอดผู้แข็งแกร่งระดับโลกมาปรากฏตัว พลังนี้รุนแรงเกินไป ร่างกายข้าจะทนไม่ไหวแล้ว”

“……”

ผู้คนต่างก็ไม่สบายใจ

ที่หน้าประตูตำหนักห้องประชุม

เซียนกระบี่ทั้งสี่ต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ พวกเขาเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าพลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวนี้มาจากที่ใด

"ผู้อาวุโสสูงสุด นี่มัน?" หยุนซานเอ่ยถามด้วยความสงสัย

จื่อหยางเทียนจุนไม่ตอบใดๆ เพียงแค่ดีดนิ้วเบาๆ ดาบหยกเล่มหนึ่งก็พุ่งขึ้นจากฝ่ามือของเขาสู่ท้องฟ้า ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นดาบยักษ์ขนาดมหึมาทอดยาวนับหมื่นฟุต

ชั่วพริบตา ยอดเขาดาบทั้งแปดสิบเอ็ดแห่งของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็สั่นสะเทือนพร้อมกัน เปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาราวกับพลังแห่งดาบ ไขว้ตัดกันไปมาบนท้องฟ้า ปกป้องนิกายดาบชิงอวิ๋นเอาไว้ด้านล่าง

จนถึงตอนนี้ ผู้คนถึงค่อยรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่พลังกดดันนั้นก็ยังคงไม่หายไป

"โอ้สวรรค์ ผู้อาวุโสสูงสุดเปิดใช้งานค่ายกลดาบพิทักษ์แล้ว!"

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ทำไมผู้อาวุโสสูงสุดถึงต้องเปิดใช้งานค่ายกลดาบพิทักษ์ หรือว่านิกายดาบชิงอวิ๋นของเรากำลังเผชิญหายนะครั้งใหญ่?”

“……”

ผู้คนต่างคาดเดากันไปต่างๆนานา

ทว่า ก่อนที่เสียงพูดคุยจะจบลง ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างกะทันหัน

"บูม! บูม! บูม..."

เสียงฟ้าผ่าดังกึกก้องเก้าครั้งติดต่อกัน ราวกับสั่นสะเทือนสวรรค์และปฐพี กึกก้องไปทั่วผืนแผ่นดินนับหมื่นลี้ ทำให้ผู้คนรู้สึกสะท้านในจิตวิญญาณ

ผู้คนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง กลับพบว่าท้องฟ้ายังคงแจ่มใสราวกับกระจกที่ไร้รอยขีดข่วน แม้แต่ก้อนเมฆสักก้อนก็ไม่มี สีฟ้าใสไร้ที่ติ

และทันใดนั้นเอง พลังอำนาจแห่งวันสิ้นโลกก็ปรากฏขึ้น

แม้จะมีค่ายกลดาบพิทักษ์คอยปกป้องอยู่ เหล่าศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ยังรู้สึกหวาดหวั่น ราวกับวิญญาณกำลังถูกกดทับ

“แปลกจัง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เหล่าศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างหวาดกลัวและไม่สบายใจ แต่ละคนต่างก็มีสีหน้าตื่นตระหนก

“ผู้อาวุโสสูงสุด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

หยุนซานเอ่ยถามด้วยใบหน้าตึงเครียด

แม้แต่เขาเองก็ไม่สามารถมองออกได้ว่า สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้คืออะไรกันแน่

แต่จื่อหยางเทียนจุนกลับคงความสงบไว้ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยว่า ：“อย่าตื่นตระหนก นี่ถือเป็นเรื่องดีสำหรับนิกายดาบชิงอวิ๋นของเรา”

เรื่องดีงั้นหรือ?

"พวกเราไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย?"

เหล่าเซียนกระบี่ทั้งสี่แอบคิดในใจ

"เรื่องดีงั้นหรือ?" หยุนซานมีสีหน้าสงสัยไม่แพ้กัน

"เดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง" จื่อหยางเทียนจุนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ครู่ต่อมา

"บูมบูมบูม..."

เสียงฟ้าคำรามดังก้องขึ้นอีกครั้ง

และคราวนี้ ท้องฟ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในพริบตา เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ฟ้าที่เคยสดใสกลับถูกกลืนกินโดยเมฆดำทะมึน

ฟ้าดินก็มืดมิดลง

กลุ่มเมฆดำจำนวนมาก ปรากฏขึ้นในรูปทรงแปลกประหลาด ราวกับอสูรดุร้ายที่น่าสะพรึงกลัวกำลังพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง สุดท้ายมันรวมตัวกันเป็นม่านมืดมหึมา ปกคลุมท้องฟ้าอย่างแน่นหนา

ในขณะนี้ ทุกคนต่างใจเต้นระรัว ลมหายใจติดขัดด้วยแรงกดดันมหาศาล

ทันใดนั้น สายฟ้าจำนวนมากก็แลบแปลบปลาบอยู่ท่ามกลางม่านเมฆดำ ส่องประกายเจิดจ้า

"หืม ดูเหมือนจะเป็นทัณฑ์สวรรค์!"

"ทำไมจู่ๆทัณฑ์สวรรค์ถึงปรากฏขึ้น?"

"ใครกำลังจะผ่านด่านทดสอบแห่งสวรรค์?"

เหล่าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างตกตะลึง