วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2259

หีบกระบี่หวู่ซวงปรากฏขึ้น ทันใดนั้น กลิ่นอายสังหารอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วทุกสารทิศ จนทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ราวกับเป็นลางบอกเหตุแห่งวันสิ้นโลก

“หานเปย!”

เส้นผมสีดำของเยี่ยหวู่ซวง สยายพลิ้ว ดวงตาล้ำลึก เปล่งเสียงคำรามสะเทือนสู่อากาศอันว่างเปล่า

“ชิ่ว!”

เสียงดาบก้องกังวานไปทั่วฟ้าดิน

ทันใดนั้น หีบกระบี่ก็เปิดออก ดาบยาวสีเงินเล่มหนึ่งพุ่งทะยานออกมา แผ่พลังทำลายล้างคมกล้า ฟาดฟันเข้าใส่วิญญาณวีรชนยุคโบราณ

เมื่อดาบฟันออกมา สีสันแห่งฟ้าดินพลันเปลี่ยนไป บรรยากาศราวกับย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง ให้ความรู้สึกเศร้าสร้อยอ้างว้างทุกครั้งที่ฤดูนี้มาเยือน

“โครม!”

กระบี่หานเปยต้านทานกับดาบวงพระจันทร์สีเลือดในมือของวิญญาณวีรชนยุคโบราณ ก่อเกิดประกายไฟกระจายพร่างพราย

สิ่งที่ทำให้เยี่ยหวู่ซวงรู้สึกตกใจคือ ดาบวงพระจันทร์สีเลือดในมือของอีกฝ่าย กลับไม่ถูกทำลาย

ต้องรู้ไว้ว่า ดาบทุกเล่มภายในหีบกระบี่หวู่ซวง ต่างก็เป็นอาวุธจักรพรรดิ

ทว่าดาบที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ กลับไม่อาจทำลายดาบวงพระจันทร์สีเลือดได้ ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างยิ่ง

เยี่ยหวู่ซวง คำรามออกมาอีกครั้ง

“ฉือจวิน！”

เมื่อสิ้นเสียงของเยี่ยหวู่ซวงจาง ดาบเทพสีดำสนิทดุจหมึกเล่มหนึ่ง ก็พุ่งออกจากหีบหระบี่หวู่ซวง กรีดผ่านอากาศเป็นเส้นโค้ง ก่อนจะฟันใส่วิญญาณวีรชนยุคโบราณกลางเวหา

ทันใดนั้น ร่างของวิญญาณวีรชนยุคโบราณสั่นสะท้าน เลือดสาดกระเซ็น

มันได้รับบาดเจ็บแล้ว!

เยี่ยหวู่ซวงตื่นเต้นขึ้นมาทันที เปล่งเสียงคำราม “หยินเสวี่ย！”

ชิ่ว——

ดาบยาวสีเลือดพุ่งออกจากหีบดาบ

เพียงแค่ดาบยาวเล่มนี้ปรากฏขึ้น ก็ให้ความรู้สึกราวกับยืนอยู่ท่ามกลางภูเขาศพและมหาสมุทรเลือด กลิ่นคาวคละคลุ้ง ราวกับมันเคยกลืนกินชีวิตนับพันล้านดวงมาแล้ว

บนพื้นดิน เหล่าผู้คนต่างหวาดกลัว

พลังอำนาจของดาบอินเซวี่ยนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

เยี่ยหวู่ซวงโบกมือเพียงครั้งเดียว ดาบอินเซวี่ยราวกับสายฟ้า ทะลวงผ่านท้องฟ้าเป็นเส้นแสง พุ่งฟันลงบนร่างของ วิญญาณวีรชนยุคโบราณ

“ปั่ก!”

โลหิตพุ่งกระฉูดออกจากร่างของวิญญาณวีรชนยุคโบราณดุจน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่นานก็จางหายไป เพราะท้ายที่สุดแล้ว วิญญาณวีรชนยุคโบราณก็ไม่ใช่มนุษย์ที่มีชีวิตจริงๆ

“อ๊ากกก….”

เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของวิญญาณวีรชนยุคโบราณดังขึ้น

เยี่ยหวู่ซวงไม่ได้ใส่ใจ นี่คือศึกแห่งความเป็นความตาย เขาย่อมไม่มีทางเปิดโอกาสให้ศัตรูแม้แต่น้อย

“เสวี่ยลั่ว!”

เยี่ยหวู่ซวงตะโกนเสียงดัง ด้วยเสียงสะเทือนไปทั่วปฐพีอีกครั้ง และดาบยาวก็บินออกมาจากหีบกระบี่หวู่ซวง

ดาบเล่มนี้มีรูปร่างบิดโค้ง ใบดาบเป็นสีเลือด ปลายดาบแหลมเป็นรูปสามเหลี่ยม ดูราวกับหัวงู

เมื่อดาบเล่มนี้ปรากฏขึ้น บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปทันที ให้ความรู้สึกเย็นยะเยือกและน่าขนลุก

ไม่มีข้อกังขา นี่คืออาวุธทหารที่ดุร้าย

“เฉ้ง!”

ดาบยาวฟันลงบนร่างของวิญญาณวีรชนยุคโบราณ พลันนั้น ร่างของวิญญาณวีรชนยุคโบราณก็ระเบิดแยกออกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ เหล่าฝูงชนต่างส่งเสียงโห่ร้อง

“วิญญาณวีรชนยุคโบราณพ่ายแพ้แล้ว!”

“ผู้อาวุโสใหญ่ทำสำเร็วแล้ว!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้อาวุโสใหญ่!”

“……”

ทว่า ก่อนที่เสียงโห่ร้องของทุกคนจะจางหายไป ร่างของวิญญาณวีรชนยุคโบราณ ซึ่งแตกออกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นชั้นพลังสายฟ้าก็ปกคลุมทั่วร่าง ราวกับเป็นพลังแห่งการฟื้นคืนชีพพุ่งทะยานสู่ขีดสุด

"อะไรนะ?"

ผู้คนต่างขนลุกซู่ไปทั้งร่าง

นี่หมายความว่า วิญญาณวีรชนยุคโบราณเป็นอมตะหรือ?

ถ้าเป็นเช่นนั้น ต่อให้ผู้อาวุโสใหญ่แข็งแกร่งเพียงใด และสุดท้ายอาจต้องพ่ายแพ้เพราะหมดพลังไปเอง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ทุกคนก็กลั้นหายใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล มองไปยังเยี่ยหวู่ซวงอย่างเป็นห่วง

แม้แต่เยี่ยชิวก็ไม่อาจสงบนิ่งต่อไปได้ เตรียมใช้ไฟพิเศษระดับจักรพรรดิเพื่อช่วยเยี่ยหวู่ซวง พร้อมกับก้าวไปข้างหน้า